သင်္ကြန်မောင်

Part - 4 (Unicode)

ခေါက်ဆွဲပြုတ်ခဏခဏစားတာကို မသင့်တော်ကြောင်း ပြောဖို့ဆူဖို့အရေး ညီမိုးလွင်ခမျာ ကားကရပ်မရ။ ရှေ့ကိုမျှော်ကြည့်တော့ မီးပွိုင့်နီနီကိုမြင်၍ သိပ်ကျေးဇူးတင်မိသွားသည်။ ကားတန်းကိုကြည့်ရုံနှင့် ၂မိနစ်ကတော့ အေးဆေးရပ်ထားလို့ရတယ်မလား။

ထိုအခိုက် ထပ်ဝင်လာသည့်စာတစ်စောင်က၊

'လွမ်းတယ် ကိုးကိုး'

သူ စာမပြန်ဘူးအထင်နှင့် တောက်လျှောက်ပို့နေသော ကောင်လေးကြောင့် ညီမိုးလွင် ဆူချင်ပူချင်စိတ်ပျောက်ပြီး ချစ်စိတ်ကလေးတောင် ရွှင်သွားသည်။ စကားတတ်တိုင်း ပြောချလိုက်တာက 'လွမ်းတယ် ကိုးကိုး' တဲ့လား။

ရပ်နေကြသည့်ကားတန်းနောက်လည်း ရောက်နေပြီမို့ ညီမိုးလွင် ညာခြေထောက်က ဘရိတ်ကိုခပ်ဖြည်းဖြည်းအုပ်စေကာ စာရိုက်ဖို့ ဟန်ပြင်တော့၏။ သူလည်း တစ်နေကုန်သတိရနေသည့်အတူတူ လွမ်းနေကြောင်း ပြန်ပို့ဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။

ဒါမို့ ကောင်လေး၏စာသွားအတိုင်း 'လွမ်းတယ်' ဆိုတာလိုက်ရိုက်ရင်း နာမ်စားခေါ်ဖို့ကိစ္စကို သတိရသွားသည်။ ဟုတ်တာပဲ၊ ကောင်လေးက သူ ဘယ်လောက်ချစ်ကြောင်းကို သိပ်သိချင်၊ ကြားချင်သူပင်။ အေးစက်စက်လို့ပြောသည့် သူကတော့ သေချာတောင်မတွေးရသေး။ ၁၃နှစ်ငယ်သည့် ကလေးသာသာကောင်လေးကို ဘယ်လိုခေါ်ရမည်နည်း။

သူ လူပျိုပေါက်ဖြစ်ခါစမှ ဘုန်းလျှံက မွေးကင်းစကလေးလေး ရှိဦးမည်။ ဟုတ်တာပဲ ... ကလေးလေး။ ကရင်လို ကလေးဆိုလျှင် 'တေး' လို့ခေါ်ကြတာမို့ သူ့ကလေးလေးအား 'တေးတေး' လို့ပဲချစ်စနိုးခေါ်ဖို့ အကြံရသွားသည်။

ဒါမို့ ရုတ်ချည်းပေါ်ပေါက်လာသောအကြံကြောင့် 'လွမ်းတယ် တေးတေး' ဆိုသောစာနှင့်အတူ 'ကိုယ် လာကြိုနေပြီ' ဆိုတာပါ အပိုဆောင်းပို့လိုက်၏။ စကားတတ်တဲ့ကောင်လေးကို ခေါက်ဆွဲထက် အာဟာရဖြစ်တာတစ်ခုခု လိုက်ကျွေးချင်သေးသည်။

သို့ပေမဲ့ ဆေးရုံမရောက်ခင်ပင် ဖုန်းဆက်ပြီးမေးနေပြီမို့ ကောင်လေးသိချင်တာတွေ ဖြေပေးရသည်။ တေးတေးလို့ခေါ်တော့ ပြောနေလိုက်ပုံများ ခေါက်ဆွဲတောင်မစားတော့ဘဲ ဆင်းစောင့်နေပြီတဲ့လေ။ ချစ်စနိုးနဲ့သာခေါ်ရတာ သူဆိုတာလည်း အသက်၃၀ကျော်မှာ ကလေးလေးခေါ်ရတာကို တစ်မျိုးတော့ဖြစ်နေသေးသည်။ ဘုန်းလျှံနဲ့ယှဉ်ပြီး ချစ်ပြရတာ သူ့အတွက်အသည်းယားစရာကောင်းသလို၊ ရင်တခုန်ခုန်ပါပဲ။