Chapter 8: Our memory before the tragedy (2)

1.1K 51 7
                                    

Habang na sa gitna na ng movie, I noticed her hands and fingers twitching dahil sa lamig kaya I decided na i-share yung kumot sa kanya since malaki naman.

"Ah, thank you Tri." she said, softly para hindi maistorbo yung dalawa sa panonood.

Nakikita ko parin na nag nilalamig parin siya kahit na nakakumot kaya hinawakan ko nalang kamay niya. She looked at me immediately, her eyes wide open and her face flushed. Nilalagnat ba siya?

But suddenly, she took my hand in hers and squeezed it gently.

Hoy ano yon? Napabalik tuloy tingin ko sa tv.

--------------------------------------------------------

Natapos na yung movie kaya nag soundtrip nalang kame. Hindi namin alam yung kanta but i don't know pero feel ko tumutugma siya sa amin.

Something in your eyes
Makes me wanna lose myself
Makes me wanna lose myself
in your arms

"Ate y/n can I ask you po ba kung bakit niyo po kami pinapasok here sa room niyo? Sa pagkaka-alala ko po kasi na ayaw niyo po na may pumapasok po dito." tanong bigla ni Jillian kay y/n, curious din naman kami sa isasagot ni y/n kaya napaayos kami ng upo ni ate Aika at tinignan siya.

There's something in your voice

Ilang minuto na hindi sumasagot si y/n kaya I decided na sabihan sana si Jillian, "Jill, masyado ata-"

"Tri, okay lang." pag putol sa akin ni y/n.

Makes my heart beat fast
Hope this feeling lasts

Before speaking, y/n breathes out a hesitant sigh.

"I don't know," y/n answered nervously, "no one really enters my room without my permission since noong bata pa ako, wala akong tinatago sa kwarto ko but when someone enters my room feeling ko sinasakal talaga ako.Natatakot akong ipakita sa kanila 'yung weakness ko. " y/n said, fighting back her tears.

The rest of my life
If you knew how lonely my life has been

"But when Tricia was in front of my door earlier, hindi ko naramdaman na sinasakal ako.. It felt like love and happiness sa akin," she continued, her mouth curving into a smile as she stared at me.

And how long I've been so alone

"And that includes you two, feel ko pag kayo ang kasama ko.. kaya kong i-express yung sarili ko. Kaya tinuturing ko kayong safe place ko. " she added, making eye contact kila ate Aiks and Jill.

If you knew how I wanted someone to come along
And change my life the way you've done

Y/n embraced Jillian and Aika as their eyes filled up with tears, ilang oras din sila umiyak kaya nilipat sila ni y/n sa kama niya para matulog muna sila doon.

Feels like home to me
Feels like home to me
Feels like I'm all the way back where

After niyang kumutan sila ate Aiks and Jill, umupo siya sa tabi ko. Sabay patay ng music. "Do you have a problem ba, Tri?" she asked, her gaze falling on me.

"Wala naman.." i replied, but hindi siya naniwala.

"Hmm? pwede mo na sabihin sa akin tulog na mga kapatid mo." pamimilit na tanong niya, kaya bumigay na ako.

"Bat andami mong paintings ng Beach?" i asked her, nagulat ata siya sa tanong ko kaya napatingin siya bigla.

"Beach is my safe place too," she said, smiling at me, "since I was a kid lagi ako dinadala ng mama ko sa beach... and pag nasa beach ako feeling ko lahat ng unanswered questions ko sa buong buhay ko.. ay may sagot na." she added, still looking at me.

Bigla siyang tumingin sa paintings niya, "Pero alam mo ba? when I'm with you para akong nasa beach." sabi niya bigla, kaya napakunot noo ko.

"Hmm?" tanong ko sa kanya since hindi ko gets.

"Ang slow mo hahaha." tawa siya dyan. I need answers noh, hindi ko talaga gets.

"The beach is my safe place... and so are you, Tri," she continued honestly. "Your voice always soothes me and your touch felt like a gentle breeze embracing me and.. you always makes me feel safe." dagdag niya pa. "That's why, thank you for being my friend...," she said, pero bakit ang lungkot niya?

I'm not sure why, but I feel like it's necessary to hug her right now. Kaya bigla ko siyang niyakap ng biglaan, nagulat ata siya pero yinakap din naman niya ako pabalik.

"Rest ka muna y/n.." sabi ko since mukhang pagod siya. Buti naman sumunod agad siya at tumabi kila ate Aiks.

---------------------10 mins later---------------------

"Tricia, Aika, Jillian, we need to go," someone said as they knocked on the door and i know na si mama yon.

Ginising ko muna sila ate Aika and Jillian ng dahan dahan para hindi magising si y/n.

As I walked out of her room, bitterly staring at her and fighting back tears, I whispered, "I will wait for you y/n, just like the sand, that waits for her sea."

--------------------on the way to Manila--------------------

"Mama?" tawag ko sa kanya, napatingin naman siya sa akin.

"Kailangan po ba natin umalis?" i asked, and she simply sighed heavily. Napatingin sa akin sila ate Aika and Jillian, alam na nila ata ang itatanong ko.

"Tricia, Aika and Jillian, sinabi ko na 'di ba? dumadami na naman yung natatanggap kong threats.. and i know na ayaw niyo din sila mapahamak." pagsagot niya sa tanong ko.

"But ma.. paano po si y/n?" tanong bigla Jillian, "Sinabihan ko na mama niya.. pero feel ko hindi niya ipapasa yung message ko sa anak niya." pagsagot uli ni mama.

"Mama na-" magsasalita na sana ako but pinutol ako ni mama.

"We need to protect them..we owe them a lot." mama said. "For the time being, let me fix my problem; we can't risk them to the public.. and I know na you girls are already being treated badly sa media." she continued. "That's why kinuha ko muna phones niyo. Hangga't hindi pa nagsisimula ang school niyo hindi niyo makukuha phone niyo." she added.

"But mom, we can just ignore the media, right? We don't have to cut our connections with y/n's family," Ate Aika reasoned.

"Wag matigas ang ulo." sabi lang ni mama.

Buong byahe papuntang Manila ay walang nagsasalita ni isa sa amin. Alam ni mama na masama loob naming tatlo. Kaya hindi niya muna kami kinakausap.

---------condo---------

Umaakyat agad sila ate Aika and Jillian sa kwarto nila, pero nag stay ako sala para kausapin si mama.

"Mam-" tatawagin ko na sana si mama pero pinutol niya ulet ako.

Halatang hindi paborito.

"Tricia.. I know na you like y/n" sabi agad ni mama, sa sobrang gulat ko naramdaman kong namula ako.

"Ma, naman hindi noh!" pag dedepensa ko sa sarili ko.

Hindi pa ako sure. Naguguluhan pa ako.

"I know naguguluhan ka pa pero hindi muna ito yung right time para contact-in siya." sabi niya agad, "pero tatakbo ako bilang vice president sa 2018, are you willing to wait ba? 3 years lang ang kailangan kong panahon then papayagan ko na kayong kausapin siya."

"Sure ma, I'll get my feelings clear too, I'm just too confused right now din kasi. " I replied, tears streaming down my face. Kaya niyakap ako ng mahigpit ni mama.

I'm willing to wait for the right time to come, but I'm not sure kung mahihintay mo ba ako.

Zephyr of CapillaryWhere stories live. Discover now