Acılı aile geçmişim ve bunun getirdiği travmalar sonucu kök salmış bir saplantılı sevgi, bu zehirli köklerin içerisine düşmüş bir çift ela göz ve buna direnen ben. Duygu karmaşıklığının içerisinde kalan kalbim onun ismini haykırırken ölümünün kucakl...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
6. BÖLÜM SON PERDE
Arabanın içerisinde ki atmosfer giderek gerginlik yüzünden sıcaklaşmaya başlıyor ben ise tedirgin şekilde karşımda ki adamın, kelimelerini özenle bekliyordum kafasında ki bir şeyleri tartma hesabı bittiğin de derin bir nefes aldı.
" Her zaman kaçarak sorunları çözemezsin geri dönmeni tavsiye ediyorum "
Söylediği her kelime harfi harfine doğruydu bende kaçmak istemiyordum orada kalarak beni nelerin beklediğini görmek istiyordum, her defasında böyle yapamazdım biliyordum güneşin iyice arabanın içerisine doğan ışıkları yeşil gözlerime vurdu. Beni kendime getirmek istiyormuş gibiydi sanki yutkundum onun gözlerine bakarken haklılık payının çok olmasından dolayı, kuruyan dudaklarımı hafifçe ıslattım ve onun geri dönme fikrini jest ve mimik hareketlerim ile başımı sallayarak onayladım. İkimiz de derin bir rahatlama nefesi verdik araba hareket etmeye başladığı saniye koltuğa sıkıca yaslandım başımda ki inanılmaz ağrı ve, uyuşukluk vardı gitmesi için gözlerimi kapayarak düşünmeye başladım güzel şeyler düşünmeye başladım.
Benim güzel bebeğim gel bu acımı dindir hadi bana gel ve sarıl
Kolları, kollarım ona sarılmak için yaratılmıştı sanki ısrarla kendi için yaratılan diğer parçasını istiyor ve bundan hiç çekinmiyordu, ben onun tenini sürekli yanımda istiyordum bunu yeniden anladım uzaklaşmak ondan kaçmak hislerimizden kaçmak çok bencilce oluyordu. Biliyordum o beni mahvedecekti bende onu mahvedecektim... Ama önemli değildi hiç bir şey önemli değildi sadece onun varlığını olmadığı zamanlardan acısını çıkararak yanımda tutmak istiyordum. Biliyorum bu bizi mahvedecekti biliyordum çok sorun olacaktı biliyordum eski onu kazanmam yaralarımızı sarmak, çok zaman alacak beni mahvedecekti ama önemli değildi. Ben bunlarla baş etmenin bir yolunu aramak istedim kaçmak istemedim onun bal rengi gözlerinden onun o yüzüne taktığı, sahte soğuk maskesinden kaçarak kıramazdım o maske onun güzel tenine iyice yapışmadan çıkarmam gerekliydi. Kendi yaralarım kanarken onu sarmaya çalışmak beni mahvedecekti biliyordum ama umursamadım düşünceler içerisinde kaybolurken, onun neler yaşadığını bilmek istedim ama başkasının ağzından değil kendi ağzından bana bunları anlatmasını diledim başaracaktım o bana ne kadar sırtını dönse de yapacaktım. Arabanın burun kısmı yavaşça evin önünde park edilmek için durduğun da kapalı gözlerimi saniyesinde açtım, hissediyordum o çok üzgündü bunu evin duvarlarına rağmen aramızda ki örülen engellere rağmen hissettim. Bu sebeple arabanın kapısını çılgın bir hışımla açarak sürgülü kapıya koşmaya başladığım da ardımdan gelen bağırma seslerini bile duymadım, koştum ona koştum yaraları tenine koştum güzel bebeğim diyen dudaklarına koştum. Aramızda ki engelleri atmak adına duvarları yıkmak adına koştum sanki ama adımlarım sonuna kadar perdeleri çekilmiş, sürgülü balkon kapısında durduğun da kapalı olduğunu fark ettim. Bacaklar anılar ile beraberinde titremeye gözler ise yaşlar ile dolmaya başladı ama pes etmedim kapalı kapıyı ittirdiğim de, dudaklarım titriyordu korktum babasının onu bulmasından onu yeniden öyle cansız şekilde yatarken görmekten korktum. Balkon kapısı kolaylık ile kendini parmaklarıma bıraktığın da sesli nefes verdim ve içeri adımladım gözlerimin karanlığa alışması bir kaç saniye sürdü, ışığı açmak istedim ama yapamadım sabahın erken saatleri olmasına rağmen ev neden bu kadar karanlığa gömülüydü bilmiyordum. Salonun koltuklarının olduğu pencerenin önüne yaklaşmaya başladığım da durakladım karanlıkta belli belirsiz silueti seçilen, kişinin sırt kısmı bana dönüktü biraz daha sessiz adımlar ile bedenine yaklaştığım da hava akımı mı yoksa başka bir şey mi göğsümü delerek geçti.
