Ay ile Güneş

Ay daki Boşluk

"Merhabalar şuanki görüşme içimdeki boşluk adlı uygulamanın Oparetörü ile konuşuyorsunuz. Boşluğunuzu güncellemek için 1 e basın"
Diye bir site olsa galiba ilk ben baş vururdum . Bir kere daha bilgisayrın başında, plan iptal oldu diyerek ardından bana haber vermeyi umuttukları(!)ve tekrar hayata geçen bu planın işleyişini, arkadaşlarımın instagram durumlarını inceliyor , yeşil çayımı yudumluyorum yaşasın hayat yaşasin yanlızlık yaşasın yeşil çay ... Üzüleceğim şeye gülüyorum bundan gurur duymalıyım.

Ciddi olmak gerekirse gerçekten yalnızım . Annem ve Babama ne olduğu hakkında bir bilgim yok yetimhanede büyüdüm 18 yaşına basdığımda ordan ayrıldım ve bu küçük apartman dairesine taşındım benim bilinmeyen hikayemde böyle işte . Neyse... Ohh olamaz saat gece yarısını geçmiş yatağa gitmeden önce her zaman ki gibi onu ziyaret ettim...
Ay'ı bu benim en büyük tutkumdu Onunla her hece konuşurdum. Cevap vermez ama beni dinlerdi,Ay binevi benim ailemdi yetimhaneden kaçmaya çalıştığım gecelerde benim için yolu aydınlatırdı . Ama Güneş doğmaya başladığında her seferinde yakalanırdım. Bu yüzden 10-11 yaşlarımda Güneş'i sevmiyordum. Zamanla ona karşı olan nefretim azalmaya başladı ve şu an çok da problem değil.

.....

Alarmın iğrenç sesiyle uyandım daha doğrusu uyanmaya çalıştım tabi sonuçta kim sabah ın 5'inde uyanmak ister ki? Cevabın ben olmadığı kesin.
Üzerime beyaz gömleğimi üstüne koyu yeşil sweatshirtümü giydim altıma siyah bol kotumu geçirdim(Hala eşofman giysem mi diye düşünüyorum) . Evden çıkmadan önce kendine yaptığım özel tostumu alıp kitapçının yolunu tuttum. Bugün cumartesi olduğu için Okula gitmiyordum. Hafta sonları 3 tane işte çalışıyorum Cumartesi sabah 7'de kitapçıya gidiyorum akşam saat 8'de çıkıyor ordan bir caffe ye gidiyordum eve gelmem gece yarısını buluyordu. Pazar günleri ise başka bir caffeye gidip şarkı söylürdum

Şarkı söylemek küçüklüğümden beri en sevdiğim şeydi... Herkes sesimin güzel olduğunu söylürdu. Açıkcası sesimi bende beğeniyordum