Forbidden Love ~ George Weasley

*54*

Een golf van geluid overvalt ons als we met zijn vieren de room of requirement binnenlopen. Ik ben maar een paar keer in deze ruimte geweest, en elke keer zag het er anders uit. De oefenruimte voor de DA is verdwenen en ook de bezemkast waar Fred, George en ik ooit hebben verstopt voor Flich is niet aanwezig. Dit keer staan we in een enorme feestzaal. 

"Jezus," mompelt Tess naast me en ik knik onder de indruk. Er hangen meerdere discoballen aan het plafond en flitsende gekleurde lichten verlichten de ruimte. Er is een grote dansvloer, een bar en ook een plek waar je rustig kunt zitten. 

"Hoi! Leuk dat jullie er zijn!" Een blond meisje duikt naast ons op en glimlacht vrolijk. "Hey, vet feest," antwoordt Mila namens ons allemaal en het meisje wuift nonchalant met haar hand. "Je wordt maar 1 keer zeventien."

Na die woorden wijst ze ons naar de tafel waar de drank staat. Bij de tafel schenk ik vier glazen firewhisky in, die de meiden dankbaar aanpakken. "Laten we daar gaan zitten," ik wijs naar de banken terwijl ik praat. 

"Gaan we niet dansen?" Verbaasd kijkt Guusje me aan en ik grijns. "Ik moet eerst wat alcohol in mijn systeem hebben voordat ik ga dansen." Mila en Tess schieten in de lach en ploffen op een van de banken neer. 

Na een halfuurtje zijn Tess en Guusje verdwenen richting de dansvloer. Ik neem een klein slokje van mijn firewhisky terwijl ik naar het verhaal van Mila luister. Plotseling duikt Ernst voor onze neus op en valt het meisje stil. 

"Hey," de jongen glimlacht. Mila wisselt snel een blik met me uit, maar glimlacht dan toch terug. "Hoi." 

"Wil je een stukje lopen?" Nog voordat ik Mila kan vertellen dat meegaan met Ernst, die duidelijk alcohol opheeft, misschien niet het beste idee is, staat het meisje op. "Oké," antwoordt ze, en binnen een paar seconden is ze vertrokken. 

Lichtelijk ongemakkelijk zit ik in mijn eentje op de bank. Zal ik Tess en Guusje gaan zoeken? Ik kan ook een nieuw drankje halen. Of ik ga-

"Hey."

Verbaasd kijk ik opzij als ik een jongensstem hoor. "Hey?" Antwoord ik vragend en de jongen die naast me is gaan zitten, grijnst. Hij heeft kastanjebruine krullen en lichtbruine ogen, die me meteen geruststellen. 

"Ik ben Fabian." Aardig steekt hij zijn hand naar me uit, die ik met een kleine glimlach aanpak. "Ik heet Hannah."

~

Fabian knikt. "Dat wist ik al." Omdat ik geen idee heb hoe ik daarop moet reageren, blijf ik stil. "Ik zag je vandaag in mijn commonroom," zegt Fabian dan opeens en zijn ogen twinkelen geamuseerd. "Sven vond je niet zo aardig."

Ik grinnik. "Ik wist het wachtwoord niet." 

"Je had het aan mij kunnen vragen, ik liep ook voor je." 

Ik werp Fabian een verbaasde blik toe, waardoor hij begint te lachen. "Ik let altijd op mijn omgeving." Legt hij uit en ik knik begrijpend. "Wel een beetje eng dat je dat dan onthoudt," grap ik, en Fabian grijnst. "Hannah Malfoy tussen de Slytherins valt een beetje op."

Het blijft een paar seconden stil. "Waarom ben je hier eigenlijk komen zitten?" Vraag ik dan, en ik doe mijn uiterste best om de vraag niet dreigend te laten klinken. Ik vind Fabian namelijk oprecht gezellig.

"Nouja, jij zat in je eentje," reageert Fabian en ik rol met mijn ogen. "Loop je altijd naar de mensen die alleen zitten dan?"

De jongen grinnikt en zet zijn glas op het tafeltje dat voor de bank staat. "Je leek me wel een interessant persoon." Plagerig trek ik mijn wenkbrauwen op, waaruit ik voor mezelf kan opmaken dat ik niet meer volledig nuchter ben. Normaal gesproken zou ik zoiets namelijk helemaal niet doen. 

"Niet op die manier," Fabian geeft me een duwtje en ik schiet in de lach. "Er zijn niet veel mensen die in een jaar bij de populairste groep van de school uitkomen, nadat ze lang zijn vergeten. En die ook nog uit een," Fabian blijft even stil, "uit een ingewikkelde familie komen," maakt hij dan zijn eigen zin af en ik kijk hem verbaasd aan. 

"Had je niet gedacht he," grijnst Fabian en ik knik. "Ik vind dit ergens ook een beetje eng," grap ik en hij glimlacht. "Ik let gewoon op mijn omgeving."

~

"Weet je zeker dat je helemaal met me mee gaat lopen?" Onderzoekend kijk ik opzij, naar de bruinharige jongen. Fabian knikt en glimlacht tegelijkertijd geruststellend. "Ik vind het echt niet erg. En jij bent duidelijk niet nuchter-"

"Niet duidelijk," onderbreek ik hem en hij werpt me een schuine blik toe. "Jawel," zegt hij dan standvastig, waardoor ik in de lach schiet. "Anyways," gaat Fabian dan verder, "jij bent niet nuchter meer en het is best wel ver lopen door een donker kasteel. En ik ben goed opgevoed."

Ik grijns. "Wat ben je toch geweldig opgevoed inderdaad."

"Dat krijg je als je enig kind bent, dan krijg je alle aandacht," reageert Fabian en mijn gezicht betrekt. Hij moet het gezien hebben, want ik krijg vrijwel meteen een bezorgde blik. "Draco heeft ook gewoon alle aandacht gekregen, dus je hoeft niet perse enig kind te zijn daarvoor," mompel ik en ik staar naar mijn voeten. 

Fabian zucht. "Je bent nu op Hogwarts, probeer er maar niet aan te denken." Ik maak een zacht instemmend geluidje als teken dat ik hem hoorde, en hij stoot me speels aan. "Maar jij bent ook goed opgevoed, moet je nagaan als jij enig kind was geweest."

Ik grijns flauwtjes. "Dan was ik zeker wel beter geweest."

"Dat wilde ik zeggen," reageert Fabian lachend en hij steekt zijn arm naar voren. "Wat doe je?" Grinnik ik en hij werpt een blik op de trap voor ons. "Ik zorg dat jij dadelijk niet van de trap valt, want je loopt niet heel stabiel."

"Ik kan het best," spreek ik hem tegen en hij grijnst. "Dat zal wel ja." 

Uiteindelijk kom ik levend en wel onder aan de trap uit en ik werp Fabian een triomfantelijke blik toe. Hij lacht zacht, en kijkt me dan nieuwsgierig aan. "Zie ik je morgen ergens?"

"Ergens," herhaal ik met een glimlacht en hij glimlacht ook. "Tot morgen dan."