លោកចន(សាច់រឿងចាស់) ចប់

ភាគ៦(១៨+)៖អង្គម្ចាស់!!

នាពេលព្រឹកប្រលឹមឡើងមក សូវ៉ាលីរៀបចំខ្លួនទៅធ្វើការងារ នាងខានទៅ
២ថ្ងៃនេះ មិនដឹងការងារគប៉ុណ្ណាទេ គ្រាន់គិតក៏ចង់ដួលដែរ
" ក្រោកហើយ ឯងឆាប់ញុំាវាទៅ សូវ៉ាលី " ដាអ៊ូដោះអៀមចេញហើយ
កាន់ចានស៊ុបដាក់តុ នាងក្រោកពីព្រឹកដើម្បីប៉ូវមិត្ដ មើលពីយប់មិញចុះនាង
ស្លេកស្លាំងណាស់
" យើងអរគុណឯងណាស់ " នាងតូចដួសដាក់មាត់ទាំងរីករាយចិត្ដពេល
ដឹងថាមិត្ដតែមួយចិត្ដល្អចឹង
" ឯងគួរដាក់ច្បាប់សម្រាកសិនទៅ ប្រសិនមិនទាន់ស្រួលខ្លួនសវ៉ាលី "
នាងមិនចង់ឃើញមិត្ដតែមួយទៅធ្វើការទាំងឈឺចឹងនោះទេ
" មិនអីទេឯង ប៉ុណ្នឹងគ្នាអាចទ្រាំបាន ឆាប់ញុំាទៅ " សូវ៉ាលីញញឹមនាង
ឈប់ម៉េចហ្នឹងកើតទៅ ទើបអវត្ដមាន២ថ្ងៃចឹងដាក់ច្បាប់ខាងក្រុមហ៊ុនគេ
ព្រមដែរ ??
" ហ៊ឹម តាមចិត្ដឯងចុះ " ដាអ៊ូមិនប្រកែកវែងឆ្ងាយជាមួយនាងតូចមានតែ
បណ្ដោយតាមចិត្ដ បើជាខ្យល់គអីមានតែអូសទៅពេទ្យនិងឯង ៕
នាងតូចដើរចូលតុធ្វើការមិនទាន់ត្រជាក់ចិត្ដផង ជុងហ្គុកស្រែកហៅនាង
ភ្លាមៗ មើលចុះម៉ាស៊ីនត្រជាក់ស្ទើរកកក្លាយជាដុំទឹកកកហើយបែបជានាយ
បែកញើសជោកអាវទៅវិញ??
" ជុងហ្គុកលោកកើតអីនិង?? " នាងតូចប្រញាប់មកជិតនាយដោយទាញ
កន្សែងត្រជាក់មកជូតញើសរបស់គេទាំងញ័រដៃញញើត
" សូវ៉ាលី ជួយយើងផង ក្ដៅណាស់ " នាយក្រាស់រមួលខ្លួនស្ទើរក្លាយជា
ទឹកហើយវាក្ដៅដុតរោលរាលពេញរាងកាយរបស់គេ ជាពិសេសត្រង់
ចំនុចភាពរឹងមាំ វាឡើងប្រេះអស់ហើយ
" តើឲ្យខ្ញុំជួយលោករប្រៀបណា ជុងហ្គុក " នាងតូចបែកញើសមកពិន
គ្រាប់ពោតពេលលឺការស្រែកជួយរបស់គេ កុំប្រាប់ថានាងត្រូវជួយគេ
ដោយប្រើវិធីនោះណា មិនបានទេនាងមិនទាន់ស្រួលបួលផង ៕
" ធ្វើវាជាមួយគ្នាណា វ៉ាលី " ជុងហ្គុកចាប់ដៃនាងជាប់ ដោយបបូរមាត់ញ័រ
ទទ្រើត គេប្រឹងទប់ចំណងតណ្ហាប៉ុន្មាន តាំងពីចេញពីក្លិបសម្ដៅទៅហាង
អាហារដែលណាត់គ្នាជាមួយដៃគូរ នរណាស្មានដឹងថាតាកញ្ចាស់នោះប្រើ
ល្បិចស្មោកគ្រោកចឹងនោះ ៖
