Her Broken Pieces

Prologue

Hindi ko alam kung paano humantong sa ganito ang lahat. Kung hindi ba ako umalis noon, maayos kaya ang buhay ko? Kami padin kaya ni Archon? O baka nga may pamilya na kami.

I always hated to be wrong and I beat up myself whenever I make mistakes. I want control in everything and I want perfection. Kaya ngayon na hindi ko na makontrol ang lahat, na tila lahat ng desisyon at ginagawa ko ay mali, lalo akong lumulubog sa isang kumunoy. Na kahit anong pagsusumikap kong umahon at lalo lang akong nalulunod, nababaon sa kailaliman.

I smiled bitterly at my reflection on the mirror. I looked like a ghost, I was so pale. My eyes were lifeless.

The story of my life is surviving ever since Archon left me. I was dreading for sunset, for night to come everyday so I can sleep my loneliness and my pain.

"Bakit nangyari ito?"

Muli kong tinignan ang hubad kong katawan sa salamin.

I felt so repulsive just staring at it. There were self inflicted scars all over it. Looking away, I stepped into the dress I bought for my last day in this earth. It was a silky red dress.

I put on my makeup and put my favorite perfume. Crazy it may sound, I wanted to be beautiful when I die.

"I hope they will remember me."

Wala nang laman ang utak ko kundi tapusin ang lahat ng ito. Bigla kong naalala si Mama at Papa. I hope they will forgive me for what will I do. Hindi sila nagkulang sakin, sadyang pagod na pagod na talaga ako, ubos na ubos na ako.

'Hindi ba sapat si Archiel na dahilan para ipagpatuloy mo ang buhay?' Sabi ng maliit na bahagi ng utak ko.

Umiikit ako nang mariin.

Paano ba maging mabuting ina? I actually hated Archiel. I can't even look at him without reminding myself of my mistake, sleeping with stranger. Isa siyang bunga ng kapusukan, bunga ng isang kamalian, bunga ng paghihiganti. At dahilan kung bakit hindi na kami magiging maayos ni Archon.

Alam kong walang kasalanan ang anak ko pero I was so fucked up in my head and I was looking for someone to blame.

I shook my head.

I can't afford to look back.

Kanina pa nakahanda ang bathtub, nilagyan ko itong ng paborito kong sabon. Lavander. Unti-unti kong nilublob ang katawan ko, hindi alintana ang lamig. Pagkatapos kinuha ko ang maliit at matalim na blade na hinanda ko. Nilagay ko ito sa pulsuhan ko, dahan-dahan kong diniinan. May lumabas na dugo pero hindi ako tumigil, mas lalo ko pang nilaliman. Malalim na ang pagkabaon nito dahil sa mga dugong nahalo na sa tubig. Hindi ko ramdam ang hapdi o sakit sa pulsuhan ko.

"Mommy."

Bigla kong nabitawan ang blade na hawak ko nang makita ko si Archiel na tulala sa pintuan ng banyo. Tulala siya at umiiyak.

"Mommy, there's blood.... Mommy..." Tumakbo siya palabas at sumigaw. "Tito Archer..... help my mommy... a lot of blood."

Parang akong binuhusan ng malamig na tubig. I was woken from my stupidity. Napapikit ako nang mariin at timabi ko ang blade. I never intended for Archer to see me like this.

Pumasok si Archer at nagmura.

"Tangina mo, Isla! Anong ginawa mo?!" Agad niya akong kinuha sa bath tub at dahan-dahan na linapag sa kama.

"Mommy, are you okay? You're not doing, are you?" Nanginginig na tanong ni Archiel.

I heard the deep sighed of Archer.