Simula

82 1 0
                                    

They said, young love won’t last. It is just puppy love that eventually will go away and be forgotten.

That the love of young people is not true.

Iniisip nila na kapag ang isang bata ay nagmahal, isa na itong kalokohan at katatawanan. Sinasabi na wala pang alam at muwang sa pag-ibig kung kaya't huwag seryosohin.

Ngunit bakit sa dami-daming sinabi ng mga ito ay paulit-ulit na bumabalik ang ginawang landas sa dati nitong destinasyon? 

Bakit maraming nasasaktan at bumabalik sa landas na dapat ay hindi na binabalikan dahil lumipas na?

Ilang luha na ba ang natuyo dahil sa isang pagmamahal?

Ilan na nga ba ang pusong nasaktan dahil sa sakit na nararamdaman? 

Bakit kailangan ipaglayo ng tadhana ang hindi naman dapat?

Maraming tanong. Marami din kasagutan. Ngunit ang dalawang tao lamang ang makapagbibigay ng tamang kahulugan na babagay sa ginawa nilang landas.

I suddenly remembered the days I was in my teenage days. Everything was unforgettable that up until now I’m still carrying it. 

Pinagmasdan ko ang aking yearbook noong ako ay nasa senior-higschool. Muling naalala kung paano nga ba nagsimula ang lahat.

I don’t know how long I was standing in front of the door of my mother’s office. I looked at the paper I was holding. I wanted to show it to her because it needs her signature as my guardian. Hindi ako sigurado kung papayag siya lalo’t tutol siya sa ginagawa ko. But then, I saw this as an opportunity to start my passion outside my comfort zone.

I made a small knock on the door and decided to go inside. I slowly opened it, and I saw her reading some papers that I knew from her work.

“Ma…” her forehead creased when I called her.

“What is it? If it’s not important I’m afraid I can entertain you.” 

Seryoso nitong sabi at hindi man lang nagtangkang tingnan ako. Lumapit ako sa lamesa niya at nilapag ang papel doon.

She looked at it and stopped what she’s reading. Binuksan niya ang papel at binasa ang laman nito. Nakayuko ngunit sinisilip ang magiging reaksyon niya. 

“You want me to sign this?” 

“Uhm… kailangan po ng consent ng parent para pumunta sa Laguna for competition.” I gulped while saying it.

“You still want to do this? Bakit hindi ka sumali sa mga quiz bee? Or anything related to academics. Hindi ito. Mas matutuwa pa ako kung iyon ang sinalihan mo.” 

“I…” I was cut off.

“Never mind. I’ll just sign it.” Napayuko ako ng hindi niya ako patapusin magsalita. “Ito lang ba? Kung wala na, you can go now. I have many things to do. I don’t want to be disturbed.” 

She said in finality and dismissively.

“Thank you, po…” I said and get the paper to go out.

Bumuntong hininga ako ng makalabas ng office niya. I know that I’m sad about it. Pero hindi naman ito ang unang beses na ganito ang trato niya sa akin. She’s been cold since I was a little. Minsan iniisip ko na baka dahil ito sa paghihiwalay nila ni Papa. Pero wala rin naman akong matandaan na maayos sila noon. Dahil kahit bata pa ako ay madalas na sila mag-away hanggang sa napunta na lang sa hiwalayan. 

Madali lang para sa kanila maghiwalay dahil kinasal sila sa ibang bansa. The divorce paper was easily approved.

I was left with my mother who eventually found her new husband and gave birth to my step brother. He is six years old now. My mom got pregnant when I was eight.

Operation: Private HeartsOnde histórias criam vida. Descubra agora