ADELAIDE | niklaus [ COFNIĘTA ORIGINALNA WERSJA ]

00. PROLOG

OD  KIEDY  DAMON SALVATORE BYŁ
MŁODYM CZŁOWIEKIEM, zawsze podobał mu się pomysł posiadania własnych dzieci.

Czasami późno w nocy gubił się we śnie, kiedy znajdował się sam w zaciszu swojego pokoju. Zastanawiał się nad imionami, które chciałby nadać swoim dzieciom, nad wszystkimi przygodami, na które je zabierał, a nawet zastanawiał się, czy bardziej pragnie dziewczyny, czy chłopca.

I wbrew opiniom społeczeństwa, gdzie mężczyźni woleli, aby chłopcy kontynuowali ich rodzinną spuściznę, posiadanie małej dziewczynki zawsze wygrywało ostateczną debatę dla Damona.

Uśmiechnąłby się na myśl, że będzie jej bohaterem, a ona jego małą księżniczką. Będzie ją trzymał w ramionach, nauczy wszystkich cudów, które świat ma do zaoferowania, i chroni ją przed całym światem.

Kiedy Katherine Pierce pojawiła się w 1864 roku, od razu zakochał się w kobiecie. Była piękna, ze swoimi sarnimi oczami, które nosiły w sobie nutkę figlarności, dość szybko przykuła jego uwagę. Była odważna, zalotna i mądra; była wszystkim, o co mógł prosić. Szybko został owinięty wokół jej palca, zaślepiony miłością.

Kiedy odkrył, że Katherine jest wampirzycą i nie może rodzić dzieci, była to dla niego trudna decyzja, ale ostatecznie zdecydował, że jest gotów poświęcić dla niej to marzenie, które miał odkąd był młody. Mimo że Katherine miała oczy na obu braci Salvatore, Damon w głębi duszy myślał, że w końcu to ona wybierze jego.

W noc, kiedy wraz ze swoim młodszym bratem zamienił się w wampira – z rąk własnego ojca – a Katherine zniknęła z jego życia, szczerze mówiąc, nie chciał już żyć. Nie chciał dokończyć przejścia, nie miał już żadnych snów. Dziewczyna, którą kochał, nie żyła, ojciec go zabił, a co najważniejsze, nie chciał odbierać niewinnych istnień.

Jaki był cel życia, gdyby nic mu nie zostało i tylko krzywdziłby ludzi?

Damon podjął decyzję w chwili, gdy zdał sobie sprawę, że jest w okresie przejściowym; wolał umrzeć. Ale chociaż odmówił i wyjaśnił swoje rozumowanie Stefanowi – szanując własną decyzję o kontynuowaniu nieśmiertelnego życia, został zmuszony do bycia wampirem, kuszony, by żywić się niewinną młodą kobietą, która straciła życie kilka sekund po tym, jak Damon przebił jej skórę swoim nowe kły.

Przez pierwsze lata jako wampir musiał przyznać, że było to trudne. Głód był cały czas obecny, a fakt, że był stale otoczony ludźmi, nie pomagał jego sprawie. Ale praktyka czyni mistrza, a Damon w końcu opanował pragnienie, potrzebę zabijania. W końcu miał władzę nad własnym ciałem, mógł się żywić, nie będąc mordercą.

W tym czasie w końcu zaakceptował, że nigdy nie odzyska swojego dawnego życia. Już nigdy nie będzie człowiekiem; i dzięki temu w końcu pogodził się z tym, że nigdy nie będzie miał własnych dzieci. Żył w samotności; wciąż zły, że jego własny brat zabrał mu własne dzieci. Żył w samotności; wciąż zły, że jego własny brat odebrał mu wolność i zmusił go do przekształcenia się w coś, czego nie chciał, i zły, że wszystko, co wyobrażał sobie dla swojej przyszłości, zostało już stracone.