Chapter 21

484 24 0
                                    

CASTRIEL POV

"Hindi ko maimulat yung dalawa kong mata dahil sobrang hapdi kapag sinusubukan ko ano bang nangayayari? Asan ako? Kailangan kong idilat ang mga mata ko.

"3"

"2"

"1" pabilang ko agad kong binuksan ang mata ko Hindi naman ako nabigo nang mabuksan ko na nag palinga linga ako asan ako? Puro puti ang nakikita ko.

Mamatay na ba ako?.

Napag tanto ko andito pala ako sa hospital agad kong kinapa yung nasa tiyan ko pero wala ng umbok mga anak ko. Kusang tumulo ang luha ko wala na ba ang anak namin?.

"Castriel you're awake" rinig kong saad ng lalaki kaya napatingin ako.

It was zander.

"Zander? Yung baby ko? Asan?" agad kong tanong hindi ito kaagad nakapag salita mas lalo akong umiiyak bakit hindi siya nag salita? Wala na ba talaga ang anak namin?.

"Mag salita ka zander nasan na ang namin?" naluluhang dagdag ko may mga pumasok naman kaya napatingin ako.

"Mga anak ko" sambit ko habang buhat buhat silang dalawa akala ko isa lang ang anak namin ni daniel kambal pala at parehas lalaki.

"Ano ang pangalan nila?" tanong ni denver.

"Matthew Salvador"

"Zayne Salvador"

"Okay po sir salamat papagawa nalang po namin sila ng birthcertificate" sagot ng nurse at umalis na.

"Si daniel asan?" tanong ko bigla nanaman silang tumahimik.

"A-andon sa sarili niyang room hindi pa rin siya gumigising ilang araw na" si raein ang sumagot sa tanong ko.

Kung ganon ilang araw akong nakatulog?.

"Gusto ko siyang puntahan" ako.

"Sa susunod na castriel mag pagaling ka muna para makauwi na kayo nila matthew at zayne" si zander.

"Doctor ka?" tanong ko tumawa muna ito bago tumango.

"What do you think? Kaya nga ganito yung suot ko eh" sagot niya at umikot pa.

Oo nga noh ngayon ko lang kasi napansin kumain muna ako kahit kunti para magkaroon ng laman ang tiyan ko dahil tatlong araw daw kasi akong tulog.

"Gusto ko makita si daniel dalihin niyo ko sakanya" kanina pa ako paulit ulit na sinasabi sakanila na gusto kong makita si daniel.

"Sandali lang tayo don ha" tipid na sagot ni raein siguro nakulitan na siya saakin pinasakay niya ako sa wheelchair habang patungo kami kung nasan si daniel nakaramdam naman ako ng kaba bakit ano ba ang nangyari?.

"D-daniel" unang lumabas sa bibig ko nang makita ko si daniel kawawa siya sa lagay niya ngayon pansin ko rin namamayat siya.

"Maayos lang ba siya? Kailan siya gigising?" tanong ko pero hindi sila sumagot.

"Raein pwede bang iwan mo muna kami" pakiusap ko tumango naman siya at isinara ang pintuan.

"Daniel? Hon? Sorry" umiiyak na sambit ko habang habang hawak hawak yung kamay niya paulit ulit ko rin siyang hinahalikan sa palad niya.

"Wake up daniel ang cute ng baby natin diba gusto mo silang makita kaya gising ka na dyan" dagdag ko pa kahit hindi niya ako naririnig.

--

"B-buo na ba ang disisyon mo castriel? Pano kapag nagising si Daniel at ikaw ang una niyang hanapin?" tanong ni raein.

"Hahantayin ko yung panahon na yun basta ipangako niyo saakin babantayan niyo siya ng maayos" sagot ko.

The Unexpected baby (BXB) MPREGOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz