Son Muhafız {Muhafızlar Serisi } Düzenleniyor

11.Bölüm : Kan

Kadının kin dolu sesi tehditlerle devam ettiğinde ister istemez nefret ettim. Bir kraliçe ne olursa olsun adaletli olmalıydı, kendi kızı dahi olsa bile, bu yaptığı kaytaramacaydı.

Dibimde hissettiğim birinin kendine has kül kokusu genzime dolduğuna derince içime çektim anlamsızca. Kulağıma değen ılık nefesle irkilmemek için zor tuttum kendimi.

" Uyanıksın, haklısın ben de yerinde olsam bu karmaşadan kurtulabilmek için baygın numarası yapardım. Fena değil ama eğitim almalısın çünkü beceremiyorsun."

Ben seni bir elime geçireyim suyunu çekeceğim Dean! Kuru cildinle dolaşırsın ortada.

Beceriksizmiş sen beni tanıdın mı ki böyle konuşuyorsun yoo!

Al sinirlendim işte!

Yüz hatlarım gerilmişti ve Anne'nin uyanıyor galiba diyen sesiyle Dean'ın ufak kıkırtısını duyduğumda göz devirmek istedim ama sustum.

Yeni uyanıyormuşçasına gözlerim ağır ağır açtım, etrafım bulanık olduğundan bir kaç kere kırpıştırarak görüntümü netleştirdim.

Boğazımın kuruluğundan ağzımdan fısıltıdan farksız 'su'  kelimesi çıkmıştı. Anne hemen dudaklarıma bir cam değdirmişti. Bardak olarak tahmin ettiğim şeyle dudaklarımı araladım ve suyun genzime akmasına izin verdim.

Genzimden akan su beni rahatlatırlatırken hafif  güç de vermişti bana. Kendimi daha iyi hissederken doğruldum ve odadakileri süzdüm.

Hector ve George'un gözlerinde gördüğüm endişe benim için ilkti. Odada bulunan, başında tacıyla bana nefretle bakan bir kraliçeyle de karşılaştım. Pek de umursamıyordum açıkçası. İstediği kadar nefret etsin, hatta şu an bence beni idam etmeliler yoksa gelecekte bu kararı ben vermek zorunda kalırdım. Kim bilir?

Kaderde ne varsa onu yaşardık, benim bildiğim bir şey varsa da Kraliçe öfkesinin ötesine geçemezdi.

Hemen yanındaki Kral girdi görüş alanıma, bana şüpheyle ve dikkatle bakıyordu. Daha çok tanımaya çalışıyormuş gibiydi beni ama imkansızdı,  şu ana kadar bildiğim bir şey daha varsa ben İlk Su Muhafızına benziyordum.

Gücüm ve görünüşümde sanki onun ruhunun beden bulmuş haliydim, bu biraz tuhaf gelse de bazen ses çıkarmamak olduğunu kabul etmek en iyisidir, kurcalarsam eğer olacakları kaldıramamaktan korkuyorum.

Bende şu anlık hayatımda huzur istediğim için susuyordum çünkü kraliçenin bakışları hayra alamet değildi ve onun yanında duran eşi ve sözde kral bozuntusu da pek iyi bakmıyordu.

"İyi misin Amaris?"

Başımı sağ tarafıma çevirdiğimde tepemde dikilen ve ciddi ifadesinden izin vermeyen Müdüre Hanımla karşılaştım. İsmi neydi? Hatırlamayamamıştım. Çok da önemli değildi.

"İyiyim."

Yalan!

Kafamın içinde bitmek bilmeyen bir müzik bedenimdeki yorgunluk hissiyle ben iyi değilim diye bağırıyordu ama bunu kimsenin bilmesine gerek yoktu.