Μικρά σκόρπια όνειρα, από μικρή, γεννημένα
για τόπους, για ανθρώπους, καλά ριζωμένα
στη σκέψη, στη ψυχή σε σημειώσεις γραμμένα
που άλλοτε με τα δάκρυά μου ήταν σβησμένα.
Πέρασαν χρόνια, στιγμές, άνθρωποι πολλοί
άλλοι κοντά μου, άλλοι όχι, άλλοι πιο κει
Στο στόμα είχαν πάντα λόγο για το καθετί
κι εγώ ήθελα να 'χα μια φίλη, πιο απλή.
Τα καλοκαίρια με έβρισκες στη δουλεία στο νησί
και το χειμώνα με τα βιβλία μου, δίπλα στο παιδί.
Ένα σπίτι ολόδικό μου, δεν είχα ποτέ κανένα
αλλά είχα εκείνον, τη γάτα μου και εμένα.
Ονειρευόμουν ταξίδια στην Ευρώπη με τρένα
να γράφω ένα βιβλίο δίπλα στο ποτάμι
παρόλα αυτά λες και άλλου όνειρα ζούσα
και εγώ ξεκινούσα κάθε χρόνο γι'άλλο λιμάνι.
