Melek, hayatın bütün zorluklarını görmüş üzerinden gelmeye çalışırken altında kalmış kız...
Nefesim arada kesiliyordu. Bileğimi çok sıkmışlardı. Canımı yakıyordu. Hiç bir şey yapmadım.
Bitkinim, yorgunum, kırgınım.
Uyumak istiyordum. Yine ve yenide...
Elinden alıp açmaya başladım. Bu benim hayatımda aldığım ilk hediyeydi.
"Bu benim ilk hediyem."dedim kısıkca.
Paketi açıp kutunun kapağını açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu çok güzel."diyip kafamı kaldırdım. Büyülenmiş gibi bana bakıyordu.
"Senin kadar olamaz."diye mırıldandı.
Yanaklarım kızardı.
Kolyeyi elime aldım.
"Bunu görünce sen geldin aklıma Melek."
"Çok teşekkür ederim Kurt. Abi mi demeliyim?"
Ona abi demek kalbimi tekletirdi her seferinde.
"Bence gerek yok. Sence?"
"Bencede yok."diyip gülümsedim.
"Takayım mı ben?"diye sordu.
"Lütfen."
Yanıma adımladı.
Yanında küçük kardeşi gibi durduğuma yemin edebilirdim.
Arkama geçti. Elini saçlarıma attı. Gözlerimi kapatıp titrek bir nefes aldım. Sonra yavaşça sağ yanıma doğru bıraktı.
Kolyeyi boynumdan aşağıya doğru saldı. Yine titrek bir nefes aldım.
Kolyeyi kapattıktan sonra saçlarımı alıp arkaya yerleştirdi. Orada uzun süre oyalandı. Derin nefes aldığını duydum.
Beni mi kokluyordu bu adam?
İyice utanmıştım. Bir kaç adım atıp ona doğru döndüm.
Gözlerine baktım. Masmaviydi. Okyanus gibi. Orada kaybolmaktan hiç çekinmeden.
"Melek..."
"Hım?"
"Çok güzelsin. Dokunmaya bakmaya kıyamıyorum."
Dedikleriyle gözlerim kocaman oldu.
"Sana nasıl kıydılar güzelim?"merakla bana bakıyordu.
"Bilmem."anlamında omuz silktim.
"Seni seviyorum güzelim. Bu arkadaşımın kardeşi olduğun için değil. Veya arkadaşça değil. Seni yanımda sevgilim olarak istiyorum güzelim. Meleğim, güzelim benimle çıkar mısın?" | | | | | | | | | | BEN YAZARKEN ERİDİM ARKADAŞLAR.
ÇOK İYİYDİİİİ.
SONDA BÜYÜK BİR BOMBA BIRAKACAKTIM FAKAT SİZE ÜZÜLDÜM. KALPTEN GİDERDİNİZ.
Salı günü doğum günüm. Bir yaş daha yaşlanmak benlik değil. O yüzden ağlıyorum.
