Victoria is caressing Louis's hair, but still focusing on the TV.

"I can't believe that I'll Leave this family soon."she thought, her eyes begin to filled with tears but she's trying to hold it.

After a few minutes tinawag na sila nila Imee dahil kakain na.

Everyone is at the dining table na"AMEN"sabay sabay nilang sabi bago umupo at kumain.

"Tita, invited po ba si Tito Rod?"Victoria asked

"Of course, hindi siya pwedeng mawala."she said

"How about Tita Loren?" Louis asked

"She's not sure, puno ang schedule niya eh" she answered

"I'm so excited for tomorrow "she exclaimed

After nilang kumain ay nagbihis na silang lahat ng mga pantulog nila.

Louis is at her room, Victoria is with her cousins nanonood sila.

Kinuha niya ang kanyang Diary at nagsulat.

11/11/2011

Dear Diary,
I can't explain kung ano talagang nararamdaman ko, ang hirap unawaan kung dapat ba akong maging masaya kasi unti unting nagiging mabuti ang relasyon namin ng pamilya ko o malulungkot ba kasi dadating yung araw na kailangan ko silang iwanan? Ang hirap kung kelan nagiging okay na ang lahat tsaka naman ako nagkaganito. Sana lang bigyan pa ako ng mahabang buhay ni Lord kasi gustong gusto ko pa silang makasama. Yan ang lagi kong dasal, sana dumating yung isang taong magliligtas sa akin.

Habang nagsusulat siya sa kanyang diary ay umiiyak din ito, hindi niya mapigilan dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman niya, feeling niya ay napaka unfair ng mundo sakanya.

Sakto namang dadaan si Irene sa kwarto niya, she knocked first, agad namang pinunasan ni Louis ang mga luha niya at binuksan ang pinto.

"What do you need po?"tanong nito habang naka yuko ang ulo

"Are you okay?"Irene asked

She just nodded and give her a fake smile, but Irene noticed her puffy eyes and red nose, she knew that she was crying.

She immediately hugged Louis"If there is a problem tell me, anak. C'mmon"she said and pulled Louis inside her room. she locked the door.

She cupped her cheeks"What's the reason, why are you crying?"she asked

"Mommy, sorry if I lied to you. Actually I'm not really okay. I had a big problem, but i cannot tell you"she sobbed

"Why? Akala ko ba wala nang secret secret?"she said

"I don't want to ruin this moment, our happy moments now. Soon you'll know, but this is not the right time to tell you. I can't "she stated

"Just tell me, pinapakaba mo ako eh"she said worriedly

Louis just replied a soft smile to her, and hugged Irene.

"Mahal ko kayo"she whispered habang nakayakap kay Irene

Umalis na sila sa pagkakayakap, Louis hold her hands "I'm so thankful kasi ikaw yung naging mommy ko, napakaswerte ko kasi kayo yung naging magulang ko, yung naging pamilya ko. At ikaw, wag mong isipin na nagkulang ka sa amin kasi nakita ko naman lahat ng efforts mo eh, you're trying your best for us."she remarked

"Siya nga pala, I want to give you something "she added at kinuha ang isang maliit n box sa gilid ng kanyang kama.

She gave it to Irene, Irene opened it.

LonelyWhere stories live. Discover now