အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၈၀)

"ဝိုး...ရောင်စုံခဲတံလေးတွေအများကြီးပဲ အရမ်းလှတာပဲ"

"သမီးသဘောကျလား?"
ဇီယန် ရယ်မောလိုက်သည်။

"သဘောကျတယ် သဘောကျတယ်။ မေမေက အရမ်းကောင်းတာပါ။ အာ..မွ"
မုန့်မုန့်သည် သူမ၏ချစ်စရာရွှေငါးပါးစပ်လေးကို စူကာဖြင့် ဇီယန်၏ပါးဆီသို့ ပြေးသွားကာ သူမကို အနမ်းပေးရန်ပြင်လိုက်သည်။

"အဟမ်း အဟမ်း မုန့်မုန့်"

ဆိုဖာနောက်တွင် ရပ်ကြည့်နေသော ကျန်းဟန်သည် သူ၏ပါးစပ်ကိုဖွင့်ဟ၍ သတိပေးလိုက်သည်။

"မိတ်ကပ်အောက်ခံတွေလေ"

သူတို့သည် အကြိမ်အနည်းငယ် နမ်းခဲ့ပြီးပြီဖြစ်သည်။ မုန့်မုန့်သည် သူမအား နောက်တစ်ကြိမ်နမ်းချင်နေသေးသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ကျန်းဟန်သည် သူမလေးအား သတိပေးရမည့်အချိန်ရောက်ပြီဟု ယူဆလိုက်သည်။

"အိုး..."
မုန့်မုန့်သည် သူမ၏အရှိန်ကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။ သူမလေးသည် ဖေဖေအားကြည့်လိုက်၏။ ထိုနောက် မေမေအားကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ သူမ နမ်းရမည်လား မနမ်းရ‌ဘူးလား ဆိုသည်ကို စောင့်ဆိုင်းနေသည်။ သူမလေး ဘာလုပ်ရမှန်းသိတော့ချေ။

"ရှင်အဲ့လောက် အဖြစ်သည်းနေဖို့ လိုလို့လား? ကျွန်မ ဘာမိတ်ကပ်အောက်ခံမှ မလိမ်းထားဘူး။ အဆင်ပြေတယ် မုန့်မုန့် မေ့မေ့ကို နမ်းပါ"
ဇီယန်သည် ကျန်းဟန်အား မျက်စောင်းထိုးကြည့်လိုက်ပြီး သူမ၏ဘယ်ဘက်ပါးမား သူမလေးအနီးသို့တိုးသွားလိုက်သည်။

"မွ မွ" မုန့်မုန့်သည် ကြိမ်အနည်းငယ် အနမ်းပေးလိုက်သည်။

"လာ အန်တီဖေးဖေးကိုလည်း တစ်ခါလောက် နမ်းပါဦး"
ကျိုးဖေးသည် ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကြိမ်အနည်းငယ် လှည့်ပတ်ကြည့်ပြီးနောက် မုန့်မုန့်၏ညာဘက်တွင် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း သူမ၏မျက်နှာကို တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။

"အာ...ဟွန့်..မရဘူး မရဘူး ဖေဖေက မုန့်မုန့်ကို တခြားသူတွေကို မနမ်းခိုင်းဘူး"
မုန့်မုန့်သည် သူမလေး၏လက်ဝါးသေးသေးလေးကို ဆန့်ထုတ်ကာ ကျိုးဖေး၏မျက်နှာကို ညင်သာစွာတွန်းဖယ်ရင်း ငြင်းပယ်လိုက်သည်။