"ဒါဆိုဒီေပါက္ဆိန္ ကြၽန္ေတာ္ယူသြားၿပီးေနာ္"

ေဂ်ာင္ကုမွာ ေပါက္ဆိန္ကိုၾကည့္ၿပီး
ေက်နပ္စြာၿပဳံးကာလွည့္ထြက္သြားေပမဲ့
ၿခံေစာင့္ဦးေလးမွာ
  နားမလည္စြာျဖင့္
  ေခါင္းတစ္ဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ကာက်န္ေနခဲ့သည္။

"ေနရတာမသက္သာလိုက္တာ"

မီယြန္းတစ္ေယာက္
ဟိုလွည့္သည္လွည့္ျဖင့္
ကုတင္ေပၚလူးလိမ့္ေနသည္။
ခုတစ္ေလာမအီမလည္ျဖင့္
ဘာတစ္ခုမွစားခ်င္စိတ္မရွိ။

"ငါကိုယ္ဝန္ရွိေနတာမ်ားလာ.."

ဆတ္ကနဲထထိုင္ၿပီး
ဆီးစစ္တံတစ္ခုအားယူကာ
  အိမ္သာထဲသို႔ေပးဝင္သြားလိုက္သည္။
  တကယ္သာကိုယ္ဝန္ရွိခဲ့ရင္
   ကိုကိုကအရမ္းေပ်ာ္သြားမွာ။
   ကိုကိုက အၿမဲတမ္း
   သူ့ကိုကေလးယူဖို႔ေျပာေနက်ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ဆီးစစ္တံတြင္နီေနေသာအကၡရာေလးမွာ သူ၏ကမၻာအစပင္ျဖစ္သည္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေတြးလိုက္မိလည္းမသိ ကိုကိုဝင္လာတာကိုေတာင္
သတိမထားမိသည္အထိ။

"ဘာေတြေတြးေနတာလည္းအခ်စ္"

"ကိုကို!!"

ကိုကို႔အေပၚသို႔ခုန္တက္ကာ
လည္တိုင္အားဖက္ထားရင္
  ဝမ္းသာစိတ္ေၾကာင့္
  ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေနမိသည္။
ဘဝတြင္ ႀကဳံဖူးေသာပထမဆုံးေသာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေလး။

ကိုကိုကသူျပဳတ္က်မွာဆိုးတာေၾကာင့္
အလိုက္တသင့္ထိန္းၿပီးခ်ီထားရွာသည္။

"ကိုယ့္ရဲ႕အခ်စ္ကဘာျဖစ္တာလည္း
ဘာလိုငိုေနတာလည္
ဘယ္သူလုပ္တာလည္
ကိုယ္သြားသတ္ပစ္မယ္"

"မီ...မီ့မွာကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီးကိုကို"

ကိုကိုမွာထိုစကားကိုၾကားေတာ့
ေခတၱမွ်ေၾကာင္အသြားရသည္။
သူနားၾကားလႊဲတာလား။
အခ်စ္မွာကိုယ္ဝန္ရွိေနၿပီးတဲ့။
အခ်စ္ကသူနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္ဝန္ကိုလြယ္ထားရၿပီးေပါ႔။

ဝမ္းသာမႈမ်ားကအတိုင္းအဆမရွိ။
အခ်စ္ရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုေပြ႕ၿပီး
တစ္ပတ္လွည့္လိုက္ကာ
ႏႈတ္လမ္းအားငုံေထြးလိုက္မိသည္။

Loading.. [COMPLETE]Where stories live. Discover now