တစ္ဖက္သတ္ဆိုတာပူေလာင္လြန္းပါတယ္ေလ။ ျပတ္သားသလိုဟန္ေဆာင္ခဲ့တာလည္းကိုယ္ပဲ။
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ပူေဆြးေနရတာလည္းကိုယ္။
ႀကိတ္လြမ္းေနရတာလည္းကိုယ္။
ခိုးခ်စ္ေနရတာလည္းကိုယ္။
ေမာင္က အတိတ္မွာ သူႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့အမွားလွလွကေလးပင္..။

ေဂ်ာင္ကုေပါက္ဆိန္ကို
ထက္သထက္ ထက္ေအာင္ေသြးေနမိသည္။
အစီအစဥ္မ်ားလည္းအကုန္ခ်ထားၿပီးသား။
သူထိုမိန္းမကိုသတ္မည္။

ေဂ်ာ္နီက သူ့အားနည္းခ်က္ကိုခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး အပီအျပင္လွဲခ်ခဲ့တာ။
သူလည္းေဂ်ာ္နီ၏ ေျခလွမ္းကိုျပန္နင္း႐ုံကလႊဲတစ္ျခားနည္းလမ္းမရွိ။

ဖုန္းအားေကာက္ယူလိုက္ၿပီးနံပါတ္တစ္ခုကိုဆက္သြယ္လိုက္သည္။

ထိုဘက္မွလူက သူ့ဖုန္းကိုခ်က္ခ်င္းကိုင္သည္။

"လူ10ေယာက္ေလာက္ျပင္ထား ေနာက္တစ္ပတ္ေသာၾကာေန႔စမယ္"

ေျပာၿပီးတာႏွင့္ဖုန္းခ်လိုက္ကာ ေက်နပ္စြာရယ္မိသည္။
ေပါက္ဆိန္လည္းထက္သင့္သေလာက္ထက္ေနၿပီး။

ပန္းတိုင္မွာတစ္ျဖည္းျဖည္းနီးသထက္နီးလာသလိုပင္။

ေက်နပ္မႈမွာလည္း အတိုင္းအဆမရွိ။ ညေနေစာင္းေနၿပီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ပုစြန္ဆီေရာင္သမ္းေနေသာ ျမစ္ျပင္က်ယ္ထက္မွေကာင္းကင္ႀကီးကို ေဂ်ာင္ကုအခန္းတံခါးဖြင့္ၿပီးၾကည့္ေနမိသည္။

ထူးထူးျခားျခားစိတ္မ်ားက ၾကည္ေနသည္။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ရေတာ့မည္မို႔ထင္ပါရဲ႕။

"ေၾကကြဲလူငယ္လုပ္ေနတာလား"

အေနာက္မွထြက္လာေသာအသံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေလာင္းေကာက္ရေတာ့မယ္လို႔ထင္ထားတဲ့မင္ယြန္ဂီ။

"ေဘာကိုေၾကကြဲလူငယ္"

"ဘယ္သိမလည္း မင္းက ျပတင္းေပါက္နားမွာထိုင္ေဆြးေနတာကိုး"

သေကာင့္သားကဆိုဖာေပၚဝင္ထိုင္ၿပီး စီးကရက္တစ္လိပ္အားထုတ္ဖြာကာ စားပြဲေပၚတြင္သူေသြးထားေသာေပါက္ဆိန္အားလွမ္းယူကာ ၾကည့္ေနသည္။

"ဆိုေတာ့ကာ..မင္းဟိုမိန္းမကိုသတ္ေတာ့မယ္ေပါ႔?"

"ဘယ္လိုသိေနျပန္တာလည္"

"ငါကMin sugaေလ"

"မေအေဘး ဘယ္ေတြေပ်ာက္ေနတာလည္"

"အဲ့တာမင္းေစာက္ေၾကာင္းလာ"

တကယ္လည္းေျပာရလက္ေပါက္ကပ္သည့္မင္ယြန္ဂီ။တစ္ခါမွစကားေကာင္းေကာင္းေျပာ၍မရ။ဘုႏွင့္ေဘာက္ပင္။

"ေအ..သတ္မယ္"

"မင္းသတ္ရင္ ငါ႔ကိုလည္းေခၚအုံး လာၾကည့္မလို႔"

ေပါက္ဆိန္ကိုစားပြဲေပၚျပန္တင္ထားရင္း ေစာက္ခ်ိဳးမေျပတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ျပန္ထြက္သြားသည့္ယြန္ဂီ။
တတ္လည္းတတ္ႏိုင္လြန္းတဲ့ေကာင္။

အခန္းတစ္ခုလုံးတိတ္ဆိတ္သြားျပန္ေတာ့ ေဂ်ာင္ကု ခပ္ညစ္ညစ္ထပ္ရယ္သည္။
ထိုအၿပဳံကေအးစက္တယ္။
ခန္႔မွန္းရခက္္တယ္။
ပေဟဠိဆန္တယ္။

"ငါလာေတာ့မယ္ေဂ်ာ္နီ... မင္းေစာင့္ေန"
.....

Loading.. [COMPLETE]Where stories live. Discover now