အပြာစာ

ဖန်တီးခဲ့တဲ့

“ကိုတို့ ဘယ်သွားကြမလဲ နွယ် ” “ခုခဏလေး shopping ထွက်မယ် မုန့်စားမယ် ပြီးရင်တော့ ကို့သဘော ” မချိပြုံးလေးပြုံးပြတဲ့နွယ်ကို ကျွန်တော် ကိုက်စားချင်စိတ်ပါပေါက်သွားသည်။ ကျွန်တော်လည်း နွယ်လက်ကို တွဲကား နွယ်လိုအပ်တာလေးများကို လိုက်ဝယ်ပေးရင်း ဘေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် လိုကြည့်မိသည်။ အတွဲတော်တော်များများရဲ့ ကောင်းလေးတွေက နွယ့်ကို လိုက်မကြည့်သူမရှိလောက်အောင်ပင်။ ကျွန်တော်နဲ့နွယ်လဲ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြီး အရင်နေ့ထဲက ကြိုယူထားသော ဟိုတယ်သို့ ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တာ နဲ့ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘဲ နွယ့်ကို ဖက်ကာ နောက်မှနေပြီး စကားကပ်ပြောလိုက်သည်။ “နွယ် ကုတင်ပေါ်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်” နွယ်က ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ကြည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လက်ထောက်ကာ ကုန်းလိုက်သည်။

ကျွန်တော်လဲ မေသက်နွယ်နောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မေသက်နွယ် အင်္ကျီလေးကို ခါးထိလှန်တင်လိုက်သည်။ အောက်တွင်တော့ ဘစ် လေးနဲ့ လုံးဝန်းနေသော အိုးလေးက အသင့်ရှိနေသည်။ ဘစ် လေးကို ဒူးလောက်ထိ ချွတ်ချပြီးမှ အိုးလေးကိုဖြဲကာ အရည်လေးများစိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ နွယ်တစ်ချက်တွန့်သွားပြီးမှာ အိုးကို အရင်ကထက်ပို ကောက်ပေးလာသည်။ “အင်း…… အင်း………” စောက်ရည် နံလေးသင်းပြီး ထန် နေသော နွယ့်ကြောင့် ကျွန်တော့်လီးက ဘောင်းဘီးအတွင်းမှာ တင်းတောင်ကာ နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ နွယ် စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးလိုက် စောက်စိလေးကို ရှာနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်နှင့် လျှာစွမ်းပြပေးလိုက်သည်။ ထိုချိန် ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီ အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းက ထမြည်လာသည်။

“ရောက်နေပြီလား တတ်ခဲ့လိုက်လေ ကျွန်တော်က ဒုထိယထပ်က အခန်း 203 မှာ ” ဖုန်းပြောအပြီး နွယ့်စောက်ဖုတ်လေးကို ပြန်အယက်မှာ စောစောကထက်ပိုပြီး အရည်များပိုစိမ့်နေသည်။ ဒါကို သိသွားတဲ့နွယ်က ပေါက်နှစ်ချောင်းကိုလိမ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်မရတော့အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ နွယ်ခါးလေးကို ကိုင်ကာ နှိပ့်ချလိုက်ပြီးမှ နောက်သို့ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်းလေးကို ပြန်ယက်လိုက်သည်။ “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” “ဝင်ခဲ့အကိုရေ ပြီးရင်တော့ log ချလိုက်” ကျွန်တော်စကားမဆုံးခင်မှာပဲ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် လူတစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။