အခန်းတံခါးကိုဝုန်းခနဲဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့ခဏမှာ စကားသံတွေဟာတိတ်ဆိတ်သွားသည်..။ မြင်ဖူးနေကြ အန်တီ မာရီ ကတော့ သူ့အားတောင့်တောင့်ကြီးရပ်ကြည့်လို့နေသည်..။
" ဒီနေ့ မေမေက လာတာနောက်ကျမယ်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ပဲအရင်ပြောလို့ရတာပဲ အန်တီမာရီ... ထိုင်ပါ..."
အိုးတိုးအမ်းတမ်းဖြစ်ကာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့သားအမိနှစ်ယောက်ကို ခပ်တည်တည်ပြောတဲ့စကားတွေကအေးစက်စက်နိုင်သည်..။ ဒါကဒေါသတွေပါတယ်ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းကြီးနားလည်လာနိုင်လောက်သည်..။
အန်တီမာရီဘေးမှာ ခပ်ကုတ်ကုတ်ထိုင်နေတဲ့ မိန်းကလေးက စောစောက အော်ဟစ်နေခဲ့သော သူနှင့်လက်ထပ်ဖို့ရည်ရွယ်ပေးထားတဲ့ ပတ်ယွန်းဆော ဖြစ်လိမ့်မည်... ရွှေဝါရောင်ဆံပင်ရှည်တွေကို.ကပိုကရိုထုံးဖွဲ့လို့ ရဲတောက်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းနီက ဟီဆွန်းစိတ်အာရုံကိုညစ်နွမ်းသွားစေသည်..။
" ကျွန်တော်ကတော့ မင်္ဂလာပွဲကို လာမဲ့နှစ်ပတ်အတွင်းလုပ်စေချင်တယ်..."
ပွင့်အာသွားတဲ့နှုတ်ခမ်းနီနီရဲက ဒေါသရှိန်ပါသွားသလားမသိပါ.. တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတာကို သေချာစိုက်မကြည့်နေရင်းတောင်မြင်တွေ့ရတာမို့ ဟီဆွန်းခနဲ့စွာပြုံးမိသည်..။ နှုတ်ခမ်းတွေကို ညွတ်သွားရုံ အပြုံးလို့မဆိုသာတဲ့ ခပ်သာသာရွဲ့ပြုံးကိုသူမကမြင်တော့ ပိုကာညိုမှောင်လာတဲ့မျက်နှာက တစ်ခုခုပြောဖို့အားယူနေသယောင်..။
" အန်တီတို့ကပိုသဘောကျတာပေါ့ သားရယ်... သားတို့ဘက်က အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်..."
" မြန်လေပိုကောင်းလေပေါ့ အန်တီ...သေချာပေါက် ဒီနှစ်ပတ်အတွင်း မင်္ဂလာပွဲလုပ်ပီး အန်တီ့သမီးကိုယူမယ်...ဒီလိုပဲသိထားပေးပါ..နောက်ပီး အကြွေးတွေက အန်တီ့သမီးနဲ့ယူပီး တစ်လနေမှချေပေးမှာလို့ မေမေကပြောတယ်..."
" ဟုတ်ပါတယ်.. ဝမ်းသာလိုက်တာသားရယ် သားဘက်ကငြင်းမယ်ထင်နေခဲ့တာ...ကျေးဇူးတင်ပါတယ်..."
လူယုတ်မာဆိုတဲ့အတိုင်း ယုတ်မာပြဖို့လမ်းစလေးပျိုးရုံရှိသေးသည်..ရှေ့မှမိန်းမပျိူကတော့ ပျက်ယွင်းနေတဲ့မျက်နှာကိုပြန်လည်မပြင်ဆင်နိုင်အောင် အောက်နှုတ်ခမ်းကိုတင်းတင်းကိုက်လို့ ငြိမ်သက်နေသည်..။ သိပ်ပီး ကျေနပ်သလိုခံစားလိုက်ရသည်..။
ဟီဆွန်းအတွေးထဲမှာ နှစ်ယောက်သဘောတူညီမှုယူပီး ငြင်းကြဖို့စီစဉ်ခဲ့ပေမဲ့ အခုမှာတော့ ထိုအတွေးတွေကို နှောင့်ယှက်ချင်တဲ့ တစ်စုံတစ်ရာစိတ်တွေကနေရာယူလို့လာသည်..။
Part - 1
Start from the beginning
