စဝ္ခြန္ယင္းသည္ သူ႕ဆရာဝန္ေလးစိတ္ရွည္လက္ရွည္ႏွင့္ေဆးကုသေပးကာလူနာကိုအၿပဳံးေလးႏွင့္ဆက္ဆံေနပုံကိုအကြယ္တစ္ေနရာကေနစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္သည္။ မည္မွ်ၾကာသလဲဆိုရင္သူ႕ေျခေထာက္ေအာက္တြင္စုပုံေနေသာစီးကရက္ဖင္စီမ်ားကသက္ေသပင္ျဖစ္သည္။ ကိုကိုဂ်ဳတီဆင္းမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အလုပ္လုပ္ေနရၿပီဆိုရင္ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့လုပ္တတ္လြန္းေသာသူ႕ဆရာဝန္ေလးသည္ဂ်ဴတီဆင္းခ်ိန္ကိုႏွစ္နာရီေလာက္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းအခုထိအနားမယူေသးေပ။ သူလည္းဆရာဝန္ေလး၏အၿပဳံးေလးေတြကိုၾကည့္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ၾကည့္ေနလိုက္တာအခ်ိန္ေတြမည္မွ်ကုန္သြားသည္ကိုပင္မသိ။ ေငးရတုန္းေငးထားမွျဖစ္မည္။ သူ႕မ်က္ႏွာကိုေတြ႕ၿပီဆိုတာနဲ႕ထိုဆရာဝန္ေလး၏မ်က္ႏွာေပၚမွအၿပဳံးေလးေတြကကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မည္ဆိုတာေဗဒင္ေမးၾကည့္ေနရာပင္မလိုပါေခ်။

လူနာအေမႀကီးျပန္သြားေတာ့ သူ႕ဆရာဝန္ေလးကသူနာျပဳဆရာမေလးကိုလူနာက်န္ေသးလားေမးသံၾကားလိုက္ရေလသည္။ သူလည္းကမန္းကတမ္းနဲ႕လက္ထဲကေဆးလိပ္တိုကိုေအာက္ပစ္ခ်ၿပီးေျခေထာက္ႏွင့္ဖိနင္းကာ အခန္းထဲသို႔ခပ္တည္တည္ဝင္သြားလိုက္ေတာ့ သူနာျပဳေလးကတစ္ေယာက္က်န္ေသးေၾကာင္းလွမ္းအေၾကာင္းျပန္ေလသည္။

" အခန္းထဲဝင္သြားလိုက္ပါရွင့္ဆရာရွိပါတယ္ေနာ္ "

သူနာျပဳေလး၏ေလသံဝဲဝဲႏွင့္ေျပာလာသည္ကိုၿပဳံးျပၿပီးအသိအမွတ္ျပဳလိုက္ကာ အခန္းကိုအတြင္းႏွင့္အျပင္ခဲဲျခားထားေသာလိုက္ကာစေလးကိုမ၍ဝင္သြားလိုက္သည္။

" ခဏေလးပါဗ် ထိုင္ပါဦးေနာ္ "

သူဝင္သြားေတာ့အစ္ကိုကလူနာလာသည္အထင္ႏွင့္ေမာ့မၾကည့္ဘဲသူ႕စားပြဲေပၚကေဆးစာ႐ြက္ေတြေကာက္သိမ္းရင္းေျပာလိုက္သည္ကယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း။ သူလည္းအစ္ကိုႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားတြင္တည္ရွိေနေသာထိုင္ခုံေပၚတြင္ထိုင္ကာ အစ္ကိုစာ႐ြက္သိမ္းၿပီးမည့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။

" အားနာလိုက္တာဗ်ာ..ဟင္...မင္း..မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ "

စာ႐ြက္စာတမ္းေတြသိမ္းၿပီးသြားေသာအစ္ကိုသည္ အၿပဳံးေလးႏွင့္ပင္စကားဆိုၿပီးေမာ့ၾကည့္လာေတာ့သူ႕မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရလို႔ထင္သည္ အံ့ဩသြားဟန္ျဖင့္မ်က္မွန္ေအာကိကမ်က္လုံးေတြကဝိုင္းစက္သြားေလသည္။ အစ္ကိုရဲ႕ပုံစံေလးကသိပ္ကိုမွခ်စ္စရာေကာင္းသည္ဟုထင္မိတာေၾကာင့္စဝ္ခြန္ယင္းသည္တစ္ခ်က္ေလးေသာ္မွမလြတ္ေစရဘဲစိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။

ချစ်ခြင်းထာဝရတည်စေသော် ( ခ်စ္ျခင္းထာဝရတည္ေစေသာ္) CompletedWhere stories live. Discover now