Mafyaların Aşkı🔞

Göz dağı

Sandalyesini kapıya doğru döndürmüş, yüzündeki aptal gülümsemeyi bir saniye bile kıpırdatmadan gözlerini bana dikmişti. İçeri geçip kapıyı kapattım. Kaşlarımı çatıp yüzümdeki sert ifadeyle ona doğru yaklaştım. Yapacağım şeyden tereddüt etmiyordum. İçimde şeytani bir kahkahanın yükselişine şahit oldum. Erkeklerle çöptür. Onların beni zayıf düşürme gibi bir kabiliyetleri olamaz.

Ağır ağır o pisliğe doğru yaklaşıp sonunda onun önünde durdum. Üzerine doğru eğildim. Gözlerimi gözlerinden hiç ayırmıyordum. Bir anda erkekliğine yapıştım. Bu hareketimi hiç beklemiyordu. İrkilerek geriye doğru sıçradı. Hızla sandalyeden kalkıp kendini benden kurtarmaya çalışırken sandalye yere düştü. Sertleşmişti.

Yüzümde alaycı bir gülümseme belirdi. Şaşkın ve kocaman açılmış gözleri yuvalarından fırlayacak gibiydi. Gözünün beyaz yerindeki kırmızı damarları en ince ayrıntısı bile görülecek kadar belirgindi. Yanına yaklaştım. Kendini benden kurtarmıştı. Ancak pantolonunun fermuar kısmı neredeyse patlayacakmışçasına zorlanıyordu.

Demir: Bu yaptığın terbiyesizlikde neydi böyle!

Alev:Aynısını sende bana yaptın.

Onun acı içinde kıvranmasından zevk duyuyordum. Ses tonum ne çok yüksek ne de duyulmayacak gibiydi. Onu kudurtmak istiyordum. 

Alev: Benim rızam olmadan bana yaklaştın. Alev Haznedaroğluna! Üstüne -üstlük taciz ettin. Bunu yanına bırakamazdım.

Nefes alış verişleri öylesine yüksek sesliydiki odanın kapının önünden bile duyuluyordur muhtemelen. Sinirlendiği belliydi. Nereden mi? Yumruğunu sıkmış, kıpkırmızı kesilmiş bir şekilde dişlerini gıcırdatıyordu. İşte şimdi gerçek yüzünü gösteriyordu.
Yanına yaklaştığımda benden uzaklaştı. Onu es geçip masanın üzerine çıktım. Fazlasıyla rahat takılıyordum. Masanın üzerindeki kalemi elimde oynatarak konuşmaya başladım: Şimdi söyle bakalım, kimsin, neyin nesisin?

Demir: Kim miyim? Beni bu duruma sokmuşken sorduğun soru bumu yani? Sıradan bir öğrenciyim ben. Asıl sen söyle! Sen kimsin?

Zevkle kıkırdadım.

Alev: Soruma soruyla karşılık verilmesini sevmem. Kim olduğumu öğrenmek istemezsin. İnan bana, beni tanımamak sana daha uzun ömür bağışlar. Şimdi... Kim olduğunu söyleyecek misin yoksa zorla mı söyleteyim?

Alnı kırıştı. Soran gözlerle benim onu delecekmişçesine uzattığım kaleme baktı.

Demir: Sen delirmişsin!

Bağırarak odadan ayrıldı. Bu işin burada biteceğini sanıyorsa yanılıyordur. Bana bu şekilde bulaşmışken onu yaptığına pişman etmeden bırakmam. Masadan indim. Buraya uzun zamandır birileri gelmiyordu diye temizlikde mi yapılmıyordu. Toza bulanmış ellerimi bir birine çırparak elimi temizledim. Sanırım burada bu kadar kalmak yeterliydi.