KARA KIŞ

15.BÖLÜM

Selammlarrrr. Yeni bölüme hoş geldiniz.

Bu bölümün Başını Demir Yamandan okuyacağız. Sonrasında Ana karakterin ağzından okumaya devam edeceğiz.

Oy verir ve yorum yaparsanız çok mutlu olurum. İyi okumalar dilerim.

(Düzenlenmiştir.)

°°°°°°°°°

DEMİR YAMAN;

En yakınlarına yalan söylemek zorunda olmak çok zor bir durumdu. Ben bu durumu çok kez yaşamıştım. Bu zamana kadar söylediğim yalanlar küçük küçük yalanlardı. Ama bu durum benim için en zoruydu.

Bugün Karan ile görüşmem lazımdı. Çünkü artık saklanmasına gerek yoktu. Yasağı kalkmıştı. Bunun haberini verecektim.

hepimiz kahvaltı sofrasında oturuyorduk. 1 hafta önce Mardin'den gelmiştik.

Ailemle vakit geçirmek bana çok iyi gelmişti. 8 ay özel görevde olduğum için 6 ay gibi bir süre izinim vardı.

"Baba?" dedi Alin sorar gibi. Bende bu sırada daldığım düşüncelerimden kurtulmuştum.

" Efendim Işığım? " diye sordum yumuşacık çıkan sesimle.

" Babacığım, kardeşlerim geldiğinde beni onlarla beraber lunaparka götürür müsün? "diye sordu minik kızım.

" Götürürüm bebeğim. Ama onların büyümeleri lazım. Onlar büyümeden sadece seni götürürüm. "dedim.

Onunla her konuştuğum zaman ses tonuma, kullandığım kelimelere, yüz ifadelerime ve tepkilerime dikkat ediyordum. Onun düşünceleri ve kendisi benim için çok önemli. Benim en değerli varlığım Deniz, Ailem ve Alin'di. Gerisi umurumda bile değildi bu hayatta.

Alin daha 3 yaşında olmasına rağmen her şeyi daha çabuk kavrıyordu. Tabi şu zaman da doğan çocukların neredeyse hepsi böyleydi. Ama bu güzel bir şey bence.

İşte bu yüzden Alin'in yanında kullandığım kelimelere dikkat etmem gerekiyordu.

"Anneciğim Halana da sordun mu?" diye sordu Denizim.

"Sordum Anne. Halam da izin verdi." dedi gülümseyerek.

Ama şu anlık gerek yoktu. Benim için bir diğer önemli konu ise Karan'dı.

"Benim kahvaltıdan sonra önemli bir işim var. Askeriye'ye gitmem lazım." dedim sofradaki Aileme hitaben.

Bunu haberleri olsun diye söylemiştim. Aileden hangimiz olursak olalım, eğer bir işimiz varsa herkese söylerdik. Bu artık nerdeyse bizim Aile geleneğimiz gibi bir şey olmuştu.

" Tamam hayatım. " Dedi Deniz.

Kolumdaki saate baktım. Görüşme için saat yaklaşmıştı.

" Hatta ben çıkayım. Eğer bir isteğiniz olursa ararsınız beni. Kendinize ve evdekilere dikkat edin. Görüşürüz. " dedim ve masadan kalkıp asansörle odamıza çıktım.

Odaya girip Silahımı, Cüzdanımı, telefonumu ve araba anahtarını almıştım. Silahı belime yerleştirdim, cüzdanı ve telefonu ön cebime koydum. Anahtarı da elime almıştım.

Odamızdan çıkıp asansörle aşağıya indim ve Evden çıktım. Garaja gidip arabanın kilidini açtım ve arabaya binip, arabayı çalıştırdım. Karanın kaldığı eve doğru arabayı sürdüm.

Bu planı yapan ve Karana ev yasağı veren Komutan da gelecekti. Bana bir şey söylememişti ama sanırım Karan'ın yasağı bitmişti.

Bunu benim, Komutanların bir kaçı ve Tim dışında Tek bir kişi biliyordu. O da kuzenim Aras. Normalde Aras'ın haberinin olmaması gerekiyordu ama Ben Timle konuşurken beni duymuş. Olayı sorunca da anlatmak zorunda kaldım. Ona kendimden çok güveniyordum.