သည္တြင္ မ်က္ႏွာလုပ္လိုေသာ ဘုန္းလၽွံေမာင္က မိုးယုကို ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ႏွပ္ေစၿပီး မတ္တပ္ရပ္စကားေျပာေနေသာ သူ႔ကိုးကိုးနား မေယာင္မလည္လုပ္သည္။ ပ်ားပိတုန္းေလး ပန္းခရမ္းနားဝဲသလို ရစ္သီရစ္သီရယ္ပါ။ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ဝတ္ရည္စုပ္လိုျခင္းမဟုတ္၊ တစ္သက္လုံး နားေနခ်င္႐ုံမၽွသာ။
"ဘုန္းလၽွံ"
ရိပ္မိသြားေသာကိုးကိုးက သူ႔နာမည္စေခၚရွာသည္။ မေခၚတာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ သူ႔နာမည္ၾကားေတာ့ စိတ္ထဲေတာင္ တစ္မ်ိဳးေလးရင္ခုန္ရသလို။
"ဆရာ ... ေကာ္ဖီ"
"အင္း ေက်းဇူး"
အေနတည္သည့္ကိုးကိုးလည္း ျပဳံးစိစိပါပဲ။ သူ႔ေအာက္ကအငယ္တခ်ိဳ႕ႏွင့္ စကားေျပာလက္စရွိတာမို႔ ဘုန္းလၽွံတစ္ေယာက္ မိုးယုတို႔ဖက္သာ ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။ လူကေတာ့ စကားေလးရွားရွားပါးပါးေျပာလိုက္ရလို႔ ေမ်ာက္အုန္းသီးရသလို တစ္ခဏေပ်ာ္ရႊင္ရျပန္သည္။
"ခိုးစားေနရတာေပ်ာ္ရဲ့လား ဘုန္းလၽွံေမာင္"
အျမဲဘုေဘာက္ေျပာတတ္ေသာ တင္နီလာဝင္ကို ဘုန္းလၽွံ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ျပရင္း၊
"ငါ ဘာမွခိုးမစားဘူး၊ ဒီမွာမိုးယုကိုကူၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ေတြခ်ေပးေနတာ"
"အံမယ္ ... နင္ ဆရာ့ကိုလူလည္ေခါင္မွာ ခိုးစားေနတာ ငါမသိဘူးမ်ားထင္သလား"
"တိုးတိုးေျပာစမ္းပါ၊ နင္လုပ္မွ အကုန္ၾကားေတာ့မယ္"
"ဘုန္းလၽွံေမာင္ေရ ... မမသက္ထားဆီ ေကာ္ဖီမေရာက္ေသးဘူးေနာ္"
"အာ ေအးေအး၊ ျမင္လား ... ငါ ေကာ္ဖီခြက္ေတြခ်ေနရတာပါဆို"
"ကဲ သြားမွာသာသြားပါဟယ္၊ ေခြးေပါက္ေတြက်ေနတာပဲ ... အျမဲကိုက္ေနၾကတာ"
တင္နီလာမႏွင့္ ဘုန္းလၽွံကို မိုးယုက ႏွပ္ၿပီးသားေကာ္ဖီခြက္ကမ္းေပးရင္းဆူသည္။ သူကေတာ့ အျမဲတမ္းဆရာမႀကီးေပါ့။ ရန္လည္းဝင္မျဖစ္ဘူး၊ ဘာမွလည္းမေျပာတတ္ဘူး။ သို႔ေပမဲ့ မ်က္လုံးႏွင့္သာလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ စုံေထာက္လိုလူ။ သူရည္းစားရွိတာကို မေျပာခင္ကတည္းက သိသတဲ့ေလ။
Part - 9 (Zawgyi)
Start from the beginning
