Cipher:143-224
A sunki au wherein Eoin (Sunoo) finds sanctuary in Tadgh (Ni-ki). As a problematic student finding someone to talk to, they become closer each day.
Last night, I was from Luke's unit. We were doing a group project when we thought of buying snacks. And syempre, I'm the youngest in the group, ako ang utusan ng mga demonyo.
Pagbaba ko ng building, may nakita akong mama na may hawak na bakal. Nagwawala siya kaya sinundan ko siya ng tingin. I saw someone standing near him, nagse-selfie pa, he looks familiar.
Siya yun, the guy from the museum, "My Inspiration."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Everything is fine hanggang sa hinabol na siya nung mama habang sumisigaw. Nagulat ako pero nakita ko yung mukha niya, he's so afraid.
Nadapa pa siya, sobrang clumsy talaga, nakabasag na nga ng jar, gusto pa yata niyang pati ulo niya mabasag. Mejo napalakas yata yung pagkabagsak niya, tumawa pa.
Maaabutan na siya nung baliw kaya hinatak ko na siya. Ayaw ko talagang nadadamay sa gulo pero hindi ko naman siya pwedeng pabayaan kasi cargo de konsenya ko yan at ako huling nakakita sa kanya.
Hinatak ko siya sa madilim na parang eskinita para hindi na kami makita. Tinatakpan ko siya kasi ang puti niya. Kahit gabi, nag-glo glow yung mukha niya.
Bumubulong-bulong pa siya kaya sinenyasan kong tumahimik siya.
Dumaan na sa tapat namin yung mama kaya mas lumapit ako sa kanya. Mejo hindi na ako makahinga kaya nagtanggal ako ng mask. Nakita ko yung mukha niya namumula kahit madilim.
Kaya para mabawasan yung awkwardness, sinilip ko kunwari kung nandun pa ba yung mama. Mukhang wala naman na siya kaya lumabas na kami sa pinagtataguan namin. But, I was wrong. Nandun pa pala siya, nag-aabang.
Tumakbo ulit kaming dalawa. It feels like a fantasy while we were running. Nakangiti pa siya habang tumatakbo.
