"ႀကိဳၿပီး သာဓုေခၚလိုက္ပါတယ္ Eagle ရွင့္။ Artist-K ကျမန္မာႏိုင္ငံမွာအေတာ့္ကိုနာမည္ႀကီးေနတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အဖြဲ႔လိုက္ေရာ ျမန္မာျပည္ကိုလာဖို႔ရိွလားသိပါရေစ"
"အာ ....ရိွတာေပါ့။ လာမွာပါ။ မန္ဘာေတြအကုန္လံုးကလည္း လာခ်င္ေနတာ။ တစ္ခုေသခ်ာေျပာႏိုင္တာကေတာ့ ေစာင့္သာေစာင့္ေနေပးပါလို႔။ ၾကည့္ရတာရိုးတဲ့အထိလာမွာမို႔လို႔ပါ"
သို႔ႏွင့္ အင္တာဗ်ူးကိုအၿပီးသတ္လိုက္ရသည္။ ညီညီစင္ေပၚတက္လာရင္ပဲ အားလံုးကေဟးခနဲေအာ္ခ်သည္။
"မင္ ဂ လာ ပါ"
"မဂၤလာပါ"
အသံႀကီးကခပ္ၾသၾသ။ မ်က္စိတစ္ဆံုးအထိလူအတန္းႀကီးရိွေနသည္။ ညေနဘက္မို႔ တစ္ခ်ိဳ႕မီးေတြပင္ထြန္းထားၾကေလၿပီ။ မေမွာင္တေမွာင္အခ်ိန္မို႔ Lightstick တခ်ိဳ႕ပင္မီးလင္းေနခဲ့ေလၿပီ။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ပထမဆံုးေတြ့ဆံုမွဴေနာ္ ဟုတ္တယ္ဟုတ္။ ျမန္မာျပည္ကပရိတ္သတ္ေတြကိုအမ်ားႀကီး လြမ္းေနခဲ့တာပါ"
"ေဟး....."
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ပြဲၪီးမထြက္ခင္ကတည္းက ေကာင္းေကာင္းေထာက္ပံ့ေပးၾကတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာပရိတ္သတ္ေတြကထိပ္ဆံုးပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုးလည္းသိၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ၪီးစြာေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာၾကားလိုပါတယ္"
ညီညီ ပရိတ္သတ္ဆီသို႔ ခါးတစ္ဝက္ကိုင္း၍အေလးျပဳလိုက္သည္။
"ေဟး....."
"ဒါနဲ႔မသိလို႔ေမးၪီးမယ္။ ဒါရန္ကုန္ၿမိဳ႔တင္မဟုတ္ဘူးထင္တယ္။ ဖန္မီတင္းလား Concert လားမသည္းကြဲေတာ့ဘူး အဟင္းဟင္း"
"ေဘာလံုးကြင္းမွာ ေနာက္တစ္ခါ...."
"ေဘာလံုးကြင္းမွာ ေနာက္တစ္ခါ...."
သံၿပိဳင္ထြက္လာတဲ့အသံၾသၾသေၾကာင့္ ညီညီဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိသည္။ ဒီေနရာက
က်ဥ္းေနေသးတယ္ေပါ့ေလ။ သူတို႔ Concert က်မွ တကယ့္အက်ယ္ႀကီးေနရာမွာလုပ္ပစ္မည္ဟု ေတြးထားလိုက္သည္။ ညီညီ တကယ္ကိုစင္ေပၚမွာရပ္ေနရတာ ေပါ့ပါးေနသည္။ ကိုယ္ေမြးတဲ့ေျမက ကိုယ္နဲ႔ဘာသာစကားတူပရိတ္သတ္မို႔လို႔ ထင္သည္။ တစ္ခါတည္းနဲ႔မိတ္ေဆြအရင္းေတြလိုပင္ျဖစ္သြားသည္။
44 (Zawgyi)
Start from the beginning
