လိုရင္းကို တိုတိုတုတ္တုတ္နဲ႔ ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာသြားသည့္ ေဇသုခသည္ သက္ထင္မ်က္လံုးထဲကန္႔လန္႔။ ညီညီနဲ႔ေတြ့ခ်င္လို႔သာ လာခဲ့တာ။
ဒီေကာင္နဲ႔ပါေတြ့ရမွာကိုေမ့သြားတယ္။
ကားေပၚတြင္ ေလထုသည္သိသိသာသာေအးစက္ေနေနသည္။ ကားကိုဂရုတစိုက္ေမာင္းႏွင္ေနသူကတစ္ေယာက္၊ ဆိုးလ္ၿမိဳ႔တြင္းျမင္ရသမ်ွ အကုန္လိုက္ၾကည့္ေနသူကတစ္ေယာက္။ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူမအားလပ္ၾက။
"ဗိုက္ဆာေနၿပီလား"
"အင္း ဆာတယ္"
ႏွစ္ခြန္းေျပာၿပီးျပန္ၿငိမ္သက္သြားၾကျပန္သည္။ သက္ထင္ကေတာ့ ျမင္ရသမ်ွအကုန္လိုက္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ႀကီးလိုပဲ။ ကားေတြအသြယ္သြယ္နဲ႔ လမ္းေတြေပါလိုက္တာ။ မိုးေမ်ွာ္တိုက္ေတြဆိုတာေတာ့ ဝါးရံုပင္မွာစုေပါက္ေနတဲ့ဝါးပင္ေတြလို အၿပံဳလိုက္မိုးတိုးမတ္တပ္။
ေဇသုခက သူနဲ႔ေန့လည္စာလိုက္စားေပးသည္။ ကိုရီးယားဒရမ္မာေတြမွာပဲ ျမင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးအစံုစံုအစားအစာေတြကို သကတ္ထင္အေတာ္နဲ႔စားမဝ။ ခုလိုစားရျပန္ေတာ့ သက္ႏွင္းကိုသတိသြားရသည္။ သူ႔ခမ်ာ လိုက္လာခ်င္ရွာတာ။ သက္ထင္မေခၚ၍သာ။
ထို႔ေၾကာင့္ ညစ္လက္စနဲ႔ဆက္ညစ္ရေအာင္ ပံုေတြရိုက္ၿပီးပို႔ေပးလိုက္သည္။
ေဇသုခက အိမ္ကိုပို႔ၿပီး ကုမၸဏီကိုျပန္သြားရသည္။ အိမ္က နာမည္ႀကီးသူေဌးရပ္ကြက္ျဖစ္သည္ ဆမ္ေဆာင္းဒံုရပ္ကြက္ထဲမွာပင္။
ဖန္သားျပင္ေပၚကေနပဲ ခဏခဏျမင္ခဲ့ဖူးသည့္ေနရာႀကီးကို သက္ထင္ကိုယ္တိုင္ေရာက္ေနတာ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္။ အိမ္မွာ ညီညီ့အဖြားနဲ႔အဘနဲ႔ အိမ္ေဖာ္ေတြသာရိွသည္။ ေဇသုခက အိမ္ထဲအထုတ္ေတြပို႔ရင္း အဖြားနဲ႔အဘကို ကိုရီးယားလို ဘာေတြေျပာေနလဲမသိ အဘနဲ႔အဖြားကရယ္သည္။
အဖြားက ကိုရီးယားျဖစ္ၿပီး အဘကျမန္မာျဖစ္ေနေတာ့ သက္ထင္မွာအံ့ၾသမိေသးသည္။ ဖူးစာရြာလည္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတျြခားလည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္။ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက သန္သန္မာမာ ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ရိွလွၿပီး ႏုပ်ိဳေနတုန္း။
33 (Zawgyi)
Start from the beginning
