Cisza, bo jej człowiek wymaga, aby się złamać,
Zatracić w swych działaniach i w górę spojrzeć szukając szczęśliwego trafa,
Brak w tym nauki czy myśli większej,
Oczywiste, że cisza nie ma szumu,
A brak szumu ciszę oznacza,
Dlatego człowiek spełniony to ten co szumu nie posiada,
Aby człowiek był istotą, musi poznać smak,
Smak zwątpienia, pustki i nostalgi,
Zniszczony i pochwalony przez los srogi,
Leżeć musi bezbronny, wyczerpany biegiem wojny,
Wtedy dopiero staje się istotą,
Upada na twarz, cały we krwi oraz soli i patrzy,
Przed nim stoi postać nie do opisania,
Postać wyciąga czarny wolumin i podaje go człowiekowi,
A w nim przepis, ale nie taki jak ich wiele...
To przepis na zrozumienie, na zrozumienie co się dzieje,
Wtedy zapada cisza, bez szumu, nic choć nawet nie drgnie,
Człowiek odkłada przedmiot, i kładzie się na glebie,
Patrzy na pustkę miedzy, później w górę spogląda i przytakuje,
Wnet wielka rana pojawia się na jego ciele, lecz ten zamiast płakać i w nieszczęście popadać, uśmiecha się bezszczelnie,
Człowiek pierwszy raz w życiu poznał coś, czego nigdy by nie był w stanie poznać .... Poznał siebie,
Sprowadzony do maksimum wytrzymałości, na sam dół swych myśli, pod wpływem emocji i rosnącej pustki, przestał myśleć, a zaczął czuć.
Poznałem już pustki smak, ale to bez znaczenia, z hadesów wyjdę i tak, nigdzie wyżej nie pójdę... zostanę tu,
Na poziomie zero.
YOU ARE READING
Poziom Zero
PoetryCzym jest sens istnienia ? Jakie jest uczucie spełnienia ? Poziom zero wszelkie odpowiedzi zawiera...