Tamam, uzun bir aradan sonra tekrar bir fic ile geri döndüm. Baştan söylemek istiyorum hatalarım olursa mazur görün.
Şimdiden hepinize iyi okumalar!
_______________________________________________
Başımı sıraya yaslamış Hoseok'un anlattığı şeyi dinliyordum. 10. Anlatışı olmasına rağmen beni buna ikna edemediği için sinirliydi, kabul etmek ve etmemek arasında gidip geliyordum. Sıkıntılı bir nefes verip bir hışımla başımı sıradan kaldırmış Hoseok ile göz göze gelmiştik. Lafını yarıda bölüp sabır dilercesine iç çekmiştim "Hoseok, yeter. Ben o evin önünden bile geçmem! Sen gelmişsin 1 gün boyunca orada kalalım mı diyorsun? Canına falan mı susadın sen?" Bu ani çıkışımı beklemiyor olacak ki kaşları şaşkınlıkla havaya kalkmıştı. Ağzını aralayıp konuşacağı sırada, sıradan kalkmış, sınıftan hızlıca çıkmıştım.
Siktiğimin evi. 1 gün kalınca bir bok olacakmış gibi papağan gibi tekrar ediyordu oraya gitmemizi.
Tuvaletin kapısını sertçe açıp içeriye girmiş, kimsenin olmadığını görünce rahatlamıştım. Neden bu kadar sinirlenmiştim bilmiyordum ama oraya gidemezdik, kötü bir his vardı içimde. Aynada dağılmış olan saçlarıma bakıp iç çektim ve saçlarımı düzeltip soğuk su ile elimi yüzümü yıkadım. Tuvaletin kapısı açılınca içeriye giren Hoseok ile huysuzca olduğum yerde tepinmiş, yüzümü ellerimin arasına almıştım.
"Kookieee, hadi amaa bir bebek gibi korkuyor musun? Yalvarırım gidelim, köpeğin olurum, lütfen. Hem ben seni korurum, bak şu güçlü kaslarıma." Kollarını iki yana açıp olmayan kaslarını (!) Gösterdiğinde gülmeden edemedim, ah bu çocuk cidden.. sinirimi bozsa da seviyordum işte. Küçüklüğümden beri yanımdaydı, benimleydi, düşüncelerimi bir kenara bırakıp ciddileştim "Bak Hoseok, oraya gitmemiz hiç doğru olmaz, ya izlemiyor musun korku filmlerini? Böyle lanetli denilen eski evlere gidiyorlar sonra kötü bir ruh bunları öldürüp yiyor.. bak ben ölmek için-" başıma yediğim darbe ile acı ile sızlanıp yüzümü buruşturdum "ya aptal hayaletler ne zamandır insan yiyor? Ve hayalet diye bir şey yok, geri zekalı aptal seni!" Bağırması ile irkilip başımı eğdim ve içimde tuttuğum nefesi bıraktım. Sıkıntıyla parmaklarımla oynuyor dediklerini düşünüyordum.
Sen Jeon Jungkook'sun, bir kere senin kasların var, onları dövebilirsin. Kendi kendime cesaretle gülüp Hoseok'a baktım ve ani gelen cesaretle verdiğim karardan pişmanlık duyacağımı bile bile konuştum.
"Hoseok, geleceğim. Seninle gelip orada bir gün kalacağım."
_______________________________________________
Fazla merak göte zarar değilde fazla cesaret göte zarar.
Korku filmlerine inanıp gitmemek daha doğru olurdu be Kook.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
