" ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဆရာ..."
" လူနာက အမြင်အာရုံဆုံးရှုံးဖို့ ရာခိုင်နှုန်းများတယ်...နောက်ပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကအာရုံကြောသွေးကြောမကို ထိခိုက်သွားတာမို့လို့အတိတ်မေ့သွားတတ်တာမျိုးလည်းဖြစ်နိုင်တယ်..."
" ခ...ခင်ဗျာ..."
" ဒုတိယတစ်ချက်ကတော့ သူပြန်သတိရလာမှအတိအကျသိနိုင်မှာပါ...ကျနော်တို့ဘက်ကအကောင်းဆုံးဖြစ်အောင်တော့ ကြိုးစားထားတာမို့လို့ အသက်အန္တာရာယ်အတွက်ကတော့လုံးဝအာမခံနိုင်ပါတယ်..."
ဘယ်လိုတွေဖြစ်သွားရတာလဲ။
ကျနော့်တကယ်ကို မွန်းကြပ်လာသည်။
မောင့်အခြေအနေက အသက်သာမသေတာ
ခံစားရတာတွေက များနေပြီ။
" ဒါဆိုမောင်က အမြင်အာရုံဆုံးရှုံးရုံတင်မဟုတ်ဘဲ အတိတ်ပါမေ့နိုင်တယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့..."
" ဟုတ်ပါတယ် ခင်ဗျာ့...လူနာကို ICU ထဲခနထည့်ထားရပါလိမ့်မယ်...အသက်အန္တာရာယ် မရှိပေမဲ့ ဦးနှောက်ခွဲစိတ်ထားတာဆိုတော့ လိုရမယ်ရပါ..."
Taehyung စကားပင်ပြန်မပြောနိုင်တော့ချေ။
ခေါင်းလေးသာငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ထိုတော့ဆရာဝန်ကာ သူ့ပခုံးလေးကိုထိသွားကာ
စိတ်မကောင်းဖြစ်စွာဖြင့် ထွက်သွားသည်။
ကျနော်ဘာဆက်လုပ်ရတော့မလဲ။
အမြဲတမ်းပြုံးရယ်နေတတ်တဲ့ ကလေးငယ်ကအခု ကျနော့်ကိုပါမေ့သွားတော့မည်။
ဦးငယ်ဆိုပြီး ကျနော့်မျက်နှာလေးကို ဘေးကနေအမြဲတမ်းသေချာလိုက်ကြည့်နေတတ်တဲ့ မောင်။
အခုကျနော့်မျက်နှာလေးကို မောင်မြင်ခွင့်မရှိတော့ဘူး။
ခံပြင်းလွန်းသည်။အရမ်းကို လည်ပင်နားစိုနင့်နေရတယ်။ရင်ဘတ်ထဲအရမ်းနေရခက်နေတယ်။
တနေရာရာကအသေအလဲနာကျင်နေရသည်။
Taehyung သူ့ရင်ဘတ်လေးကိုဖိကိုင်ထားသည်။
နာနေတယ်။ရင်ဘတ်ထဲကအရမ်းကို နာနေတယ်။
ဘယ်လိုခံစားချက်တွေ။ခံစားချက်။
အခု...ကျနော့်နှလုံးသားက ခံစားနာကျင်နေရတာလား။မောင့်အတွက်လေ။
တောက်လျှောက်ငိုနေခဲ့တဲ့ ဒီမျက်ရည်စက်တွေကလည်း မောင့်အပေါ်ခံစားချက်တွေရှိနေလို့ပေါ့။
YOU ARE READING
ဦးငယ်~(Completed)
Fanfictionချစ်ခြင်းအစ မုန်းခြင်းက။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက မုန်းခြင်းအစ ချစ်ခြင်းကပင်။ ခ်စ္ျခင္းအစ မုန္းျခင္းက။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ ဦးငယ္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက မုန္းျခင္းအစ ခ်စ္ျခင္းကပင္။
Part-38
Start from the beginning
