A White Warrior

CHAPTER 22

Ang palasyo ay dahan dahang gumuho. Nag tatakbuhan ang mga katulong. Nag iiyakan ang mga bata.

"How dare you to touch my daughter!"

Ang malalaking semento ng gusali ay isa isang nalaglag.

Mabilis kong kinarga si Zafira na nanghihina at dinala siya sa ligtas na lugar.

I hate it seeing her like this! Fuck!

Dinala ko siya sa ibabaw ng kahoy. Sa malking sanga hiniga ko siya. Nang gagalaiti ako sa galit.

Nakita kong gumuho na ang buong palasyo nang mga rebelde.

Ang commander.

"Si ina..."

Biglang tumayo si Zafira at tumalon. Mabilis itong naging lobo.

Sa iglap lang ay natapatan ko ang bilis niya. Nakasunod lang ako sa kanya. I can smell her rage. Damn. This is bad.

But i found it hot. The fuck is wrong with me!

Bawat kaaway na sumalubong sa amin at tumatalsik. Hindi ko alam kung mabuti o masama ba yun. One thing I know right now. I am fucking turned on with her anger!

Damn, Zafira baby.

My Queen.

"I can hear my Mom's howl! Dito tayo!"

Lumihis ang kanyang daan na agad ko namang sinunod. Isang pana ang naramdaman kong tatama sa kanyang likod kaya mabilis ko itong sinalo.

Namataan ko ang may pakana kaya mabilis ko ito pinutulan ng ulo.

"What are you doing? Come here!' inis niyang sigaw sa akin.

Ikaw na nga itong niligtas. May magagawa ba ako? Wala. I could do anything she wants. Damn. I'm smitten.

She sniffed every way we took. Paniguradong sinundan niya ang amoy nang kanyang ina.

Huminto siya kaya napahinto din ako.

Mabilis ang kanyang kilos. Nasa isang malawak kami na lupain. Malayo sa kinatatayuan namin ang mga puno na nakapalibot sa lugar. Kung wala lang kami sa panganib ngayon ay baka isipin ko pang angkinin dito si Zafira.

What the hell am I thinking!

Iniwaksi ko iyon saka napatingin sa mag asawang hingal na hingal na sumandal sa hindi kalayuang kahoy sa aming harapan. Sa lahat ng kahoy ay ito lamang ang nag iisang malapit sa amin.

Nakasandal doon ang Captain–asawa ni Commander na ama ni Zafira.

Sa isang iglap ay napunta ang paningin ko kay Zafira ma umiiyak habang yakap yakap ang kaniyang mga magulang.

"Nakaligtas ka..." Bulong ng kanyang ama.

Napatingin ako sa patak ng dugo na tumulo sa damo na kanyang inuupan. Napatingin ako sa kanya. Namumutla siya at tila hirap na huminga.

"Kailangan na nating makalabas dito." Sambit ko na nagpalingon kay Commander sa akin.

"Ikaw ang batang Leviticus, hindi ba?" Sagot ng Captain.

Yumuko ako bilang pag bigay pugay. "Ako nga po, Captain."

I heard him chuckled roughly at nasa anak ang tingin.

"You got her already?" Nasa mga mata ko ang kanyang tingin.

I was so stunned to even comprehend what is he talking about. When Commander kick his legs.

"Shut it."

Tumawa ito saka ako nahimasmasan at doon pa lang nag sink in sa utak ang sinabi niya. Umangat ang gilid ng aking labi.

"Not yet, Captain."

Tumango ito na may pagka pilyo ang ngiti.

"Kailangan na nga nating makalabas dito." Pagsasalita ni Zafira. "Dad need to see the doctors."

Napatingin ako sa kanya. Puno ng takot at pagkabahala. Tumango ang Commander saka inalalayan.

Sumipol ako at sa isang iglap lang ay dumating si Reynard at Dayari.

"They'll guide our way. Makakatulong sa atin ang kanilang mahika na hindi makita sa mga kaaway."

Nag tanguan kaming lahat nang nagsalita si Reynard.

"Nandito na ang mga pinuno sa ating palasyo, Levi. Kung hindi tayo makalabas dito ay baka masaksihn pa natin ang madugong labanan nila."

"Wala nang dugong labanan ang mangyayari. Nakahiwalay na ang ulo ng mga pinuno ng rebelde sa kanilang mga katawan. Kung may dapat man tayong ikabahala ngayon iyon ay ang pag labas dito na walang panang tumagos sa ating dibdib."

Puno kami ng pagkamangha sa kanyang sinabi.

"Pero hangga't nandirito kami ng asawa ko, isisiguro ko sa inyong walang ni isang gasgas ang inyong mga balat. Tayo na."

Puno ng awtoridad ang kanyang boses. Tama, isa nga siyang Commander. Ngitng ngiti naman ng kanyang asawang nakatingin sa kanya.

"Stop it, Honey. You're making them nervous." Nakuha pa nitong mang asar.

"Tumigil ka Captain. Tsk."

Nilingon ko si Zafira na nagkanda lunok sa kanyang laway habang nakatingin sa kanyang mga magulang. Puno iyon ng pag hanga.