Jungkook မတ်တပ်ရပ်လိုက်ရင်း ဗီဒိုစီသို့ဦးတည်သွားလိုက်သည်။
ခရီးဆောင်အိတ်လေးကိုထုတ်ကာ Taehyung အဝတ်အစားတွေကိုထည့်နေသည်။
" မောင်...ဘာ...ဘာလုပ်မလို့လဲ..."
ဘာမှဆက်မပြောအဝတ်အစားသုံးလေးစုံလောက်ကိုထည့်ပြီး အိတ်ကိုပိတ်လိုက်သည်။
ကျနော့်မျက်နှာကိုမကြည့်ဘဲ လက်မောင်းရင်းကနေ အကြမ်းအတမ်းဆွဲကိုင်ကာ အခန်းထဲမှ ခေါ်ထုတ်သွားသည်။
" မောင်....မောင်....ဦးငယ်လက်နာနေပြီ... "
ခြံထဲထိရောက်လာခဲ့သည်။
နောက်တော့ ခြံတံခါးကိုဆွဲဖွင့်ကာ
ကျနော့်ကို အပြင်လမ်းမပေါ်တွန်းချသည်။
ခရီးဆောင်အိတ်လေးကိုလည်း ပစ်ပေးသည်။
အခုမောင်က ကျနော့်ကို မောင်းထုတ်နေတာလား။
Taehyung မျက်နှာငယ်လေးဖြင့် ခက်ထန်နေသည့် Jungkook မျက်နှာကိုမော့ကြည့်သည်။
မျက်ရည်တွေနဲ့ မျက်ဝန်းလေးက နာကျင်နေမှန်းမြင်တဲ့သူတိုင်း သိကြမည်။
" မောင်..."
အသံလေးတိုးဝင်သွားသည်။
" မောင်ပြောတာတွေကို နားမထောင်တော့ဘူးဆိုရင်...ဦးငယ်ကို မောင်စွန့်ပစ်ရလိမ့်မယ်..."
ကျနော့် ကမ္ဘာလေးပြိုလဲသွားရသည်။
မကြားချင်ဆုံးစကားလေးတစ်ခွန်းက မောင်နှုတ်ခမ်းဖျားကနေထွက်လို့လာခဲ့သည်။
" မောင်...ဘယ်လိုပြောလိုက်တယ်...ဦးငယ်ကို စွန့်ပစ်မယ်?..."
" အင်း...မောင့်ကိုစိတ်ပျက်အောင် ဦးငယ်လုပ်လွန်းတယ်...မဟုတ်ဘူးပြောနေတာကိုလည်း လက်မခံဘဲ ကလန်ကဆန်လုပ်လွန်းတယ်..."
မောင်စွန့်ပစ်ရင် ကျနော်သေလိမ့်မယ်။မောင်မရှိဘဲ ကျနော်မနေနိုင်ဘူး။
ခေါင်းတွင်တွင်ခါကာ ငိုနေသည်။
Jungkook အနား လေးဘက်လေးထောက်ကာတိုးသွားသည့် Taehyung...
" ဦး...ဦးငယ်တောင်းပန်ပါတယ်...မောင်ရယ်...
ဦးငယ်ကို မစွန့်ပစ်ပါနဲ့...ကျေးဇူးပြုပြီး မစွန့်ပစ်ပါနဲ့..."
YOU ARE READING
ဦးငယ်~(Completed)
Fanfictionချစ်ခြင်းအစ မုန်းခြင်းက။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက မုန်းခြင်းအစ ချစ်ခြင်းကပင်။ ခ်စ္ျခင္းအစ မုန္းျခင္းက။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ ဦးငယ္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက မုန္းျခင္းအစ ခ်စ္ျခင္းကပင္။
Part-14
Start from the beginning