" សូវ៉ាលី " បបូរមាត់គេខាំឡើងរលាត់ស្បែកចេញឈាមមករឹមៗ នាយថ្ងូរ
ឈ្មោះនាងតូចតិចៗ ចាប់កាន់ដៃនាងខ្លាំងជាងមុន
" អួយ លោកឈឺ ប្រលែងដៃខ្ញុំសិនទៅណា " នាងតូចប្រឹងបេះដៃគេចេញ
ប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចគេចផុត
" នាងកុំចង់គេចវេសអី នាងត្រូវតែធ្វើវា " ជុងហ្គុកស្ទុះក្រោកចេញដោយអូសនាងតូចទៅបន្ទប់សម្ងាត់ដែលពួកគេធ្លាប់សាងស្នេហ៍ជាមួយគ្នា
" អួយជុង " នាងតូចលួងប្រលឹងអស់ពេលគេទាញខ្លួនទៅភ្លាមៗចឹងនោះ
" កុំអីជុងហ្គុក " សូវ៉ាលីព្យាយាមហាមឃាត់នាងណាស់ តែមើលទៅវាគ្មាន
ប្រយោជន៍សម្រាប់នាងទេ ក្រៅពីប្រឹងរើបម្រាស់អស់កម្លាំងឥតអំពើ
" ជុងហ្គុកកុំណា " នាងតូចក្រោយពីគេបន្ធូរដៃហើយក៏រលាស់ដៃចេញរត់
ទៅជ្រុងម្ខាងនៃបន្ទប់សម្ងាត់មួយនោះ
" ឆាប់មកតាមសម្រួលមក លី យើងមិនចង់ប្រើអំពើហិង្សាទេណា " ជុងហ្គុក
គ្រឺតធ្មេញខឹងនិងនាងដែលហ៊ានជំទាស់ចិត្ដគេដូច្នេះ
" ខ្ញុំមិនធ្វើវាឡើយ ជុងហ្គុក " នាងតូចរំកិលចេញឲ្យឆ្ងាយពីគេទើបល្អ
" បានតើនាងជាអ្នកបង្ខំទេណា " ជុងហ្គុកមិនឈរស៊ីពេលវេលាយូរក៏ស្ទុះ
ទៅចាប់នាងក្រសោបពីក្រោយ
" អ្អាយ លែងភ្លាមជុងហ្គុក "
" សឺតមិនលែងទេ ក្រអូប " ជុងហ្គុកតបដោយបបូរមាត់របស់គេប្រថាប់ទៅ
លើកញ្ចឹងកសខ្ចីរបស់នាង
" កុំចឹងអីជុងហ្គុក " នាងតូចគ្រវីក្បាលហាមឃាត់គេទាំងយំ
" នាងមិនអាចហាមឃាត់យើងបានទេ " ខ្វោក សម្លៀកបំពាក់របស់នាង
បានរហែកអស់ គ្រាន់គេទាញមកបន្ដិចក៏បន្សល់នៅរាងកាយអាក្រាត
ប៉ុណ្ណោះ ជុងហ្គុកចាប់នាងបោះលើគ្រែហើយទាញច្រវ៉ាន់អស់នោះដាក់
ជើងដៃនាងយ៉ាងលឿន មិនឲ្យនាងរើទាន់ឡើយ ៕
" ឆាប់លែងមនុស្សឆ្គួត "
" ឆ្គួតមែនទេបានតើ " ជុងហ្គុកក៏ក្រោកចេញដើរទៅយកក្រណាត់មួយ
ខ្សែទុកចងមាត់នាងតូច
" លោកចង់ធ្វើអីនិង " នាងភ័យខ្លួនពេលឃើញគេយកខ្សែមកចឹង
" កុំភ័យយើងមិនធ្វើវៃនាងទេក្មេងតូច " ជុងហ្គុកយកក្រណាត់នោះមក
ចងមាត់នាងតូចទាំងញញឹមត្រជាក់ ៖
