အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၀၂)

'ဒါကို စားသောက်ဆိုင်လို့ ခေါ်သေးတာလား?'

'ဝန်ဆောင်မှုနဲ့ သဘောထားက ဘယ်လိုကြီးလဲ?'

'ပိုင်ရှင်က ဒီစားသောက်ဆိုင်ကို ဘယ်လိုဖွင့်နေတာလဲ?'

ဆံပင်ရွှေရောင်သည် အနည်းငယ် မပျော်မရွှင်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။

ဝန်ဆောင်မှုသည် အမြင့်ဆုံးဖြစ်သည်။

ထိုအချက်မှာ အစားသောက်လုပ်ငန်းအတွက် အထူးမှန်ကန်သော်လည်း ဤစားသောက်ဆိုင်၏စည်းမျဉ်းများသည် ရွှေရောင်ဆံပင်၏စိတ်ထဲတွင် အနည်းငယ် မကျေမနပ်ဖြစ်စေခဲ့သည်။

ဆိုးလိုက်တဲ့ ဝန်ဆောင်မှု!

မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမှု သူသည် တန်းစီကာ ဝင်လာနေပြီးပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ဤဆိုင်၏အစားအသောက်များက လူအများအပြားတန်းစီရလောက်အောင် ထိုက်တန်ရဲ့လားဆိုသည်ကို မြည်းစမ်းကြည့်ချင်သည်။

ရွှေရောင်ဆံပင်သည် ပထမဆုံး ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်လုတ်ကို စားလိုက်သည့်အချိန်တွင်တော့ ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။

ထိုခဏတွင် ကျည်ဆန်ပေါင်း တစ်သောင်းခန့် သူ၏နှလုံးသို့ လာရောက်ထိမှန်သကဲ့သို့ မယုံကြည်နိုင်မှု၊ သံသယနှင့် အံ့ဩမှုများက သူ၏စိတ်ထဲတွင် ရောထွေးနေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ကြည်နူးမှုနှင့် ပျော်ရွှင်မှု နှစ်မျိုးသာ ကျန်ရှိနေခဲ့တော့သည်။

ရွှေရောင်ဆံပင်သည် အလွန်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်စွာစားနေပြီး သူ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ထမင်းစေ့အချို့ပင် ကပ်နေခဲ့သည်။ အခြားသူများသည် ၎င်းကို မြင်သည့်အခါ ပြုံးကာ ခေါင်းယမ်းလိုက်ကြသည်။ ထိုကဲ့သို့သော အပြုအမူမျိုးကို သူတို့ နားလည်ကြပေသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူတို့သည်လည်း ဤဆိုင်သို့ ပထမဆုံးအကြိမ်ရောက်စဉ်က ဤကဲ့သို့ပင် စား‌ခဲ့ဖူးသောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ကြက်ဥထမင်းကြော်တစ်ပန်းကန်မှာ လျင်မြန်စွာ ကုန်သွားသည်။ ရွှေရောင်ဆံပင်သည် ပန်းကန်အလွတ်ကို ကြည့်ကာ တစ်စုံတစ်ရာ ဆုံးရှုံးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။