အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၃၅)

ရှောင်ဟေးဘယ်ရောက်နေလဲ?

အမှန်တော့ သူသည် သူ၏ ဩဇာအာဏာထူထောင်နိုင်မည့် အခွင့်အရေးကို လက်မလွတ်နိုင်ပေ။

မျက်လုံးများပြူးကျယ်စွာဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို သေချာကြည့်နေသည့် ရှောင်ဟေးမှာ သူ၏ပြည်သူများကို ကြည့်နေသည့် အင်ပါယာတစ်ပါးကဲ့သို့ပင်။

တခြားနေရာသို့ ထွက်ပြေးချင်သည့် ခွေးရှိသည့်အခါတိုင်း ရှောင်ဟေးသည် ထိုခွေးကိုအရင်ဦိးစွာစောင့်ကြည့်နေပြီး အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်ဧရိယာမှ ထွက်ပြေးတော့မည့်အချိန်တွင် ရှောင်ဟေးသည် တစ်ချက်ဟောင်လိုက်ပြီး ခွေးဆီသို့ပြေးကိုက်ချီကာ သူ၏ခေါင်းကို မော့လိုက်ပြီး လေထဲသို့ ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။

ဘန့် ဘန့် ဘန့်

ခွေးသည် ချုံပုတ်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။ မနာကျင်သော်လည်း အနည်းငယ်တော့ မှေးမှိန်းသွားသည်။

တဖြည်းဖြည်းနှင့် ခွေးများသည်လည်း ရိုးသားလာပြီး အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်ဧရိယာအပြင်ဘက်သို့ ပြေးမထွက်တော့ဘဲ မုန့်မုန့်ကို လှည့်ပတ်ကာ အတူတူ ဆော့ကစားနေကြသည်။

ကျန်းဟန်သည် ထိုအရာများကိုကြည့်ပြီး ကျေနပ်စွာခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

အစီအစဉ်နှင့်အတူ သူ၏ကိုယ်ပိုင်နယ်မြေသည် ဖြည်းညှင်းစွာ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာပြီး လက်ရှိတွင် နယ်မြေ၏ပုံစံမှာ စတင်ပုံပေါ်နေပြီဖြစ်သည်။

ခဏကြာပြီးနောက် ကျန်းဟန်သည် နို့တစ်ပုံးကို ကောက်ယူပြီး သန့်စင်သောယန်ရေ ၂ လီတာကိုဖြည့်လိုက်သည်။ နို့စားနွားများ၊ နို့စားသိုးများနှင့် အရွယ်ရောက်ပြီးသား ကြက်များအား သန့်စင်သောယန်ရေတိုက်ကျွေးပြီးနောက် ကျန်းဟန်သည် အိမ်မွေးတိရိစ္ဆာန်ဧရိယာသို့ ရောက်ရှိလာပြီး မုန့်မုန့်နှင့် အတူလိုက်၍ ကစားနေခဲ့သည်။

မွန်းတည့်ခါနီးအချိန်တွင် ကျန်းဟန်သည် မုန့်မုန့်အား နေ့လည်စာစားရန် တောင်ပေါ်မှ ခေါ်သွားကာ သူ၏စားသောက်ဆိုင်သို့ တစ်ချက်သွားကြည့်သည်။

အိမ်ကို ပြင်ဆင်မွမ်းမံနေဆဲဖြစ်သောကြောင့် အတွင်း၌ ဖုန်မှုန့်များရှိသဖြင့် ကျန်းဟန်သည် မုန့်မုန့်အား အိမ်ထဲသို့ မခေါ်တော့ပဲ သူဟာဟူ ဝင်သွားလိုက်သည်။