Απαγορευμένη Αγάπη-

37~

Κεφάλαιο 37ο~

Jack's POV

Μόλις με παίρνουν είδηση όλοι με κοιτάνε με μισος. Μα πιο πολύ από όλους εκείνος ο μαλακας ο Bryan. Με πλησιαζει επιθετικά χωρίς να προλάβω να μιλήσω και πάει να με χτυπήσει επιτόπου αλλα αποφεύγω το χτύπημα του.
Την ίδια ώρα έρχεται ανάμεσα μας και ο Daniel ενω άλλοι μένουν πίσω να κοιτάνε σε ετοιμότητα μη γίνει κάτι. "ΠΟΙΟΣ ΝΌΜΙΖΕΙΣ ΌΤΙ ΕΊΣΑΙ ΚΑΙ ΕΡΧΕΣΑΙ ΕΔΩ;". Μου φωνάζει αυτός και ρολαρω τα μάτια μου. Ξέρω τι έκανα αλλά μόνο να μιλήσω σε εκείνη με ενδιαφέρει τώρα. Ο Bryan μου περνάει αδιάφορος αυτή τη στιγμή. "που είναι η Evellyn;". Ρωτάω μπαίνοντας κατευθείαν στο θέμα.
Εκείνος γελάει ειρωνικά. Η αλήθεια είναι περίμενα τέτοια αντιμετώπιση..
"Bryan αστο σε εμενα". Του λέει ο Daniel ήρεμα, αφήνοντας με ξάφνιασμενο που δεν μου εναντιωνεται και ο ίδιος. "να πάρει δρόμο πριν το φροντίσω εγώ με άλλον τροπο". Συνεχίζει δίχως να τον ακούει και αρχίζω να εκνευρίζομαι. Παίρνω βαθιές ανασες για να μη χάσω τον έλεγχο και πιαστώ στα χέρια μαζί του. Δεν θέλω να τα σκατωσω και αλλο. "δεν ήρθα εδώ για μπελάδες ούτε περιμένω κάποια συγχώρεση, θέλω απλά να είμαι ειλικρινής μαζί της". Δηλώνω όσο πιό ήρεμα μπορώ, σοβαρός. "και τι σε κάνει να νομίζεις ότι θέλει να σε δει ή θα το επιτρέψω εγω-". Πάει να ξανα αντιμιλησει άλλη μια φορά και ο Daniel τον σπρώχνει." ΑΡΚΕΤΑ!. Πήγαινε μέσα να ηρεμήσεις, είπα αναλαμβάνω εγώ. Μόνο χειρότερα τα κάνεις". Χωρίς να το περιμένει κανείς φεύγει, παρόλα αυτά ακόμη έξαλλος που είμαι εδώ." έχει πέντε λεπτά". Φωνάζει από το διάδρομο μέχρι που χάνεται από μπροστά μας. "ας πάμε έξω καλύτερα ". Προτείνει ο Daniel και γνεφω καταφατικά. Αμέσως βγαίνουμε έξω και μένουμε οι δύο μας. "πριν πεις οτιδήποτε μη νομίζεις ότι σε έχω με καλό μάτι επειδή δεν άφησα τον Bryan να σε ενοχλησει". Λέει σαν προειδοποίηση και άλλη μια φορά δεν περίμενα τίποτα περισσότερο. Και μόνο που με δέχτηκε στέκομαι τυχερός, ως τώρα τουλάχιστον. "Καταλαβαίνω.. Καταλαβαίνω ότι έκανα μεγάλη μαλακια αλλα τα αισθήματα μου για εκείνη δεν ειναι ψεύτικα. Εγω-". Πάω να ολοκληρώσω και παίρνει θέση εκείνος. "την αγαπάς;".
Με ρωτάει τελικά εκεί που δεν το περιμένω. "όσο τίποτα άλλο". Άπανταω με τη μεγαλύτερη σίγουρια πλέον. Έξαλλου έτσι δεν λενε;... Όταν χάνεις κάτι καταλαβαίνεις ακόμα περισσότερο πόσα σημαίνει για εσένα. "Είναι στο μέρος της. Χρειαζόταν χρόνο μόνη για να ηρεμήσει και κανονικά δεν θα έπρεπε καν να σου πω που είναι, αλλά νοιάζομαι πολύ για εκείνη,
ειναι σαν αδερφή μου. Ο μόνος λόγος που στο λέω είναι αυτός και επειδή και εκείνη σε αγαπάει πάρα όλη τη ζημιά που έκανες".
Ολοκληρώνει και ένα πονεμένο χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο μου με το τέλος της πρότασης του. Αυτόματα μια ελπίδα με διαπερνάει και ελπίζω ότι θα είναι αρκετο για να μου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία..
"θα τα φτιάξω όλα". Του απαντάω και τον ευχαριστώ, αμέσως είμαι έτοιμος να φύγω. "και Jack". Φωνάζει άλλη μια φορά και γυρνάω προς το μέρος του με απορία. "αν την πλήγωσεις ξανά θα έχεις να κάνεις μαζί μου και όχι με τον Bryan". Λέει σχεδόν απειλητικά. Δίχως να έχει επιρροή επάνω μου απλά φεύγω.
Παίρνω μια από τις μηχανές που είχαν εδώ, αφού η δικιά μου έχει ξεμείνει στην έπαυλη και πηγαίνω με ταχύτητα προς το μέρος της.

Evellyn's POV

Κάθομαι στην αμμουδιά βλεποντας το όμορφο θέαμα της θάλασσας και ανάβω ενα τσιγάρο.
Κάθε άκουσμα του κύματος μου φέρνει μια ηρεμία και για αυτό κιόλας έρχομαι εδώ. Εκεί που νιώθω επιτέλους ότι βρίσκω μια προσωρινή γαλήνη, ο ήχος μιας μηχανής μου τραβάει την προσοχή. Πιστεύοντας ότι θα είναι ένας από τους δικούς μας για να τσεκάρει εάν είμαι καλά, εκνευρίζομαι και σηκώνομαι για να την πλησιασω. Αλλά το άτομο που εμφανίζεται είναι το τελευταίο που θα περίμενα εδω....

Από ότι φαίνεται ο Daniel έδωσε την τοποθεσία της Evellyn για το καλό της, μα θα είναι η σωστή επιλογή;....
Και τι θα κάνει εκείνη τώρα που είδε τον Jack εκει;....

Γεια σαςς!
Έγραψα και σήμερα λοιπόν
Σας είπα ότι δεν θα αργουσα😌.
Αν και λίγο αργα κλασσικα...
όπως και να έχει ελπίζω να σας άρεσε και αυτό:')
Τα λεμε στο επόμενο❤️
~S