Sonunu bile bile koştum onun peşinden.. Yanlıştı hemde çok büyük bir yanlış.. Yanlış olan kendimden büyük birini sevmem değildi, yanlış olan şey üvey babamı sevmemdi...
"Başka bir evrende bir şansımız var ama burda yok.."
"O şansı burdada yaratabili...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Böyle üvey babamız olduda biz mi sevmedik fmaşfjalfkek
~
Alarmın sesiyle gözlerimi o derin uykudan açtım. Hiç mızmızlanmadan yataktan kalktım ve üzerimi giyindim. Okuldan her ne kadar nefret etsemde, evden kurtulmam için iyi bir seçenekti. Zaten son senemdi..
Saçlarımı da hallettikten sonra çantamı alıp aşağıya indim. Harry ve Annem kahvaltı yapıyorlardı. Beni gördüklerinde annem konuşmaya başlamıştı.
"Seni okula Harry bırakacak, okul çıkışıda hastaneye gideceğiz haberin olsun." Hiç ikiletmeden kafamı salladım. Hiç bir şey beni o hastaneye götüremezdi.
Aklımda yine sinsi planlar vardı. Bu planlar her şeyi dahada bok edecekti ama gram umrumda değildi.
"Hazırsan çıkalım Alice.." Harry'nin sesiyle kapıya doğru adımlar attım o da peşimden geliyordu.
Dışarı çıktığımda arabanın kapılarını açtı ve beklemeden arabaya bindim. Harry 2 gündür bizde kalıyordu ve artık bıkmıştım. Annemle evlenince nasıl katlanacaktım ona hiç bilmiyorum.
"Bugün nasılsın?" Diye sordu ve arabayı çalıştırdı.
"Çok iyim.." Göz ucuyla bana baktı ve cevap verdi.
"Sanırım hastaneye gitmeyi kabul ettin." Dedi.
"Bilmem etmiş gibi bir halim mi var?" Dedim.
"Annen hastaneye gideceğiz deyince, hiç ikiletmedin ondan demiştim." Ona dönüp cevap verdim.
"İkiletmem bir fayda etmiyor, yine kendi bildiğini okuyor." Dememle bana baktı.
"Üzgünüm ama Alice ne yapmasını bekliyorsun? Annen senin için endişeleniyor! Senin iyi olman için elinden geleni yapıyor, ama sen ona asla yardımcı olmuyorsun." Haklıydı..
"Ben iyileşmek istemiyorum.." Dedim kısaca.
"Resmen gözlerimizin önünde kayıp gidiyorsun.. Kendini düşünmüyorsan, anneni düşün!" Sinirle derin bir nefes verdim.
"İkinizde beni düşünmeyi bırakın! Ve o hastaneye de gitmeyeceğim.." Başını iki yana sallayıp durmuştu.
"Her şey senin dediğin gibi olmuyor küçük hanım.." Dedi.
"Bana küçük hanım deme! Hoşlanmadığımı söylemiştim.." Gözlerime bakıp yarım ağız gülümsedi.
"Bende, senin bana kaba davranmandan hoşlanmıyorum küçük hanım.." Gözlerimi ondan çekip yola baktım. Onunla neden muhattap oluyorsam!
"Ne oldu, küstün mü?" Diye sordu.
"Ne küseceğim çocuk muyum ben.." Dedim suratına bakmadan.
"Evet çocuksun." Kaşlarımı çatıp ona döndüm. Gülerek suratıma bakıyordu.
