"ေရာင္စဥ္ရယ္..... ကိုယ့္အမွားအေပၚကိုယ္အားနာလို႔ပါ။ ေရာင္စဥ္ျငင္းရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကိုေျပာျပပါ။ ကိုယ္ျပင္ပါ့မယ္"
"ေရာင္စဥ္ေျပာၿပီးၿပီပဲ။ ေရာင္စဥ္ အႏုပညာကိုဆက္လုပ္ေနခ်င္ေသးတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ဘဝနဲ႔မဟုတ္ဘဲ တစ္ကိုယ္ေတာ္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲလုပ္ခ်င္တယ္။ ကိစၥကို အတင္းအက်ယ္မခ်ဲ့ပါနဲ႔ ကိုသက္ထင္"
"အက်ယ္ခ်ဲ့ေနတာမဟုတ္ဘူး ေရာင္စဥ္။ မင္းကအေနရြဲတဲ့မိန္းကေလးမဟုတ္တာ ကိုယ္သိတယ္။ မင္းအတြက္ အဲ့ညက အေျခအေနက ရင္းႏွီးမေနတာလည္းသိတယ္။ မင္းနဲ႔စိမ္းသက္ေနတဲ့အေတြ့အႀကံဳတစ္ခုကို မင္းက ေမ့ေမ့ ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနႏိုင္တာဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေရာင္စဥ္ျဖစ္ခ်င္တာကိုေျပာပါ။ ကိုယ္အားလံုးလိုက္ေလ်ာမွာပါ။ ေျခရာလက္ရာမက်န္ေပမယ့္ စိတ္မွာေတာ့ ဒဏ္ရာက်န္ခဲ့တယ္မလား။ အဲ့ဒဏ္ရာကိုကိုယ္ျပန္ဆပ္ပါ့မယ္။ မိဘေတြကိုကိုယ္ေျပာလိုက္ေတာ့မယ္။ မင္းနဲကိုယ္လက္ထပ္ဖို႔...."
ေရာင္စဥ့္ဘက္ကစကားမျပန္။ ဘာေျပာရမွန္းကိုမသိေတာ့တာပင္။ မာနအရ ရသေလာက္ေလးေတာင့္ခံၿပီး ျငင္းေတာ့ျငင္းေနခဲ့ေပမယ့္ အတြင္းပိုင္းမွာ ေရစီးကမ္းၿပိဳသလို လိႈက္လိႈက္ၿပိဳလဲေနသည္။
ထိုညကအထိအေတြ့မ်ားသည္ ပူပူေနြးေနြးက်န္ေနခဲ့ဆဲ။ ထိုလူနဲ႔ပတ္သတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ကာလတေလ်ွာက္မွာေတာင္ မရိွခဲ့ဖူးသည့္အေတြ့အႀကံဳကို သူႏွင့္မပတ္သတ္ေတာ့သည့္အခ်ိန္မွာမွ အစိမ္းသက္သက္ႀကီးႀကံဳေတြ့လိုက္ရသည့္အခါ ေရာင္စဥ့္စိတ္ေတြေထျြပားခဲ့စြာ။
ၿပီးေတာ့.....ၿပီးေတာ့ သူ႔ႏႈတ္ကေနၿပီးတေနတဲ့နာမည္.....။ တကယ္ရင္နာစရာေကာင္းလြန္းသည္။ ေပးဆပ္ရေတာ့ ကိုယ္ကေပးဆပ္ရၿပီး သူ႔စိတ္မွာရိွေနတာ တျခားတစ္ေယာက္တဲ့ေလ။
ေရာင္စဥ့္ဘဝရဲ့ပထမဆံုးအထိအေတြ့ကို ကိုယ္ရင္ခုန္ႏွစ္သက္ရသူနဲ႔ ရင္ခုန္စရာမေကာင္းသည့္အေျခအေနတစ္ခုအေနျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရ၍
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယူက်ံဳး၍မရခ်ိန္ လာေရာက္ေဆြးေနြးတိုင္ပင္စကားမ်ားေၾကာင့္ ေရာင္စဥ္ေပ်ာ္မေနခဲ့ပါ။
59 (Zawgyi)
Start from the beginning
