ဘုန္းလၽွံ တာဝန္ယူထားသည့္အတိုင္း ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုကိုင္ၿပီး ေဆးပညာဘက္မွ သူ႔စီနီယာျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ မမသက္ထားဆီ အေျပးသြားရသည္။ SW ကလုပ္သည့္ပြဲမို႔ တျခားကဆရာဝန္ႀကီးေတြ မလာဘူးမဟုတ္။ ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကစလို႔ အျခားေသာပါေမာကၡေတြကိုလည္း ဖိတ္ၾကားၾကတာျဖစ္သည္။ ဂ်ဴတီခ်ိန္ေတြေၾကာင့္ ပုံမွန္လူစုံမေတြ႕ျဖစ္ၾကေသာ ဆရာဝန္ႀကီးေတြက သည္လိုပြဲမ်ိဳးမွ ေအးေအးေဆးေဆးႏွင့္ အားရပါးရစကားေျပာၾကတာမ်ိဳးေတြလည္း ရွိ၏။
"မမ ေကာ္ဖီေလးသုံးေဆာင္ပါဦးဗ်"
"ဪ ဘုန္းလၽွံေမာင္ပဲ ... Thank you။ ဘယ္လိုလဲ ... ဒီ Ward မွာေရာ ပညာမ်ားမ်ားရလိုက္ရဲ့လား"
"ဟုတ္။ Case ေတြလိုက္ရင္း ပ်ာယာေတြလည္းခတ္တယ္။ အမ်ားႀကီးလည္း သိသြားရပါတယ္ မမ"
ေကာ္ဖီတစ္ငုံကို ႏွစ္ၿခိဳက္စြာေသာက္လိုက္ေသာ မမသက္ထားက ခပ္ေရးေရးေလးျပဳံးသည္။ စကားဆက္ေျပာေနေသးတာမို႔ ဘုန္းလၽွံကလည္း မမအနားက မခြာျဖစ္ေသး။ အခန္းထဲတြင္ ခပ္အုပ္အုပ္စကားေျပာသံေတြ ဆူညံေနတာမို႔ ေသခ်ာအာ႐ုံစိုက္ေတာ့ နားေထာင္ရသည္။ ကိုးကိုးကိုတစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမျမင္ဖူးသည့္ အသက္ႀကီးႀကီးပါေမာကၡတစ္ဦးႏွင့္ စကားေျပာေနျပန္သည္။
"သူနဲ႔ေရာ အဆင္ေျပရဲ့လား"
"အာ ... ဆရာနဲ႔လား"
ခိုးၾကည့္တာလူမိသြားေတာ့ ဘုန္းလၽွံမွာ သြားအေအးပတ္ေအာင္ထိ ခပ္ေစ့ေစ့ျပဳံးျပရသည္။ တကယ္ေတာ့ ရွက္တာလိုလို၊ လိပ္ျပာမလုံတာလိုလို။ ကိုးကိုးကေတာ့ မမသက္ထားသိသည္ဟု ေျပာထားဖူးတာမို႔ ေတာ္ပါေသး။
"ေျပပါတယ္ဗ်။ ဆရာက ေတာ္ေတာ္ေအးတယ္၊ ခ်စ္ျပတတ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ ဂ႐ုေတာ့စိုက္ရွာပါတယ္"
"အမေလး ဒါေတာ္ေတာ္အရယ္အျပဳံး ရွိလာတာေနာ္၊ ေရွ႕ႏွစ္ေတြတုန္းကမ်ား ေက်ာက္႐ုပ္ကို ေရခဲရိုက္ထားသလိုပဲ"
"ဟုတ္လား"
ဘုန္းလၽွံ ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ ဆရာ့ကိုတစ္ခ်က္ခိုးၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။ မမသက္ထားကေတာ့ျဖင့္ ေကာ္ဖီခြက္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္း၊
Part - 9 (Zawgyi)
Bắt đầu từ đầu
