Sözleşme +18

39. Bölüm (finale son 1)

(5 yıl önce doğumdan 3 gün sonra)

Sanki günlerdir uyuyormuş gibiydim...

Uyandığımda kafamdaki şeyleri pekiştirmeye çalıştım, doğum yapmıştım, evladımı görmek istiyordum..

"Alkın" diye seslendiğimde odaya kimse girmedi, ne ara eve geldim hiçbir şeyden haberim yoktu resmen..

İçeri alkın girdiğinde yüzünü net görememiştim, bana yaklaştığında gözlerinin içine baktım..

Bir dakika. Bu alkın değildi gözleri farklıydı..

"Aktan?" dediğimde cevap vermedi, öylece susmuştu. "Yıllar öncesinde tanıdım seni, alkından önce ama alkın cesur olup benden önce davrandı, sen benim olacaktın onun değil! Elimden her şeyimi aldı, ailemi, seni.. Artık benimsin, çocuğun da onda kalsın biz birlikte olacağız, belki bir çocuğumuz olur?"

"Ne diyorsun ya sen!"

"Alkının seni benden almasına izin verir miyim ben! benimsin artık, kavuştuk sonunda.."

"Ne zırvalıyorsun, o senin kardeşin sen bunu ona nasıl yaparsın!"

"Asıl o bana bunu nasıl yaptı! hep neden o haklı! seni ilk önce ben sevdim ama o ne yaptı, seni aldı benden!" duyduğum şeyler çok saçmaydı..

Ayağa kalkmamla yerle bir olmuştum, "Ahh!"

"Bundan sonra ayağa kalktığında elrktirik çarpacak, benimsin artık, biz bir aile olacağız.."

(5 yıl sonra)

Kafamın yanında ki alarmın tik tak desiyle uyanmıştım.. "Kudret!" diye bağırdığımda hemen içeri girmişti, "uyandınız mı efendim"

"Evet, o nerde?"

"Aktan bey mi? işleri varmış gitti" diyip ayağımda takılı olan elektroşok kelepçesini çıkardı. Ayağa kalktıktan sonra aynaya baktım, neler olmuştu bana böyle..

5 Yıl.. koskoca 5 Yılım çalınmıştı, en çokta kızımın anne duygusu çalınmıştı..

İçeri giren doktorla birlikte yatağa oturdum ve sırtımı açtım. "Aktan bey hâlâ aynı şeyleri yapıyor mu?"

"Evet, durmuyor.."

"Elimden geleni yapmak isterim ama beni yaşatmaz biliyorsun" diyip soğuk kremi sürdüğünde titremiştim. "Anlıyorum.."

"Onu bir şekilde durduramaz mısın?"

"Onunla birlikte olursam bana zarar vermeyeceğini söylüyor ama ben bunu yapamam."

"Dün kızını görmeye götürmüş?"

"Evet, nasıl oldu bilmiyorum izin verdi, akşam üstüydü marketin dışında babasını bekliyordu"

"Alkın seni gördü mü?"

"Marketten çıktığında hızla kayboldum ortadan bilmiyorum"

"Bak, ona her türlü ulaşır konuşurum, yeter ki iste"

"Hayır sakın böyle bir şey yapma, daha çok acı çeker, beni unutmuştur belki ona bir yara daha açamam"

"Sen bilirsin, ama her zaman onunla konuşmaya hazırım" diyip sırtımı kapattı ve ayağa kalktı. "Teşekkürler" dediğimde odadan çıktı. O günden beri bu odadan bir kez olsun çıkamadım, çıktığım an bayılıyordum, bana öyle şeyler yapıyor ki artık bazıları çok normal geliyordu..

Sırtımda ki kemer izleri.. yüzüme dökülen kızgın yağın yanık izleri.. ben kızımın karşısına bu şekilde değil de tıpkı ilk doğumda ki gibi çıkmak isterdim..