Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 46

"Mummy, I want chiz for dinner nga, 'di ba?" bulong sa akin ni Orpheus.

Sumingit si Evan sa usapan namin matapos niya lagyan ng kanin ang plato ni Orpheus ng kanin, "where's the po? It should be, mommy, I want cheese for dinner, 'di ba po?"

Orpheus lowered his head a bit, "It's chiz, daddy. It is not cheese. Chiz like spongebob!"

Umawang ang bibig ni Evan, "buddy, spongebob is-"

"Evan," I warned.

Tinikom niya ang bibig niya at tumango na tila nakuha ang pagbanta ko. Noong sinabi ko kay Orpheus na hindi cheese si spongebob ay nagalit siya. Halos buong araw siyang wala sa timpla at galit sa akin. Maya't maya rin ang pag iyak niya dahil hindi matanggap ang katotohanan.

Natawa si Mamita habang kumakain. She pushed a plate in front of Orpheus. Naglalaman iyon ng keso kaya naman nagliwanag ang nakalabing mukha ng bata kanina. Muli ko iyong inilayo sa kaniya at sinamaan ng tingin si Mamita.

"Kanin muna," sabi ko.

Inirapan ako ni Mamita, "you know, you're so kj talaga."

Umirap ako pabalik sa kaniya at nilagyan ng ulam si Orpheus. Si Mamita, kahit anong hilingin ni Orpheus ay talagang ibinibigay niya lahat kaya matatawag ko talagang spoiled ang bata. Kahit mamahaling gamit at imposibleng mga bagay ay ibinibigay niya sa apo niya.

"Thank you, Mamita," sabi ni Orpheus.

Mamita giggles, "hay, ikaw talaga ang paborito kong apo.'

Sarkastiko akong humalakhak. "Bakit? Sino pa bang apo mo? Nag-iisa lang naman ang apo mo, si Orpheus."

umasim ang mukha ni Mamita sa akin at umirap. "Whatever, epal."

Hindi ko siya pinansin at nagsimula nang kumain. Maya't maya akong nililingon ni Evan at nilalagyan ng pagkain sa plato ko. Wala na akong magawa minsan dahil hindi ako makaangal. Oras na sumubo si Mamita ng pagkain ay hindi ka na p'wede umimik dahil ayaw niya ng maingay sa hapag kainan. Makakaimik lamang ako habang kumakain kapag umimik din siya.

Everyone is respecting her in everywhere. Kahit saan siya magpunta ay may nakakakilala sa kaniya.

"Iuuwi ko sana ang mag-ina ko, ma. . " tumikhim si Evan matapos naming kumain lahat. "Gusto sana kitang isama-"

"Huwag na. . ." marahang sabi ni Mamita. "Marami akong gagawin dito sa palasyo at saka. . .ayoko roon." makahulugang sabi niya.

Nagkatinginan kami ni Evan. I know he knew what his mother talking about. Pinunasan ko ang bibig ni Orpheus at tahimik silang pinakikinggan. Dakila is busy on his phone.

"Hindi naman po sa bahay nina dad. Wala si Avery sa mansyon ko, hindi siya nakakapasok doon." paliwanag ni Evan. "You don't need to adjust for them, ma. Si dad ang may problema, masyado siyang magulo."

Hindi ko maiwasang mapatango roon. Sobrang gulo ni dad, maling mali na pinababayaan na niya ang girlfriend niya dahil nalaman niyang buhay si mamita na asawa niya. Oo, asawa niya si mamita pero maraming nagdaang problema sa kanilang dalawa. Everyone thought that she's already dead. Dad looked for someone that can fulfill his empty heart of a woman's love.

"Red flag," halakhak ni Dakila. "Ekis agad. Kaya gusto na ni Elatasia ipawalang-bisa ang kasal, e."

Lahat kami ay nilingon si Dakila. Unti unting nawala ang ngiti sa labi niya at tila saka lamang nakuha ang lumabas sa bibig. Dakila looked at Evan who frozed at his seat.

"You. . .you want to end your marriage?" Evan asked, breathily.

Mamita sighed and nodded, "I'm sorry, Evan, but this isn't right anymore. Your father would be more complicated with his girlfriend if our marriage is still valid and. . .and we're still so-call husband and wife."