ပုဆိုးကိုတိုတိုျပင္ဝတ္ကာ ပုဆိုးၾကားမွာညွပ္ထားတဲ့ကြမ္းယာထုပ္ထဲက ကြမ္းတစ္ယာကိုပါးစပ္ထဲေကာက္ထည့္လိုက္ၿပီးေပါက္တူးကိုကိုင္လိုက္သည္။ၿခံရွင္းဖို႔စရေတာ့မယ္။
.
.
.
.

စိုင္းဉာဏ္ညေန ၄ နာရီေလာက္ကတည္းက ေျပာတဲ့အတိုင္းပန္းအိုးေတြကိုအစီအရီထားကာ သစ္႐ြက္ေျခာက္နဲ႕ျမက္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုရွင္းၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ိန္မွာ၅ နာရီခြဲေတာ့မည္။အလုပ္လုပ္ထားရတာေၾကာင့္ဗိုက္ကလည္းဆႏၵျပၿပီ။

"က်ဳပ္ၿပီးသြားၿပီ"

"ၿပီးသြားၿပီလား ေရာ့ ဒီမွာ"

ကမ္းေပးလာတဲ့ပိုက္ဆံကိုအိတ္ကပ္ထဲထည့္ကာ လွည့္ျပန္ဖို႔အလုပ္...

"ခဏ"

ေျပာ ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ေမးေငါ့ျပေတာ့ ထိုလူကသူ႕ကိုစာ႐ြက္တစ္႐ြက္ေပးလာသည္။

"ငါမင္းရဲ႕ပုံတူဆြဲေပးထားတာ သေဘာက်လား"

ခဲပန္းခ်ီေလးထက္မွာ စိုင္းဉာဏ္ေပါက္တူးကိုကိုင္လွ်က္ေျမဆြေနသည့္ပုံေလး။ေဘးမွာလဲပန္းအိုးေတြရွိကာ အလယ္မွာသူကေတာ့ထင္းလို႔။ပုဆိုးဝတ္ထားတဲ့အေနအထားကအစသူ႕လႈပ္ရွားပုံအဆုံးကိုေသေသခ်ာခ်ာဆြဲထားတာမို႔ လက္ရာကအံ့ၾသေလာက္သည္။ထိုလူ႕ကိုစိုင္းဉာဏ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ဆီကအေျဖကိုေစာင့္ေနပုံေပၚသည့္လူခင္မ်ာ မ်က္လုံးေလးက ကလည္ကလည္။

"သေဘာက်တယ္"

ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ပါးခ်ိဳင့္ေရးေရးေလးေပၚတဲ့အထိၿပဳံးျပေနသည့္သူ။

"မင္းနာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"

"စိုင္းသာထက္ဉာဏ္"

နာမည္က အလန္းဘဲဟုေရာင္ဝါ့စိတ္ထဲေတြးမိတဲ့အထိ။

"ခင္ဗ်ားနာမည္ကေရာ"

"ညစိမ္းေရာင္ဝါ"

ေရာင္ဝါ တစ္ေယာက္သူ႕ေရွ႕ကေကာင္ေလးနဲ႕ရင္းႏွီးခ်င္သည္။အေဖာ္မရွိဘဲ အၿမဲေနေနရတဲ့သူ႕အတြက္ စိတ္ထဲကေန ဒီေကာင္ေလးကိုခင္ခ်င္မိသည္။ဒါ့ေၾကာင့္လဲ စ်ိတ်ကူးထဲကပန်းချီကိုမဆွဲတော့ဘဲ မ်က္စိေရွ႕က ထိုေကာင္ေလးပုံကိုဆြဲခဲ့တာ။

နွေးထွေးသောချစ်ခြင်းများဖြင့်. . . .Where stories live. Discover now