AYDAN GELEN : ELPADORA

3.BÖLÜM : PERDENİN ARKASI

Saatlerdir panik atak geçiren yavrumu sakinleştirmeye çalışıyordum. Lakin beni boşluğa -Alex'e- sarılırken görmesi onun paniğini daha fazlalaştırmış nefes alışverişini katletmişti. Bi ara bayılacak gibi kayan gözlerinden söz etmiyorum bile.

2 saat önce...

'Runa?'

'Sira?'

'Bana şizofren olmadığımı ve seni boşluğa sarılırken görmediğimi söyle.'

Alex'in sensin boşluk diye mırıldandığını ben duydum ama Sira duydu mu emin değildim.

'Ne ara geldin? Hoş geldin. Gel aşağıya inelim. Sen bana her şeyi baştan anlat.'

'Konu değiştirme, düzgünce soruma cevap ver. Ne haltlar yiyorsun?'

'Ne halt yiycem ben be! Asıl sen anlat ne haltlar olduğunu?'

'Beni geç asıl sen kendini anlat boşluğa sarılmak ne demek ya?'

'Bak ya hâlâ boşluk diyor. Sen görmedin diye ben niye boşluk oluyorum?'

Ve Sira vefaat...

'Duydun mu? Duydum de lütfen. Tek başıma delirmek istemiyorum. Delireceksek birlikte delirebilir miyiz lütfen? Gerçi rüya görüyorum bence'

'Ormanda kurda diş gösteren kıza bak sen, Leo aklını zıplatmış belli ki...'

'Bak hâlâ konuşuyor. Duydun demi?'

'Runa duymuyorum desene bi, o an alacağı yüz ifadesini aşırı merak ediyorum.'

'Galiba ölücem. Yada lanetlendim.'

'Beynim şişti. Susun. İkinizde.'

'Runa... Duyuyor musun?'

'Sadece duysam yine iyi...'

'Hıh! Yoksa görüyor musun da? Ay rüyamda tek başıma fıttırmadığım için mutluyum.'

'Kuzu can derdinde kasap et derdinde cümlesini tam anlamıyla yaşatıyorsun canım arkadaşım. Çok teşekkür ederim.'

'Yani tamam. Sesler görüntü falan derken dışardan bakıldığında hoş bi durumun içinde değiliz. Ama bunu tek başıma yaşamadığım için mutluyum.'

Ağzım açık onu izliyordum. Tam anlamıyla durumu kavrayamamıştı.

'Runa...' diye fısıldadı Alex. 'Bence Sira kendini rüyada olduğuna ikna etmiş durumda ve rüyasında seni gördüğü için falan mutlu şuan.'

'Görünmez yaratık haklı bebeğim. Biz bu aralar çok şey atlattık ondan bu rüyalar. Sabah mis gibi yatağımda uyanacağım. Hatta bak kolyen boynunda bu da rüya olduğunun en büyük kanıtı.'

Elim kolyemi buldu. Gözlerim Sira'daydı. Yavaş adımlarla Siraya ilerledim. Tam karşışında dikildim. Ellimi omuzlarına yerleştirdim.

Delirmesini istemiyordum. Evet Alex'i duyuyordum ve evet onu görebiliyordum. Sira da duyuyordu. Aynı anda aynı şeyleri duymamız onları var yapar mıydı emin değildim. Belki dediği gibi bu bir lanetti. Uçurumun kıyısında yürüyorduk belki de. Ama ne olursa olsun ona zarar gelsin istemiyordum.

'Sira... Rüyada değiliz. Anlıyorsun de mi? Eğer ben iki haftadır komada değilsem bu yaşananlar gerçek.'

'Yok be. Gerçek olsa bilirim ben. Lanet falan da değildir bu yani, sonuçta sende dedin asırlardır bi lanet olamaz illa bozulur falan filan. Ben bilmiyorum. Sen daha iyi bilirsin bu abidik gubidik işleri. Söylesene rüyadır bu desene. Lanet falan değil. Şizofren de değilizdir herhalde. Runa bir şey söylesene!'