အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၅၄)

ကားတန်းသည် မိနစ် ၂၀ ခန့်မောင်းနှင်လာပြီးနောက် သစ်တောကိုဖြတ်ကာ စွန့်ပစ်ရေကန်တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိလာသည်။ နောက်ထပ် တစ်နာရီခန့် မောင်းနှင်လာပြီးနောက်တွင်တော့ ဗိုလ်ချုပ်ဝဲလ်၏နယ်မြေသို့ ရောက်ရှိသွား၏။

နယ်မြေမှာ လှပသည့် ဘိန်းစိုက်ခင်းများဖြင့် ဝန်းရံထားကာ လူအချို့သည် ပန်းခင်း(ဘိန်းပန်းခင်း)များထဲတွင် အလုပ်လုပ်နေကြသည်။ ထိုဧရိယာ၏ရှေ့တွင် အဓိကနေထိုင်ရာ လူနေနယ်မြေရှိပြီး အစောင့်အကြပ်အလွန်ထူပြောသည့် နယ်မြေတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကင်းမျှော်စင်များစွာဖြင့် ခြံရံထားကာ နယ်မြေတစ်ခုလုံးကို ကောင်းစွာ ကာကွယ်ထားသည်။

အလယ်တွင် ကြီးမားသည့် စံအိမ်ကြီးတစ်ခု ထည်းထည်းကြီးရှိနေသည်။ အသားမည်းမည်းလူသည် ကျောက်ဖုန်းနှင့်အခြားသူများအား အဓိကနေရာသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသည်။ ဧရာမခန်းမကြီးထဲတွင် စားပွဲရှည်ကြီးတစ်ခုရှိနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဆံပင်ဖြူဖြူ မျက်လုံးပြာပြာနှင့် စစ်ဝတ်စုံဝတ်ထားသည့် နိုင်ငံခြားသားတစ်ဦးသည် စားပွဲထိပ်တွင် ထိုင်နေသည်။ သူသည် ကြီးမြတ်လှသည့် ဗိုလ်ချုပ်ဝဲလ်ပင်ဖြစ်ချေသည်။

"ထိုင်ပါ" ဗိုလ်ချုပ်ဝဲလ်က သူတို့အား လက်ပြလိုက်သည်။

ကျောက်ဖုန်းနှင့်အခြားသူများ ထိုင်လိုက်ပြီးနောက်တွင် ဗိုလ်ချုပ်ဝဲလ်က "စိန်တွေ ဘယ်မှာလဲ" ဟု ပြောလိုက်၏။

လူစားထိုးလန်ဖုန်းက ခနရပ်တန့်သွားသည်။ တကယ်တမ်းတွင် သူသည် နားကြပ်မှတဆင့် လန်ဖုန်း၏စကားကို နားထောင်နေခြင်းဖြစ်ပြီး လန်ဖုန်းပြောသည်ကိုကြားသည့်အခါ ကျောပိုးအိတ်အား စားပွဲတင်ကာ လက်ဆွဲသေတ္တာအားထုတ်၍ စကားဝှက်ကို ရိုက်ထည့်လိုက်သည်။ လက်ဆွဲသေတ္တာထဲတွင် တလက်လက်တောက်ပနေသည့် စိန်အလွှာတစ်ခုရှိနေ၏။ လူစားထိုးလန်ဖုန်းသည် မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး လက်ဆွဲသေတ္တာအား ဗိုလ်ချုပ်ဝဲလ်ထံသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း တွန်းပေးလိုက်သည်။

စိန်များမှာ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက်ဖြင့် တောက်ပနေပြီး ၎င်းတို့သည် အမေရိကန်ဒေါ်လာသန်း ၂၀ ကျော်တန်ကြေးရှိကြောင်း လူတိုင်းသိကြသည်။