အပျိုရူံးသော တစ်ခုလပ်မမ….(စ/ဆုံး)
တိုက်ခန်း တံခါးကို ရောက်တော့ ဖွင့်လျက်မို့ ကြည့်လိုက်သည်။ မိန်းမ ဖိနပ် တရံ တွေ့တာနဲ့ ဧည့်သည် ရောက်နေတာ ဆိုတာ ခန့်မှန်းမိတယ်။ ဝင်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှလဲ မတွေ့ရ။ နောက် ကိုသိန်းအောင် အခန်းကနေ အသံကြားရသည်။ သိပ်တော့ အကျယ်ကြီး မဟုတ်ပေမယ့်လဲ ပုံမှန်ထက်တော့ နဲနဲပိုသည်။ သုံးထပ်သား အခန်းဖွဲ့မို့ ကြားလိုက်ရသည်။ နင် ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဒါတော့ ပေးလို့ မဖြစ်ဘူး ငါ အရင်းပြန်ထည့်ရမှာ သိန်းအောင်ရယ် ငါ တကယ် ဒုက္ခရောက်နေပြီ ငါ သဘက်ခါ မပေးနိုင်ရင် တရားစွဲတော့မှာ လုပ်ပါဟယ် နင် ငါ့ကို ဆယ်သိန်းပဲ ချေးရမှာ နင့်ဆီမှာ အစိတ်တောင် ကျန်သေးတာကို အင်း ဒါ ဟိုဘက်လမ်းက မအေးမိ အသံပဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်နေကြတာလဲတော့ မသိ။ အသံမပေးတော့ပဲ ဆက်ပြီး နားထောင်လိုက်မိသည်။ ဟ ဘယ်ဖြစ်မလဲ နင် ငါ့ဆီက ယူတာတွေ များနေပြီ ဘာမှလဲ မရဘူး နင့် တိုက်ခန်းလဲ ရောင်းတော့ ငါ့ ဆီက ယူထားတာတွေ ပြန်ပေးဖို့လဲ လုပ်အုံး သိန်းအောင်ရယ် အဲတာရောင်းပြီး ငါက ဘယ်မှာ သွားနေရမှာလဲ ဟေ အဲတာဆို ငါ့ဆီက ဘာလို့ချေးလဲ အတိုးလဲ မပေးတာ သုံးလ ရှိပြီ နင် ထပ်ထပ် ယူတာ နင့်တိုက်ခန်း တဝက်ဖိုးလောက် ရှိနေပြီ ဒါတောင် နင်က ထပ်ယူမယ်ဆိုတော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ‘ဒီခါ ပြီးလို့ နောက်တဂွင်ဆို ငါ လှည့်လို့ရပါပြီဟယ် အဲကြတော့ အတိုး အကုန်ပေးပါ့မယ် နင့် ငွေ မဆုံးပါဘူးဟဲ့ ငါ့တိုက်ခန်းကို စာချုပ်ချုပ်ပေးမယ် ဟေ့ အေး တော်ပြီ ဒါတော့ မရဘူး ငါ့ အလုပ်ထဲ ထည့်ရမှာ နင့်ဟာနင် တခြားလူ ဆီမှာ သွားမေးတော့ သိန်းအောင် နင်မပေးဘူးလား အေး ငါ သဘက်ခါ မပေးလို့ကို မရဘူး နင့်ဆီကပဲ ဆွဲရမှာပဲ သိန်းအောင် ဒီမှာကြည့်စမ်း ဟာ မိအေး နင် ဘာ ဘာ လုပ်တာလဲ ကိုသိန်းအောင် တုန်တုန်ရီရီ အော်သံကြောင့် တင်တင် ကိုသိန်းအောင် အခန်း တံခါးရှိတဲ့ အပေါက်ကို တိုးကြည့်လိုက်တော့ ခန်းစီး အဟ ကနေ မြင်ရတာ တင်တင် မင်သက်မိသည်။
မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ထိုင်နေသည့် ကုတင်ဘေးမှာ ထမိန်ကွင်းလုံးကြီးနဲ့ နောက်ပြီး တီရှပ်ကို ခေါင်းကနေ ချွတ်နေသည်။ ပါးစပ်ကလဲ သိန်းအောင် ငါ နင့်ဆီက ယူထားတာ ဟုတ်တယ် အေး ငါ ပြန်ဆပ်မှာ အခု ဆက်တိုက် ရွုံးနေလို့ အတိုး မပေးနိုင်တာ ငါ့ကို မတင်စီးနဲ့ ငါ ဖါသည်လဲ မဟုတ်ဘူး အေး ဒါပေမယ့် မိအေးဟဲ့ ဟဲ့ မိအေး နင် နင် သွားနော် သွားတော့ မဟုတ်တာ မလုပ်နဲ့ ငါတို့က သူငယ်ချင်းတွေကို နင် နင် အဲ ပုံစံ မလုပ်နဲ့ သိန်းအောင် နင် အောင်အောင် ကို အားနာနေတာမလား အေး ငါတို့က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေပဲ အောင်အောင်လဲ သေတာ တနှစ်ကျော်လို့ နှစ်နှစ်တောင် ရှိတော့မယ် နင့်ကို ငါ ကြွေးလဲ အောင်အောင် ဘာမှ ပြောမှာ မဟုတ်ဘူး မိအေး မိအေး သွားနော် ပြန် ပြန်တော့ ဟာ ကိုသိန်းအောင် ဘယ်လောက် တားလဲ မအေးမိကတော့ ဘယာ ကိုပါ ချွတ်လိုက်ပြီ။ အပြင်ကနေ ကြည့်ရတာ ရင်တုန်စရာကြီး။ တင်တင် လူလာလားလို့ အဝင်တံခါးကိုလဲ ကြည့်ရသေးသည်။ ခန်းစီး ကနေ ပြန်ကြည့်တော့ မအေးမိ ကိုသိန်းအောင် ရှေ့မှာ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ခါးထောက်ပြီး သူ့စောက်ပတ်ကို ရှေ့ထိုးရင်း သိန်းအောင် ဘာကြည့်နေတာလဲ မိအေး နင် ပြန် ပြန်ဝတ် တော် တော် နင်ပြန်တော့ဟာ မပြန်ဘူး သိန်းအောင် ငါယူထားတာ ငါသိပါတယ် အေး အလုပ်ကလဲ ဆက်တိုက် စျေးပျက်ပျက်သွားလို့ ပြန်မထုတ်နိုင်သေးတာ ငါ့လက်ထဲမှာ ကျန်နေလို့ ငါ ပုံမှန်မပေးနိုင်သေးတာ။