" នាងដឹងទេថាយើងចូលចិត្ដនាងក្នុងសភាពហ្នឹងណាស់. " ជុងហ្គុកអង្អែលផ្ទៃមុខរលោងរបស់នាងតូចថ្នមៗ ដោយដៃជើងរបស់នាងជាប់ច្រវ៉ាក់ សូប្បីតែមាត់ក៏នាយចាប់ចងដែរ
" អឹម... " នាងប្រឹងរើបម្រាស់ប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចធ្វើឲ្យច្រវ៉ាក់អស់នោះរំង្គើដែរ
" នាងចង់រើបម្រាស់ឬ ហាសហា ក្មេងតូចនាងគួរទុកកម្លាំងទប់ទល់និង
យើងទើបត្រូវ " នាយក្រាស់ញញឹមចុងមាត់ ទះថ្ពាស់តិចៗ
" យើងចង់ឲ្យពួកគេមកក្បែរនាងណាស់ ប៉ុន្ដែគួរឲ្យស្ដាយពួកគេរវល់ " នាយក្រាស់សម្លឹងរូបខ្លាតោសំណប់ចិត្ដនោះក្រោមស្នាមញញឹម ទីនេះជា
ក្រុមហ៊ុន កុំអីនាំសត្វសំណប់មកហើយ ៕
" វាជិតដល់ពេលនាងលេងល្បែងជាមួយយើងហើយ " ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើម
ដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញ រួចគេកាន់ឧបករណ៍តូចមកស៊កចូលក្នុងខ្លួននាង
" វាគួរតែសប្បាយពេលចូលខ្លួននាង " ជុងហ្គុកចុចប៊ូតុងឧនករណ៍នោះមួយ
អស់លេខធ្វើឲ្យនាងតូចរមួលអន្ទះអន្ទែងក្នុងខ្លួនប្រាណ វារំញោចពេកហើយ
កាន់តែលឿនវាសម្រុកចូលក្នុងខ្លួននាងជ្រៅលើសដើម
" អឹមៗ " នាងចង់ស្រែកហាមតែសម្លេងមិនអាចលឺចេញមកខាងក្រៅបាន
ត្រឹមស្រែកបន្លឺក្នុងចិត្ដទាំងអួលចុកចាប់ពេកក្រៃ
" រើធ្វើអី នាងគួររីករាយទើបត្រូវ " ជុងហ្គុកចាប់ចង្កេះនាងជាប់ ហើយសង្កត់
ចង្កេះនាងឲ្យនៅស្ងៀមកុំឲ្យរ៉េទៅតាមកម្លាំងឧបករណ៍មួយនោះ
មួយសន្ទុះក្រោយទើបទឹកស្នេហ៍ផ្ទុះចេញមកខាងក្រៅជាលើកដំបូង នាយ
ក្រាស់ក៏ព្រមទាញក្រណាត់នោះចេញពីមាត់ រង្វង់ភ្នែកដានដោយទឹកភ្នែក
" ហ៊ឹកៗ " គ្រាន់នាយស្រាយក្រណាត់ចេញភ្លាម នាងតូចទ្រហូរយំតែម្ដង
" យំធ្វើអី នាងគួរតែសប្បាយនិងវាណា " ជុងហ្គុកអស់សំណើចនិងសភាព
របស់នាង គ្រាន់ប៉ុណ្នឹងសោះនាងទឹកភ្នែកទឹកសំបារហើយឬ
" ហ៊ឹក ហ៊ឹកៗ លោកមិនយល់ទេ ជុងហ្គុក " សូវ៉ាលីស្រែកយំទាំងអាម៉ាស់
មុខបំផុតពេលឃើញគេយករាងកាយខ្លួនទៅសាកឧបករណ៍អស់នោះ
" នាងកាន់តែយំ យើងកាន់តែពេញចិត្ដ " ជុងហ្គុកមិនឈប់ត្រឹមហ្នឹងទេ
នាយយកភាពរឹងមាំក្លែងក្លាយនោះមកកាន់ តម្រង់ទៅភាពទន់ជ្រាយនាង
" ហ៊ឹកៗ ជុងហ្គុកកុំអីសូមអង្វរ " នាងខ្លាចទឹកមុខគេពេលនាងហើយ នាយ
ក្រាស់ខណះនេះដូចមនុស្សរោគចិត្ដចឹង
" កុំយំអី ស្រីស្រស់ " ជុងហ្គុកទាញក្រដាសមកជូតទឹកភ្នែកនាងចេញហើយ
ស៊កចូលមួយទំហឹងធ្វើឲ្យនាងបញ្ឈរភ្នែកឡើងលើ វាអួលណាស់ថែមទាំង
ក្រហាយត្រង់ល្អាងស្នេហ៍នាងទៀត
" អ្អាយ !! អ្អឹស អ្ហាស ឈឺណាស់ មនុស្សអាក្រក់ ហ៊ឹក ហ៊ឹកៗ " នាងបន្លឺ
ថ្ងូរបណ្ដើរស្រែកជេរគេបណ្ដើរ
" ជេរផង " ជុងហ្គុកគ្រឺតពេកសុំទះភ្លៅនាងមួយដៃចុះ
" អួយ ឈឺមនុស្សឆ្គួត "
" ឈប់ជេរភ្លាម សូវ៉ាលី ប្រសិននាងមិនចង់ធ្ងន់ជាងហ្នឹង " នាងជេរគេពីរ
ដងហើយ គិតឬថាគេព្រមដោះលែងនាងឲ្យរួចផុតងាយៗនោះ
" មិនឈប់ អ្ហាស មនុស្សឡប់សតិ អ្ហាស មនុស្សឆ្គួតៗ អ្អឹស អ្ហាស " នាយ
ក្រាស់ប្រឹងរុញសម្រុកប៉ុណ្ណា នាងតូចថ្ងូរជេរប៉ុណ្នឹងផងដែរ
" ជេរទៀត នេះយកទៅ " ជុងហ្គុកដាក់វាឲ្យញឹបស្អេកជាមុន រហូតមាន
ទឹកលំអិលសៗធ្លោយចេញមកតាមល្អាងស្នេហ៍ក្រពុំរបស់នាង វាហូរចុះ
មកតាមចង្វាក់នៃការចលនារបស់នាយក្រាស់ ៕
" អ្អាស អ្ហាស អ្អឹស " សម្លេងថ្ងូរបន្លឺមកយ៉ាងរំដំចិត្ដនាយក្រាស់ នាយទប់
តណ្ហាលែងជាប់ក៏ដកវាចេញ ហើយសម្រូតសម្លៀកបំពាក់ចុះភ្លាមៗចាប់
ទាញកាយតូចមកកាន់តែជិត នាយយកភាពរឹងមាំមកត្រដុសលេងនិងប្អូន
ស្រីតូចរបស់នាងចុះឡើងៗ
" អ្ហាស អ្អឹស ជុងហ្គិកចាប់ដាក់វាចូលទៅ ខ្ញុំពិបាកទ្រាំណាស់ " នាងតូច
ស្រែកស្នើរសុំឲ្យគេរុញវាចូលក្នុងខ្លួននាងទៅ ប្រសិនបើបន្ដធ្វើដូច្នេះទៀត
នាងស្ទះខ្យល់ស្លាប់មិនខាន
" អ្ហាស ដាក់លឿនពេកម៉េចហ្នឹងសប្បាយ " ជុងហ្គុកត្រដុសរហូតបាញ់
ទឹកស្នេហ៍ចេញមកក្រៅរៀងខ្លួនទើបគេឈប់ ដោយជំនួសម្រាមដៃពីរស៊ក
ចូលក្នុងភាពស្រទន់របស់នាង ចលនារុកចូលយ៉ាងមមាញឹកមែនទែន
" អ្ហាស អ្ហាស ជុងហ្គុកឲ្យលឿនជាងហ្នឹងបន្ដិចទៀត "
" បានណា " ជុងហ្គុកប្រើបន្ថែមលឿនធ្វើចលនាជ្រៅជាងមុខទៀត
" អ្ហាស អ្ហាស ត្រង់និងហើយ ស្រួល " រាងស្ដើងស្រែកថ្ងូរទាំងស្រៀវ
ស្រើបត្រង់ចំនុចពិសេសខ្លួនលើសដើម កានើតែធ្វើចំណងនាងចង់បាន
កាន់តែច្រើន ៖
" អ្ហាស អ្អឹស ចេញហើយៗ "
" វាគួរដល់ពេលឲ្យយើងសោយសុខម្ដងហើយ នាងតូច " ជុងហ្គុកដកសោរ
មកចាក់ច្រវ៉ាក់ដៃជើងនាងតូចចេញ ហើយគេទាញកាយទន់ល្អូននោះឡើង
មក ឲ្យបម្រើខ្លួនម្ដង
" លែងខ្ញុំ " រាងស្ដើងស្រែកតវ៉ាគេ
" មិនលែង ដរាបណានាងមិនទាន់ជួយយើងឲ្យផុត " ជុងហ្គុកទាញនាងឲ្យ
ឡើងទ្រោបពីលើខ្លួនដោយគេជាអ្នកតម្រង់ភាពរឹងមាំបុកចូលក្នុងស្រទាប់
ផ្កានាងមួយទំហឹង ទឹកភ្នែករយតំណក់រមៀលចុះមកយ៉ាងឥតហែរ
" អ្ហាស តឹងល្អណាស់ " ជុងហ្គុកក្រលែងចង្កេះធ្វើចលនា
" អ្អាស ឈឺ ជុង " នាងមិនទាន់សាំនិងវាឡើយទេ នាយប្រញាប់ទៅណា
" កុំរំអួយ នាងត្រូវតែថ្ងូរឲ្យយើងស្ដាប់ " ផ្លាប់ៗៗ សម្លេងសាច់ប៉ះសាច់គ្នា
បង្កើតជាសម្លេងព្រឺព្រួយឡើងមក នាយទាញកាយតូចឲ្យជំទិតឡើងមក
ទយគូទតម្រង់មកខ្លួួន នាយសាប់ភាពរឹងមាំបន្ដិចហើយស៊កសម្រុកបុកចូល
ពីក្រោយមួយទំហឹងៗ ដល់ស្បូន
" អឹស អ្ហាស អឹស ជុង តិចៗ " នាងតូចស្រែកបន្លឺមកទះភ្លៅគេផ្លាច់ៗឲ្យ
នាយបន្ថយល្បឿន ដឹងថាវាឈឺប៉ុណ្ណាទេ
" មិនទេ មនុស្សកំពុងស្រួលឲ្យយឺតវាមិនអាចឡើយ អ្អាស អ្អឹស "
" អ្អាស អ្ហាសៗៗ "
" ជិតរួចហើយ ទ្រាំបន្ដិច " ជុងហ្គុកបន្ថយល្បឿនដោយអុកយឺតៗតែ
ជ្រៅកប់ដល់ស្បូននាង គេធ្វើវាតែ៤ឬ៥ដងក៏ធ្លោយទឹកស្នេហ៍ហូរចូលក្នុង
ខ្លួននាងតូច ដោយកាយតូចច្រឡឹងក្រសោបយកវាទាំងអស់មិនឲ្យហូរចេញ
ពីរាងកាយមួយតំណក់ ៕
" អឹម ហត់ " ត្រឹមមួយទឹកនាងហត់ស្ទើរដាច់ខ្យល់ហើយ
" សម្រាកសិនទៅ បន្ដិចទៀតចាំបន្ដក៏បាន "
" បន្ដ?? " នេះកុំប្រាប់ថានាយមិនទាន់ឆ្អែតឆ្អន់និងវាណា??
" ទៅលែងរួចហើយ " សូមប្រាប់តាមត្រង់នាងទន់អស់ហើយគ្មានកម្លាំង
អីទៅប្រលោមស្នេហួជាមួយគេបន្ដទេ នាងតូចបិទភ្នែកសម្ងំគេងបាត់ ៕
" នែ!! កុំលេងក្រឡាខូចយើង ឆាប់ភ្ញាក់មក "