"မ မဟုတ္ပါဘူး။ နင္စကားမလႊဲနဲ႔ ဂုဏ္ရည္ညီညီ။ အစ္ကိုနဲ႔နင္နဲ႔ကဘာလဲဆိုတာကိုသာေျဖ"
"ဟ ေျဖၿပီးၿပီေလ ခင္တာပါဆိုမွ။ နင္ကဘယ္လိုအေျဖကိုလိုခ်င္လို႔ ခုလိုအစ္ေအာက္ေမးေနတာလဲ"
"ဟြန္႔ မဟုတ္မွ နင္ အစ္ကို႔ကိုႀကိဳက္ေနတာမလား"
"ဘာ...."
ညီညီ့ႏႈတ္မွအာေမဋိတ္အသံႀကီး အက်ယ္ႀကီးထြက္သြားသည္။ ဘယ္လိုေတာင္ေျပာခ်ပစ္လိုက္ရတာလဲ။ တစ္ကားတည္းအတူစီးတာကို ဘယ္အဆင့္ေတြထိေတြးခ်ပစ္ရတာလဲ။ ဘယ္ေနရာမွာ အဆင့္ေက်ာ္ေနတဲ့အမူအရာကိူျမင္ဖူးလို႔ ခူလိူႀကီးေျပာခ်ပစ္ရဲရတာလဲ။
ထာဝစဥ္ေရႊေတာ့မသိဘူး ညီညီကေတာ့ေခါင္းထဲထူပိန္းသြားတာပဲ။
"ဟြန္႔ ဟုတ္ေနတာပဲ"
"ဘာကိုဟုတ္ေနတာပဲလဲ။ မျငင္းတာမွန္ေနလို႔မဟုတ္ဘူးေနာ္ ထာဝစဥ္ေရႊ။ နင္ရဲ့စကားေတြက တျခားသူကိုထိခိုက္ေနလို႔ ရပ္ႏိုးႏိုးငါေစာင့္ေနတာ။ နင္ကဘာကိုၾကည့္ၿပီး ခုလိုစည္းမရိွကမ္းမရိွေျပာရတာလဲ"
"ငါကကိုသက္ထင္ရဲ့ပရိတ္သတ္ေလ။ ေအး ဖန္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကိုသက္ထင္ကို မေကာင္းတဲ့လူနဲ႔ေတြ့မွာစိုးရိမ္လို႔။ အထူးသျဖင့္ နင့္လိုေပ်ာ့တိေပ်ာ့ဖတ္လူေတြနဲ႔ေတြ့မွာမႀကိဳက္လို႔"
"ေၾသာ္ အစ္ကို႔ကိုႀကိဳက္တာခ်င္းအတူတူ နင္ကေတာ့ပရိတ္သတ္ေပါ့။ ငါကေတာ့ မဟုတ္မကစိတ္ေတြနဲ႔ ႀကိဳက္ေနလို႔ေပါ့။ ဟုတ္မွလည္းလုပ္ပါ ထာဝစဥ္ေရႊရယ္။ ေနရာမွားေနတယ္ထင္တယ္"
"ဘာ နင္ကမ်ားငါ့ကို ေတာက္စ္ ဟြန္႔ နင္သိေအာင္တစ္ခြန္းတည္းေျပာလိုက္မယ္။ အစ္ကိုကလူံးဝအေျဖာင့္။ နင္ႀကိဳက္သေလာက္မရိုးသားေန နင့္လိုေဂးမဟုတ္ဘူး"
"ဘာ....."
ညီညီ့တစ္ကိူယ္လံုးေသြးပူပူမ်ား ယွက္သန္းျဖတ္ဆင္းသြားေတာ့သည္။
"ေဟ့ ငါတစ္ေယာက္လံုးရိွေသးတာ သတိရပါၪီး"
သက္ႏွင္းသည္ မ်က္ႏွာေၾကာမ်ားတင္းလ်က္ အနားေရာက္လာသည္။ ညီညီ့ကိုမသက္သာသလိုၾကည့္ၿပီးေနာက္ပင္ ထာဝစဥ္ေရႊ့ကို မ်က္ခံုးေၾကာမ်ားတြန္႔၍စိုက္ၾကည့္သည္။ သက္ႏွင္းလည္း ခုေနာက္ပိုင္း အၿငိမ္မေနရ။ ငယ္ငယ္ကတည္းကအတူတက္လာတာ ဘာျပႆနာမွမျဖစ္ဘူး။ ခုႏွစ္မွၿပံဳျဖစ္ေနေတာ့တာ။
14 (Zawgyi)
Start from the beginning
