ေသာ့ ယူထားမိလိုက္တာလည္းေကာင္းေတာ့ေကာင္းတာပါပဲ။ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္လတစ္ခါ သုံးလတစ္ခါ သူျပန္လာျဖစ္တိုင္း ဒီတိုက္ခန္းေလးမွာပဲေနသည္။တခါတေလက်ေတာ့လည္း သိဒၶိကသူေရာက္လာတာကိုသိလိုက္ကာ တခါတေလေတာ့လည္းမသိလိုက္ခင္ပင္ သူျပန္ထြက္သြားတတ္သည္။ဒီတစ္ေခါက္ကေတာ့ မေန႕ကမနက္ေစာေစာပိုင္းမွာပဲ တမန္ေရာက္လာတာပါ။ေစာလြန္းသျဖင့္ ေမွာင္ေနဆဲ။တညလုံးနီးပါးကားစီးလာရတာမို႔ ေညာင္းညာေနသည့္ တမန္က ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲထိုးအိပ္ေနကာ ေနအေတာ္ျမင့္မွနိုးသည္။မေန႕ကတစ္ရက္လုံးလုပ္စရာရွိတာေတြေလ်ာက္လုပ္ၿပီးေသာအခါ ဒီေန႕ေတာ့ သိဒၶိဆီကိုသြားလိုက္ရဦးမလားလို႔သူစဥ္းစားေနဆဲပါပဲ။
" ငါေရာက္ေနတာမင္းဘယ္လိုသိလဲ.."
" မင္းမွမေျပာတာ.. ငါကဘယ္လိုလုပ္သိမလဲ.....မသိပါဘူး.... "
ေသာက္လက္စျဖစ္ပုံရသည့္ ေဖာက္ထားေသာဘီယာဘူးကို ေကာက္ေမာ့ၿပီး သိဒၶိကေျဖသည္။တမန္က သူ႕ကိုမၾကည့္ပါ။အေပၚကထပ္ဝတ္ထားသည့္ ဂ်ာကင္ဖားဖားကိုျဖဳတ္ကာ ထိုင္ခုံတစ္လုံးေပၚျဖန႔္တန္းလႊားတင္ေနသည္။
" သိလို႔မဟုတ္ဘူး...ထင္လို႔ေရာက္လာတာ...."
အရင္ကမျဖဴလွေသာ္လည္း လတ္ဆတ္စိုေျပေသာ တမန႔္အသားအရည္မွာ ခရီးအသြားမ်ားသျဖင့္အခုေတာ့ညိုကာေနၿပီ။ပုံသြင္းစရာမလိုေအာင္ တမင္ညွပ္ထားတဲ့ ဆံပင္ကခပ္တိုတိုနဲ႕ ... မနက္ကရိပ္ထားပုံမရေသာ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမုတ္ဆိတ္ေမႊးငုတ္တိုတို႔က ေမးရိုးနဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္မည္းရိပ္ထင္ကာရွိန္းျမေနၾကသည္။အၾကမ္းခံေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအေရာင္မြဲ...စြပ္ရသြပ္ရလြယ္ေသာတီရွပ္ေတြသာေကာက္ေကာက္ဝတ္တတ္တာမို႔ အရင္ကလို ရွပ္အကၤ်ီအေရာင္ေဖ်ာ့ေလးေတြနဲ႕ ပုဆိုးရွည္ရွည္ဝတ္ကာ အလိုလိုေနရင္း လူလိမၼာ လူေအးေလးပုံထြက္ေနေသာ တမန႔္ပုံစံက လုံးလုံးလ်ားလ်ားပင္ေပ်ာက္ကြယ္ေနကာ ခႏၶာကိုယ္က ပိုပိန္သြယ္သြားသလိုထင္ရေပမယ့္ က်စ္လစ္လ်က္မာေက်ာအၾကမ္းခံလာပုံလည္းေပါက္ေနပါသည္။သိဒၶိသည္ ဘာေတြကမွန္းမသိ စိတ္ၾကမ္းလူၾကမ္းႀကီးပုံေပါက္ေနေသာ ညီကို တေမ့တေမာေငးစိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။
အခန်း◀၃၄▶
Začít od začátku
