Capitulo 8

366 51 15
                                    

Los personajes que salgan en este capitulo no me pertenecen, creditos a sus respectivos autores...

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

-¿Por que no puedo hacerlo? ¡¿Por que?! ¡¿Por que?! -Gritaba un pequeño niño de cabello de palmera mientras trataba de cortar un muñeco hecho de paja con un hacha

Pov Goku:

Fui humillado ante todos, ¡Por su propio padre! No entendía por que me trata asi, ¿cree que es fácil cortar esta mierda? Claro que no, simplemente juzga mi capacidad, odio esta maldita familia, este maldito legado, ¿Que mierda tiene de bueno ser una familia de asesinos? ¡Nada! ¡Tuve que matar a mi propio amigo maldita sea! ¿Que qué hizo él? Simple, no mato a todos los cabos sueltos, asi de mierda está esto

-¡Odio mi jodida vida! ¡odio todo esto! ¡Odio el apellido Son! -

Grité finalmente, partiendo a la mitad al muñeco de paja el cual calló al suelo tan pesadamente como mis lágrimas

Tiempo después

-¿Estás bien Son-kun? -Me preguntó tiernamente mi amiga pelinegra- Desde ayer no comes, ¿acaso estás enfermo? -Me seguía preguntando con preocupación en su voz, no entendía como podía ser tan tierna conmigo pero tan macabra al momento de matar, ¿acaso tenía multipersonalidades? No lo creo

-No te preocupes Yor-san, me siento bien -Fingiendo una sonrisa respondí a su duda, no quería que se preocupara de más

Aún recuerdo el día que la conocí...

Tiempo atrás

Un nuevo cargamente de niños había llegado, era típico que cada mes llegaran nuevos niños para ser entrenados, de un cargamento de cuarenta, ¡solo dos eran dejados con vida! Sentía pena por todos esos chicos de mi edad, ser entrenados infernarmente para luego ser asesinados si no cumplían las expectativas

-Supongo que no es mi problema -Pensé guardando mi hacha, no debía encariñarme con ninguno de ellos, después de todo mi propósito es matarlos luego de que fueran rechazados, que asco...

Me dirigí hacia adentro del gran recinto para notificar acerca de ello, pero noté que alguien ya se dirigía hacia allá con ese propósito, como sea, no me importa después de todo, por lo que me dirigí al bosque para poder meditar un poco, los conocimientos de mi abuelo son muy útiles

Después de caminar un poco, encontré un pequeño riachuelo de aguas cristalinas escondido en una parte profunda del bosque, este era mi lugar especial, me sentaba sobre una roca y meditaba o leía, el ruido del lugar era relajante, el agua corriendo, los pajaros cantando, las hojas de los arboles meciendose, una niña escapando... espera, ¿¡una niña escapando!?

-¡Hey! ¡Alto ahí! -Grité autoritariamente para que se detuviera, más la niña poca atención me puso, simplemente volteó a verme con unos ojos muertos y se fue alejando más del lugar, por lo que rápidamente me dirigí hacia allá para poder capturarla

-Mierda, me ganare una cortada si no la logro atrapar -Maldecia internamente, mis cicatrices se hicieron ver, varios cortes en los brazos y la espalda

Seguí corriendo por el bosque, rayos, ¿donde se pudo meter? Estaba solo unos metros adelante de m...

No termine de hablar pues la niña me pateo el rostro con una fuerza sorprendente, mandandome a estrellarme contra un árbol el cual quedó abollado por mi cuerpo estrellandose contra él

Je hebt het einde van de gepubliceerde delen bereikt.

⏰ Laatst bijgewerkt: Jun 08, 2023 ⏰

Voeg dit verhaal toe aan je bibliotheek om op de hoogte gebracht te worden van nieuwe delen!

-^Guerra pasional^-Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu