- ထိုစကားကြားမှ သုံးယောက်သားလေသွားသောမျက်နှာပေးနှင့်လှမ်းကြည့်ကြလေသည်။ "😑" -

"ဘာလည်း...ချောလာတယ်လေ...ချော...ဟီး..."

"Ji Ji hyungကလည်း နောက်မယ်ဆိုတာဘဲ။ "

"ဟီးဟီး "

"ဘယ်သွားမလို့လည်း ဂန်လေးက"

"ကျွန်တော် မုန့်သွားဝယ်မလို့ လမ်းထိပ် မုန့်ဆိုင်..."

"ထင်တော့ထင်ပါတယ်...
အချိန်ပိုင်းလာလုပ်တုန်းက စတိုင်မလိုင်အပြည့်နဲ့လူက ဒီလိုt shirtနဲ့ ဘောင်းဘီတိုကိုဝတ်ထားတယ်ဆိုတော့ အနီးနားလို့ထင်လိုက်သား။ "(kook)

"Kookie hyungက တွေ့တိုင်းလူကိုဖဲ့တယ်နော်။
အဲ့ဒါကြောင့် အင်္ကျီကြယ်သီးမဆန့်တာ။ ဘနားနားမစ်တွေဘယ်လောက်တောင်သောက်လို့လည်း။ "

"အော်...ဒါကကိုယ့်ကုသိုလ်နဲ့ကိုယ်ဘဲကွာ....
အင်္ကျီကြယ်သီးက Mommy ဝယ်ပေးတာသေးနေလို့။ "

"ခ်ခ်"

"အိမ်ကိုမလိုက်ဘူးမလား။ "

"လိုက်မှာ...."

"အော်...ဟော..ဟော
မလိုက်များ မလိုက်တော့ဘူးလားလို့ အဟီးဟီးဟီး.."

"လိုက်မှာ...လိုက်မှာ "

"လိုက်...လိုက်ခဲ့လေ။
လာ..."

-သူအားနာနာဖြင့်သာ အိမ်ကိုခေါ်ခဲ့ရသည်။ -
.
.
.
-မင်းအိမ်မပြောင်းသေးဘူးဘဲ။
အဖွားရော မမြင်မိပါလား။ "

"အဖွားက ဆုံးသွားပြီ hyung"

"တကယ်လားဟင်။
Hyungစိတ်မကောင်းပါဘူး။ "

"အဖွားဆန်ကိတ်ကအရမ်းစားလို့ကောင်းတာလေ။ "

"ငါတော့လွမ်းနေရပြီ။
စိတ်မကောင်းပါဘူး ဂန်လေးရာ"

"ရပါတယ် hyungရဲ့...
အဖွားမရှိဘဲကျွန်တော်နေလာခဲ့တာ ငါးနှစ်တောင်ပြည့်တော့မှဘဲကို..."

"အွန်း...
နောက်ဆို မကြာမကြာလာခဲ့နော် hyungတို့ဆီကိုလည်း..."

"ဟုတ် hyung
ထိုင်ကြဦးလေ။ "

-သူတို့ဝိုင်းထိုင်လိုက်ကြပြီး taehyunကကော်ဖီလေးခွက်ဖျော်ကာ သူပါလာထိုင်လိုက်သည်။ -

Forever[Completed]Where stories live. Discover now