Elementin Yeni Sahibi

Okul günü

- Defne okula geç kaldın! Diyen bir sesle yataktan sıçradım. Bu ses annemin sesiydi. Yine berbat bir pazartesi sabahıydı. Ama bugün benim için daha güzeldi çünkü bugün benim doğum günüm. Bugün on altı yaşıma girecektim.Kalkıp hazırlanmaya başladım. O uykuyla nasıl yataktan kalktım ben bile hayret ediyorum. Kendi kendime boşver derken geç kalmak üzere olduğumu fark ettim ve hazırlanıp odamdan çıktım. Annem kahvaltıya çağırdı. Ama hiç konuşmadı kahvaltıda. Doğum günümü hatırlamadığını düşündüm. Düşüncelerle kafam uğraşırken saate gözüm kaydı ve hemen kahvaltıya devam ettim. Kahvaltı yaptıktan sonra evden aceleyle çıktım çünkü okula geç kalmak üzereydim. Yolda kankam Zehra'yı gördüm tabi görür görmez sırf ona yetişecem diye dörtnala koştum. Ayaklarımı kırdım resmen keşke o kadar koşmasaydım. Zehra beni görünce hemen konuşmaya başladı. Okula geç kalmıştık bu hâla az yürüyüp çok konuşuyordu.
Önden hızlıca gidip okula yetiştim o da arkamdan gelip yetişti. Bizim sınıfın sesi okulu havaya uçuracaktı neredeyse. Zehra'ya dönüp
- Demek ki hoca sınıfa daha gelmemiş. Dedim.
Koşarak sınıfa girdik. Bizden sonra hoca sınıfa girdi ve derse başladık. Kırk dakika dersten sonra on dakika teneffüs'ün verdiği haz insana nefes aldırıyordu gerçekten. Ama malesef kısa süren bir nefes alışıydı bu. Derslerden sonra okul çıkışında Zehra ile bir parkta oturmaya karar verdik. Bunun için markete gidip bir kaç yiyecek ve içecek aldık. Parktaki çardağa oturduk ve sadece keyfimize bakmaya koyulduk. Tam suyu içerken pet şişe elimden düştü ve o anki refleksle tutmaya çalıştım. Ancak şişeyi tutmaya çalışırken olan şey ile ikimizde şoka girdik. Pet şişe yere düşmüştü ama su hâla havada asılı bir şekilde duruyordu. Korkudan bağırmamak için ağzımı tuttum ve elimi suyun olduğu taraftan çeker çekmez su yere döküldü. Zehra'nın yaptığı tek şey ise hiç olmadığı kadar şaşkın bir şekilde suya bakmaktı. Birden bana dönüp konuşmaya başladı.
- Defne ben mi hayal görüyorum yoksa bu su az önce yer çekimine mi karşı koydu.  Dedi. Bende;
- Zehra bende gördüm ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. Ayrıca fark ettiysen su tam elimi çektiğim anda döküldü.
Zehra:
- Defne hâla şoktayım galiba biz rüyadayız.  Dedi. Bende;
- Zehra saçmalama neyse tamam sakin olalım hadi zaten çok oturduk kalkalım mı artık?
Zehra:
- Tamam bence de kalkalım artık.
Demesiyle kalkıp çöplerimizi çöpe attık ve eşyalarımızı alıp parktan çıktık. Giderken Zehra yine konuyu açtı;
- Defne benim aklım o suda kaldı o nasıl oldu da havada kaldı?
- Zehra kaç defa söyleyeceğim yani bilsem neden söylemeyeyim sana inan bende senin durumundayım.
Zehrada düşüncelerle yürümeye devam etti. Benim aklıma kimsenin doğum günümü hatırlamayışı geldi. Üzgün bir şekilde devam ettim. Yollarımız ayrıldı ve Zehra'ya hoşçakal deyip eve gittim.