Walking with insecurity (Unsecured Series #1)

8

Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa naka abot na kami sa palengke, we decided to buy sea foods here kase malapit lang din sa Village namin, para makapunta agad sa tabing dagat.

"Magkano po ito, ate?" tanong ni Akio sa tindera.

"Sa tempura, lima bente, kwek kwek ten pesos, at tsaka yung fish ball piso isa." saad ni ate na nakangiti sa lalaki.

Akio nodded. Binili na namin yung mga street foods at nagtungo na sa village namin, malapit lang din kase bahay nila doon.

Nakaabot naman kami sa tabing dagat nang matiwasay, nag dala kami ng kumot para lagayan sa mga pagkain at higaan na rin, mag pipicnic lang ho kami wag kayong echoss diyan.

Nilapag na namin ang kumot para ilagay ang mga pagkain, agad naman kaming humiga nang matapos ang lalaki sa pag lapag ng kumot.

"I know your birthday is coming." saad niya habang nakatingala sa karagatan.

The breeze of the sea and the scent of the ocean embraced my skin and nose. Makes me want to rest of my days here with him.

Sumandal ako sa braso niya.

"May gift ka ba?" tanong ko sa kanya habang ganon ang posisyon namin.

I heard he chuckled a little "Yeah. Pero baka di mo magustuhan, It's not material."

"Ano kaba hindi ako mapili, kahit ano kahit message lang yan oh confession alam ko namang gusto moko, no worries ako din." we laughed.

"Okay. I decided now what to give to you." saad niya sinuboan ako ng kwek kwek.

We eat, until I remember hindi ko pa pala alam ang birthday niya, tanongin ko siya ngayon.

"When is your, birthday? I forgot to ask for years Hahaha puro kase tayo landi...." I chuckled.

"August 17. I know you remember something." saad niya.

Nabigla ako sa sinabi niya, August 17 Is the date where I saw my first love, yung bata yung binigyan ko ng loom bands. Also, August 17 is the time I met my second love si Akio. So birthday niya pala yung nag collapsed ako?

"Birthday mo pala nong binantayan mo ako sa clinic? when we first met?" tanong ko sa kanya.

"Uhuh, my birthday is the most memorable day yet the most painful." he said in a low voice, nalungkot ako sa kanya.

"Why? you can vent it to me." I said him to assure him that i'm here.

He let out a deep sighed. "Back when I was in my 4th grade, it was my birthday that time. Galing ako sa school non at umuwi" pagpapatuloy niya.

"Una na ako sainyo, Ken at Roy. Bye!" umuwi na ako, kakatapos lang namin mag laro ng basketball.

"Happy birthday again, bro!" saad ni Ken.

"Bukas na yong gift!" pahabol naman ni Roy sa'kin.

They were my friends since I was in Grade 1, nagkakilala kami dahil pareho kami ng story sa buhay, painful, and torturing. We vent our sides, nong bata pa kami masyado. We became best buddies until now, I don't know what to do without them.

Malapit na ako sa bahay, nang mamataan kong lock ang pinto. It was quiet and peaceful, walang away at kung ano ano. Dati kasi pag umuuwi ako ang dinadatnan ko lage ay si mama at papa na nagaaway, kaya yung dalawa kong kapatid pinapaalis ko muna para di nila marinig ang mga masasakit na salita ng mga magulang ko.