Happily Never After

e l f

.

"Hallo allemaal," een jongen ,aardig knap moet ik zeggen, staat naar ons te schreeuwen: "Welkom bij LaserGameCenter. Ontzettend leuk dat jullie hier zijn."

Het is zo'n tien minuten later, we hebben allemaal onze hesjes aangetrokken en een geweer in handen geduwd gekregen. Cayden en ik staan midden in een groep hysterische jongetjes. De jongen probeert instructies te geven, maar de helft luistert niet. Heldhaftig blijft de jongen praten en na een hele poos lijkt het alsof iedereen het begrepen heeft.

"Oké, dan ga ik jullie nu in twee groepen verdelen."

"Nee, ik wil zelf groepen maken!" krijst een klein jongetje. Irritant monster.

"Laat me raden, jij bent de jarige job?" De jongen kijkt vermoeid. Hij heeft hier blijkbaar vaker mee te maken gehad.

"Ja. Ik ben vandaag acht geworden. Mag ik groepen maken?"

"Wat als jij een partij kiest en iemand anders een ander? Dan mogen jullie om de beurt kiezen wie er bij je partij hoort."

"Ja, dat is goed." Het jongetje wijst naar Cayden. "Hij moet ook een partij kiezen. En ik mag beginnen."

Lieve. Help.

De jongen kijkt opgelucht. Er is een hoop drama voorkomen. Tenminste, voor hem. "Wat is je naam?"

"Ik heet Jurgen en ik ben acht." Ja, dat weten we inmiddels wel.

"Oké, Jurgen en," De jongen kijkt Cayden hulpeloos aan: "Sorry, wat is jouw naam?"

"Maakt niet uit, het is Cayden."

"Oké, Jurgen. Jij mag eerst kiezen."

"Ik kies haar." Het monster wijst naar mij en lacht er ontzettend gemeen bij. Toch besluit ik aardig te zijn en ik loop naar hem toe.

Net als Cayden aan de beurt is, gaat de deur open. Nieuwsgierig draait iedereen zich om en een jongen en meisje van rond mijn leeftijd komen binnen lopen.

Enigszins verdwaasd kijken ze rond, waarschijnlijk schrikken ze een beetje van alle kleuters. Tenminste, ik zou ervan schrikken. Ik schrik nog steeds.

"Hallo?"

De jongen, ik bedenk nu dat hij zich niet eens heeft voorgesteld, vraagt wat ze komen doen en ik zucht van opluchting. Ze willen ook meedoen, eindelijk een beetje niveau.

Ik weet het, we hebben zelf toegestemd om met deze groep mee te doen, dus ik zou niet moeten klagen, maar ik was een beetje vergeten hoe irritant kinderen van acht eigenlijk zijn. Hopelijk wordt het nu wat beter.

We gaan verder met kiezen, Cayden is aan de beurt en hij kiest snel de jongen die net binnen kwam lopen. Een slimme zet, maar nu kunnen wij natuurlijk nooit meer kiezen. Jurgen ziet zijn kans en kiest snel het meisje, ze lacht vriendelijk naar me. Daarna worden alle etters verdeeld en kunnen we eindelijk beginnen.

Ik loop op het meisje af en stel me voor, ze blijkt Emmily te heten. Emmily stelt voor een plan van aanpak op te stellen, maar Jurgen heeft blijkbaar andere plannen: "Oké, alle jongens moeten gaan aanvallen. Ik ben de koning en deze meiden zijn mijn slavinnen, zij moeten mij verdedigen." Emmily wil protesteren, want dit is gewoon een walgelijk plan, maar ik por haar in haar zij. "Sst, niets zeggen, we rennen straks gewoon weg."

De jongen -ik ga ze naam vragen, dit wordt vervelend- neemt de groep van Cayden mee en vertelt ons dat we kunnen beginnen zodra het stoplicht groen wordt. Zodra ze weg zijn beginnen alle jongetje hysterisch te krijsen, maar Emmily maakt hier al snel een eind aan, want ze schreeuwt: "Oké, koppen dicht allemaal. We gaan dit winnen, anders word ik boos en dat wil je niet zien. Ga niet in de wilde weg zitten schieten, daar schiet je niets mee op. Raak alsjeblieft iemand. En maak niet zoveel lawaai, dan weten ze gelijk waar je zit en het is irritant."